Προτιμήστε τον μαυροπίνακα!

Ειρήνη Βενιού

«Οι νέες τεχνολογίες στα σχολεία δεν πιστεύω ότι βοηθούν, ούτε καν υπό μορφή διαδραστικών προγραμμάτων» αναφέρει χαρακτηριστικά. «Εχω επισκεφθεί αρκετά σχολεία που φιλοξενούν τέτοια συστήματα και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στο τέλος της ημέρας τα παιδιά μαθαίνουν κάτι όχι χάρη στις νέες τεχνολογίες αλλά επειδή συνδέουν τα νέα στοιχεία με τον πραγματικό – και όχι τον εικονικό – κόσμο. Το ίδιο πιστεύω και για τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης: οι πραγματικοί φίλοι είναι καλύτεροι από τα εικονικά avatars. Και δεν αναφέρομαι στη δυσκολία του διαχωρισμού του πραγματικού από τον εικονικό κόσμο, γιατί κάτι τέτοιο είναι διακριτό από το 8ο έτος της ηλικίας μας. Το πρόβλημα είναι ότι αν “τρέφουμε” τον εγκέφαλό μας μόνο με σκιές του πραγματικού μέσω του εικονικού κόσμου, τότε η πραγματικότητα γίνεται ρηχή. Δεν επεξεργαζόμαστε, δηλαδή, τις πληροφορίες αυτές με την ίδια βαρύτητα που θα τις επεξεργαζόμασταν σε περίπτωση που τις συναντούσαμε στην πραγματικότητα. Και το βάθος της επεξεργασίας αυτής σχετίζεται άμεσα με τη μνήμη» επισημαίνει.

Και η ικανότητα αυτοσυγκέντρωσης των μαθητών όμως δέχεται... «ηλεκτρονικό» πόλεμο. «Τα βιντεοπαιχνίδια μαθαίνουν στα παιδιά πώς να συγκεντρώνονται σε διαφορετικά σημεία της οθόνης. Αυτό πλασάρεται από τις εταιρείες ως ενίσχυση της προσοχής. Η προσοχή στο σχολείο όμως μεταφράζεται στην ικανότητα του να μπορεί κανείς να συγκεντρωθεί σε ένα πράγμα κάθε φορά. Και την ικανότητα αυτή ακριβώς “χάνουν” τα παιδιά όταν μαθαίνουν να συγκεντρώνονται στα πάντα. Πρόσφατη μελέτη μάς έδειξε ότι, αν δώσουμε σε έναν μαθητή μια παιχνιδομηχανή, τότε μέσα σε διάστημα τεσσάρων μηνών οι σχολικές επιδόσεις του θα κάνουν “βουτιά”».

Η τυραννία των ταμπλόιντ

Timothy Garton Ash
Σαν άλλη επιτροπή για την αλήθεια, η επίσημη έρευνα για το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών στη Βρετανία αποκαλύπτει τον φόβο και τον τρόμο ενός κακού πρόσφατου παρελθόντος. Μας κόβεται η ανάσα καθώς ακούμε, την μία μετά την άλλη, ιστορίες παραβίασης της ιδιωτικής ζωής και εκφοβισμού: για την οδύνη μιας μητέρας, για ένα παιδί που οδηγήθηκε στην αυτοκτονία. Αλλά μιλάμε για τη Βρετανία, οπότε η ανεξέλεγκτη εξουσία που δημιούργησε αυτή την κουλτούρα του φόβου δεν ήταν ο στρατός ή η μυστική αστυνομία, αλλά τα ταμπλόιντ.

Οι περισσότεροι διευθυντές και ιδιοκτήτες ταμπλόιντ βρίσκονται ακόμη σε φάση άρνησης. Επικαλούνται την ελευθερία του λόγου και το δημόσιο συμφέρον, ενώ καταδικάζουν εκείνα τα λίγα σάπια μήλα (στο μεταξύ έγιναν ένας μικρός δενδρόκηπος) που χρησιμοποίησαν τηλεφωνικές υποκλοπές και άλλες παράνομες μεθόδους. Αλλά ένας πρώην διευθυντής Σύνταξης αντιμετώπισε τώρα το δύσκολο παρελθόν.

Η σιωπή που εκτρέφει τη βία

Της Μαριας Kατσουνακη

Στη Σιμόν ντε Μποβουάρ αποδίδεται η ρήση ότι σε κάθε μεγάλη κρίση τα πρώτα θύματα είναι οι γυναίκες και οι οικονομικά αδύναμοι. Προχθές, Παρασκευή 25 Νοεμβρίου, ήταν η Παγκόσμια Ημέρα για την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών. Η έρευνα DOVE (Domestic Violence in Europe) κατέγραψε τα αποτελέσματα σε οκτώ χώρες: Ισπανία, Γερμανία, Ουγγαρία, Βέλγιο, Ηνωμένο Βασίλειο, Σουηδία, Πορτογαλία και Ελλάδα. Η χώρα μας κατέλαβε την πρώτη θέση ως προς τη σωματική και ψυχολογική βία μεταξύ των συζύγων. Το 72% των ανδρών και το 70,7% των γυναικών δήλωσαν ότι σε διάστημα ενός έτους υπέστησαν ψυχολογική κακοποίηση τουλάχιστον μία φορά. Το 31,7% και 23,4%, αντίστοιχα, σωματική επίθεση. Οι στατιστικές επιβεβαιώνουν διάχυτες εντυπώσεις και συζητήσεις, καταδεικνύοντας, απλώς, την επιδείνωση του φαινομένου. Πριν από δύο χρόνια μια ανάλογη έρευνα αποκάλυπτε ότι μία στις τρεις γυναίκες στην Ελλάδα (33,3%) πέφτει θύμα ενδοοικογενειακής βίας.

Το σχολείο, ο καθρέφτης μας

Tης Mαριας Kατσουνακη

Στην Αττική, το 14% των μαθητών είναι αλλοδαποί. Στην Αθήνα, η αναλογία υπολογίζεται σε περίπου τρεις στους δέκα. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, το σχολικό έτος 2010–11 φοίτησαν 157.201 αλλοδαποί σε σύνολο 1.492.657 (ποσοστό 10,53%). Τελευταία παρατηρείται η εξής τάση: γονείς να μετακινούν τα παιδιά τους σε δημόσια σχολεία με λιγότερους αλλοδαπούς μαθητές, καταθέτοντας αποδεικτικά στοιχεία (λογαριασμούς κ.ο.κ.) συγγενικών κατοικιών... Το φαινόμενο καταγράφει σε σχετικό ρεπορτάζ (του Απόστολου Λακασά) η σημερινή «Κ». Εκπαιδευτικοί, εκπρόσωποι της Πολιτείας και γονείς καταθέτουν τις απόψεις τους. Ενας εξ αυτών επισημαίνει το αυτονόητο: «Πρέπει να δοθεί βάρος στην άνοδο του επιπέδου των αλλοδαπών μαθητών με τη δημιουργία και ποιοτική αναβάθμιση των τάξεων υποδοχής τους στα σχολεία».

Το συμβολικό κεφάλαιο

Tου Nικου Γ. Ξυδακη

Από τον εξώστη βλέπαμε φωτισμένη την Αθήνα, από την Πεντέλη ώς τον Υμηττό και στο βάθος τη θάλασσα. Μου πρόσφερε φωτιά και συστήθηκε: Ρατζίβ, asset manager με έδρα το Ντουμπάι, για λογαριασμό επενδυτικού οίκου από τους μεγαλύτερους διεθνώς. Στη διάρκεια δύο τσιγάρων, ο Ινδός συγκαπνιστής, πάντα χαμογελαστός και ήρεμος, με διαβεβαίωσε ότι σε τρία χρόνια η ευρωπαϊκή κρίση θα έχει παρέλθει. Η Ασία έχει ανάγκη μια σταθερή Ευρώπη, μου είπε, όλοι τη χρειάζονται. Η Ευρώπη κινδυνεύει από την ανένδοτη στάση της ηγεμονεύουσας Γερμανίας, αντείπα· πιέζει υπερβολικά τις χρεωμένες χώρες της νότιας Ευρώπης και αρνείται προς το παρόν να διαχειριστεί την κρίση με εργαλεία άλλα πλην της ασφυκτικής δημοσιονομικής πειθαρχίας και της τιμωρίας των αμαρτωλών. Η Γερμανία έχει ανάγκη την Ευρώπη, μου απάντησε ο Ρατζίβ, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στο τέλος θα επιτρέψει και κυκλοφορία χρήματος από την ΕΚΤ και έκδοση ευρωομολόγου. Και η Ελλάδα πού θα βρίσκεται στο νέο τοπίο μετά την κρίση; επέμεινα. Η Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει το συμβολικό της κεφάλαιο, αυτό είναι το πολυτιμότερο asset που διαθέτει κι αυτό έχει χάσει τον τελευταίο καιρό. Ακούω τους Ελληνες πελάτες μας, έχει κλονιστεί η αυτοπεποίθησή τους, είναι απαισιόδοξοι, κι όμως είναι πολύ δυναμικοί επιχειρηματίες, δεν θα έπρεπε να λυγίζουν, αυτό τους λέω. Είσαι πολύ αισιόδοξος, Ρατζίβ… Είμαι! Βλέπω την Ευρώπη απέξω, εξ Ανατολών, και πίστεψέ με, ως Ινδός ξέρω τι σημαίνει αποικιοκρατία, φτώχεια, Ιστορία, παράδοση… Η Ελλάδα είναι η ιστορία της, είναι ένας μύθος αναγκαίος για την Ευρώπη, κι αυτό είναι κεφάλαιο, πλούτος, που πρέπει να το αξιοποιήσετε.

Οι πολιτικοί κατέστρεψαν τον ιδιωτικό τομέα για να διατηρήσουν τα βιλαέτια τους

Είναι εκείνο που είναι αδιανόητο, παράλογο και εν τέλει ανήθικο, αποτελεί δε και το μεγάλο ερώτημα, είναι γιατί θα έπρεπε να καταστραφεί ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας για να μεταρρυθμιστεί το Δημόσιο.

Γιατί θα έπρεπε να πληρώσουν ιδιωτική οικονομία, μισθωτοί, συνταξιούχοι, επιχειρηματίες και προπαντός οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι τα όσα εξωφρενικά, απαράδεκτα και εγκληματικά έγιναν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα για δεκαετίες.

«Ο καταστροφέας των κόσμων»

Tης Tασουλας Kαραϊσκακη

«Διανύουμε μια εξαιρετικά επικίνδυνη ιστορική περίοδο», γράφει σε άρθρο του (Winnipeg free press) ο αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ. «Ο παγκόσμιος πληθυσμός και η χρήση των φυσικών πόρων διογκώθηκαν μαζί με την τεχνική μας δυνατότητα να αλλάζουμε το περιβάλλον για καλό ή για κακό. Ομως τα γονίδιά μας φέρουν ακόμη τα ένστικτα του εγωισμού και της επιθετικότητας, που στο παρελθόν μάς βοήθησαν να επιβιώσουμε. Θα ήταν δύσκολο να αποφύγουμε την καταστροφή τα επόμενα 100 χρόνια. Το ανθρώπινο είδος, αν θέλει να επιβιώσει, πρέπει να μεταναστεύσει σε άλλους πλανήτες».

H πρώτη νύχτα της κρίσης...

Του Κωνσταντινου Ζουλα

Μέσα στη δίνη της κρίσης καταστρέφονται και κλάδοι ή μάλλον δραστηριότητες για τις οποίες, αν είμαστε ειλικρινείς, θα έπρεπε να χαιρόμαστε. Με πρώτη τη «βιομηχανία» του γάμου. Αυτής της ανεξήγητης τάσης μας, δηλαδή, την τελευταία 20ετία να παντρευόμαστε σε απίστευτη χλιδή ανεξαρτήτως του βαλαντίου καθενός.

Αν μπορούσε να γίνει μια έρευνα για το πόσα χρήματα κατασπαταλήθηκαν σε ξενοδοχεία, χωράφια που μετεβλήθησαν σε «κτήματα εκδηλώσεων», στις επιχειρήσεις catering και σε όλα τα συμπαρομαρτούντα -πανάκριβα νυφικά, διακοσμήσεις, μήνες μέλιτος στο... Ντουμπάι κ.λπ.- θα μας χάριζε σίγουρα, ως λαό, το Γκίνες ματαιοδοξίας. Συγχωρέστε με, αλλά ακούω με ανακούφιση ότι κλείνουν η μία μετά την άλλη οι εταιρείες «διοργάνωσης εκδηλώσεων», καθώς το μόνον που επιβεβαιώνουν, είναι πόσο ανόητα ξοδεύαμε τα χρήματά μας για να ζήσουμε τάχα μου μια βραδιά «Δυναστείας», η οποία κόστιζε, συχνά, όσο οι μισθοί των νεονύμφων για ένα έτος!

Εξελληνίζοντας τα ελληνικά...

Του Παντελη Mπουκαλα

Στην αρχή πίστεψα πως ήταν κάποια κασκαρίκα που σκάρωσε στον εξοχότατο νέο υφυπουργό η «Ελληνοφρένεια», το «Ράδιο Αρβύλα», ή άλλος τις φιλοπαίγμων. Αλλά όχι. Για μια φορά ακόμα αποδείχθηκε πως η ζωή είναι πιο ευφάνταστη από τους σεναριογράφους. Και επειδή στα μέρη μας εκτός από το φιλότιμο που λέμε αυτοθαυμαζόμενοι πως υπάρχει, υπάρχει και η φιλοτιμία με την πρώτη της έννοια, της άγριας φιλοδοξίας, δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιον δρόμο θα ακολουθήσει ο καθείς για να βάλει την υπογραφή του φαρδιά πλατιά στην Ιστορία. Ο κ. Γεωργιάδης λοιπόν, που πριν γίνει υπουργός Ναυτιλίας ήταν πρωθυπουργός του τηλεοπτικού κιτς στην ουρλιάζουσα ελληνοκαπηλική εκδοχή του, κατέληξε ύστερα από ώριμη σκέψη ότι το ασφαλέστερο σημείο για να βάλει το σημάδι του ήταν οι πινακίδες του υφυπουργείου.

Πολιτικοί και τεχνοκράτες

Tου Πασχου Μανδραβελη

Η διαφορά των πολιτικών από τους τεχνοκράτες είναι ότι οι πρώτοι εκλέγονται ενώ οι δεύτεροι κατά κάποιον τρόπο «προσλαμβάνονται» για να κάνουν δουλειά. Η δεύτερη διαφορά τους είναι ότι οι τεχνοκράτες κάνουν δουλειά, ενώ οι πολιτικοί ασχολούνται πρωτίστως -αν όχι αποκλειστικά- με τα σύμβολα της δουλειάς τους. Οι πρώτοι λύνουν προβλήματα, ενώ οι δεύτεροι αναρτούν πινακίδες που δηλώνουν την πρόθεσή τους για τη λύση των προβλημάτων.

Φαγητό που «βλάπτει σοβαρά την υγεία»

Θεοδώρα Τσώλη

Είχατε ποτέ φανταστεί ότι η λαχταριστή τούρτα που βρίσκεται απέναντί σας στο ράφι του ζαχαροπλαστείου μπορεί να είναι εθιστική σαν την κοκαΐνη ή ότι το ζουμερό χάμπουργκερ που παραγγέλνετε συχνά μπορεί να σας καταστήσει... χαμπουργκερομανείς (με εθισμό αντίστοιχο εκείνου που εμφανίζουν οι ηρωινομανείς;). Μια τέτοια σύνδεση ακούγεται πράγματι «βαριά», ωστόσο μια ολόκληρη «φουρνιά» πρόσφατων μελετών μαρτυρεί ότι πολλές από τις «μοντέρνες» τροφές που μας σερβίρονται καθημερινά ίσως εθίζουν τον εγκέφαλό μας στην... αμαρτωλή γοητεία τους, όπως ακριβώς και τα ναρκωτικά, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την υγεία μας. Aν κάτι τέτοιο αποδειχθεί ότι ισχύει πέραν πάσης αμφιβολίας, τότε το χτύπημα αναμένεται να είναι μεγάλο για τη βιομηχανία τροφίμων και ιδιαιτέρως για τις εταιρείες που παρασκευάζουν επεξεργασμένες τροφές με τρανς λιπαρά οξέα και ζάχαρη, αναψυκτικά και άλλου είδους ποτά γεμάτα γλυκαντικά όπως το σιρόπι καλαμποκιού με υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη. Τόσο μεγάλο όσο εκείνο που υπέστησαν οι καπνοβιομηχανίες όταν «άναψε» το αντικαπνιστικό κίνημα πριν από περίπου 25 χρόνια.

Τα νετρίνα τρέχουν όντως ταχύτερα απ' το φως

Λαλίνα Φαφούτη

Τα νετρίνα επιμένουν να κινούνται ταχύτερα από το φως στο τούνελ του πειράματος OPERA σε πείσμα των «διαφωνούντων». Οι νέες πιο «ενισχυμένες» μετρήσεις που έγιναν στον επιταχυντή του CERN επιβεβαίωσαν τα αρχικά αποτελέσματα, τα οποία φαίνονται σιγά σιγά να χάνουν τον «απίστευτο» χαρακτήρα τους και να παγιώνονται όλο και περισσότερο.

Η είδηση στις 22 Σεπτεμβρίου ότι τα υποατομικά σωματίδια μπορούν να ξεπεράσουν – έστω και για 60 νανοδευτερόλεπτα – την ταχύτητα του φωτός, αψηφώντας τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν αναστάτωσε την επιστημονική κοινότητα προκαλώντας έντονες αντιπαραθέσεις και αμφισβητήσεις. Ακόμη και ορισμένα μέλη της ίδιας της ερευνητικής ομάδας είχαν προτιμήσει να μην συνυπογράψουν τη σχετική ανακοίνωση διατηρώντας ορισμένες επιφυλάξεις.

Προς πανεπιστήμιο χωρίς τοίχους

Του Πασχου Mανδραβελη

Δεν είναι τυχαίο ότι το Πανεπιστήμιο της Κρήτης έκανε πρώτο το μεγάλο βήμα στην ψηφιακή εποχή, ένα βήμα που έχει ως αποτέλεσμα την αποδέσμευση της γνώσης από τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και τη διάχυσή της σε όλο τον πληθυσμό. Το εν λόγω πανεπιστήμιο ιδρύθηκε τη δεκαετία του '80 με πανεπιστημιακούς που ήρθαν από το εξωτερικό και παρά τις αγκυλώσεις που φορτώθηκε από το υπάρχον σύστημα της ανώτατης εκπαίδευσης πρωτοπορεί στα πάντα. Φυσικό κι επόμενο ήταν να ξεκινήσει να προσφέρει βιντεοσκοπημένες τις διαλέξεις πολλών μαθημάτων σε όσους έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Το «πανεπιστήμιο χωρίς τοίχους», που ξεκίνησε στις ΗΠΑ, γίνεται πλέον πραγματικότητα και στη χώρα μας.

Το θέμα είναι ότι για να υπάρξει πανεπιστήμιο χωρίς τοίχους, πρέπει να υπάρξει κατ' αρχήν πανεπιστήμιο. Σήμερα η κατάσταση είναι απελπιστική. Οι πρυτάνεις αγωνίζονται για τις καρέκλες τους, οι φοιτητοπατέρες για τα προνόμιά τους, υπάρχει μια ισχυρή συντηρητική παράταξη (ανεξαρτήτως πολιτικού ή ιδεολογικού προσήμου) στα ελληνικά ΑΕΙ που διαρκώς υποβαθμίζει τα ελληνικά πανεπιστήμια αντί να τα αναβαθμίζει.

Ευφορία του Νότου, εφορία του Βορρά

Tης Mαριας Kατσουνακη

«Για να ευημερούμε, πληρώνουμε πολύ υψηλούς φόρους, μέχρι και 67% του εισοδήματός μας», είπε πρόσφατα ο Ολε Κρίστιαν Μάντσεν. Τον 45χρονο Δανό σκηνοθέτη ελάχιστοι Ελληνες γνωρίζουν, αποκλειστικά σχεδόν σινεφίλ και θεατές του φετινού 52ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Πριν από λίγες ημέρες, λοιπόν, ο Δανός προσκεκλημένος εξέφρασε σε συνέντευξή του την απορία του για το γεγονός ότι ο μέχρι πρότινος πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, φιλοδοξούσε να μετατρέψει την Ελλάδα σε Δανία του Νότου. Ο Μάντσεν δεν θεωρεί τη χώρα του κατάλληλο πρότυπο και επιχειρηματολόγησε γι’ αυτό με σειρά παραδειγμάτων.

Ανθη στις ρωγμές της Ευρώπης

Tου Nικου Γ. Ξυδακη

Η οικονομική κρίση στην Ευρώπη δείχνει, ολοένα και πιο καθαρά, τα ραγισμένα πολιτικά και ηθικά θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οτι η Ενωση, σαν μια μορφή ομοσπονδίας, πορευόταν όλο και πιο επίμονα σε οικονομική τροχιά και μάλιστα σε ράγες νεοφιλελεύθερες, ήταν φανερό στους ψύχραιμους παρατηρητές από τον καιρό της συνθήκης του Μάαστριχτ και, αργότερα, της Λισσαβώνας. Η νομισματική και εμπορική ολοκλήρωση διευκόλυνε τις κινήσεις κεφαλαίων και εμπορευμάτων, αλλά το πηγαίο ερώτημα είναι ποιος ακριβώς ωφελήθηκε και πώς αυτή η ολοκλήρωση αποτελεί φυσική συνέχεια της ιδρυτικής φιλοδοξίας για την Ενωμένη Ευρώπη. Δέκα χρόνια μετά την εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος, και βλέποντας την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση από την πλευρά της χειμαζόμενης Μεσογείου, δικαιούμαστε να διατυπώσουμε μερικές εκτιμήσεις.

Ποιο Πολυτεχνείο; Ενας μύθος...

Tου Παντελη Mπουκαλα

Εύκολα γλιστράει κανείς στον ανθρωπομορφισμό, ίσως για να φέρει τα πράγματα λίγο πιο κοντά στα μέτρα του και να τα κάνει κάπως περισσότερο κατανοητά. Συμβαίνει αυτό και με την Ιστορία. Αρκετοί, ιδίως όσοι ανήκουν στην κάστα των εκ κληρονομίας ηγεμόνων, θέλουν να τη βλέπουν σαν μια όμορφη δέσποινα, ψηλή και αρχαιοντυμένη, γενικώς αγέρωχη πλην της στιγμής που κλίνει την κεφαλή σεβαστικά προς το μέρος τους, για να τους γράψει στις δέλτους της. Αλλοι, οι περισσότεροι, προτιμούν να τη βλέπουν σαν μια αυστηρή κι αγέλαστη κυρία που το πάθος της είναι να στήνει παγίδες, να γεννοβολάει προκλητικά ερωτήματα, να ειρωνεύεται και να σαρκάζει, δίχως πάντως στο δικό της πρόσωπο να ταράσσεται ούτε ένας μυς. Να, ας πούμε τώρα με τη συγκυβέρνηση. Θα μπορούσε να συγκροτηθεί σε οποιαδήποτε άλλη εποχή του χρόνου, αφού πάντοτε «οι καιροί ου μενετοί» και πάντοτε βρισκόμαστε σε «ώρα μηδέν»· άλλωστε είχαν γίνει και στις αρχές του καλοκαιριού ανάλογες προσπάθειες, μόνο που ματαιώθηκαν με παιδαριώδη επιχειρήματα. Κι ωστόσο, η κατασκευή της κυβέρνησης εθνικού εξαναγκασμού επιτεύχθηκε μόλις τώρα. Με το Πολυτεχνείο και την επέτειο της εξέγερσής του ως πρώτη της ουσιαστική δοκιμασία. Επειδή η Ιστορία δεν ήθελε μόνο να σαρκάσει αλλά και να μνημονεύσει, να υπενθυμίσει, να παιδαγωγήσει. Ισως και να εκδικηθεί, αν τραβήξουμε τον ανθρωπομορφισμό στα άκρα.

Στον πυθμένα της καθημερινής ζωής

Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

Περισσότερα από 100.000 γεύματα (διπλάσια από το 2009) προσφέρονται καθημερινά σε απόρους ανά την Ελλάδα. Περισσότερα από 85.000 από τις 191 ενορίες της Εκκλησίας, 10.000 γεύματα και 1.800 δέματα με τρόφιμα σε άπορες οικογένειες από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, 3.500 μερίδες από τον Δήμο Αθηναίων και μερικές χιλιάδες ακόμη από άλλους δήμους, τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, ανθρωπιστικές οργανώσεις, εσχάτως και από τον στρατό (στο κατώτερο μόνιμο προσωπικό στον Εβρο και το Ανατολικό Αιγαίο). Προσφορές αγάπης, κοινωνικά παντοπωλεία, βοήθεια σε τρόφιμα και αναλώσιμα από σχολεία υποβαθμισμένων περιοχών σε παιδιά αναξιοπαθούντων... Η ανεργία, η μείωση των εισοδημάτων έφερε, για πρώτη φορά μεταπολεμικά, στην Ελλάδα, την απειλή της ασιτίας.

Η νέα ευκαιρία της Γερμανίας να ηγηθεί της Γηραιάς Ηπείρου

Timothy Garton Ash

Καθώς πλησιάζει η 22η επέτειος της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου, η Γερμανία βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη εξωτερική πρόκληση από την εποχή της εκπληκτικά ειρηνικής απελευθέρωσης και επανένωσής της.

Το πώς θα χειριστεί την κρίση στην ευρωζώνη θα διαμορφώσει την ετυμηγορία των μελλοντικών γενεών για τον τρόπο με τον οποίο η κεντρική δύναμη της Ευρώπης χρησιμοποίησε αυτό που ο ιστορικός Φριτς Στερν (γενν. 1926) αποκάλεσε «δεύτερη ευκαιρία της Γερμανίας».

Στις αρχές του 20ού αιώνα η Γερμανία έχασε με τρόπο θεαματικό την πρώτη ευκαιρία της να γίνει μία δυναμική, καινοτόμος ανερχόμενη οικονομική και πολιτισμική δύναμη. Θα τα καταφέρει καλύτερα αυτή τη φορά, στις αρχές του 21ου;

Εσχατη Λογική

Richard Elwes

Οταν ο Ντέιβιντ Χίλμπερτ κατέβηκε από το βάθρο ύστερα από τη διάλεξή του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στις 8 Αυγούστου 1900, ελάχιστοι από τους συνέδρους έδειξαν εντυπωσιασμένοι. Σύμφωνα με μια αναφορά της εποχής, η συζήτηση που ακολούθησε σε εκείνο το δεύτερο Διεθνές Συνέδριο των Μαθηματικών ήταν «μάλλον παρεκβατική». Τα πνεύματα φάνηκε να εξάπτονται περισσότερο από ένα επόμενο θέμα σχετικά με το αν η εσπεράντο έπρεπε να υιοθετηθεί ως γλώσσα εργασίας των μαθηματικών.

Παρ’ όλα αυτά, εκείνη η ομιλία του Χίλμπερτ χάραξε την ατζέντα των μαθηματικών για τον 20ό αιώνα. Αποκρυσταλλώνεται σε έναν κατάλογο 23 κρίσιμων αναπάντητων ερωτημάτων, όπως το πώς πρέπει να τοποθετούνται οι σφαίρες ώστε να επιτευχθεί η καλύτερη εκμετάλλευση του διαθέσιμου χώρου ή το αν η υπόθεση του Ρίμαν σχετικά με την κατανομή των πρώτων αριθμών ισχύει.

Μη χρησιµοποιείτε τα παιδιά

Γιάννης Μαρίνος

Ολοι συµφωνούµε ότι η βαθιά κρίση στην οποία απερίσκεπτα διολισθήσαµε έχει δραµατικές συνέπειες για τους µισθωτούς, συνταξιούχους, µικροµεσαίους επιχειρηµατίες και κυρίως τους νοµοταγείς φορολογουµένους και τους ανέργους. Είναι εύλογη η οργή, η ανησυχία και ο φόβος για το επικίνδυνο σήµερα και το άγνωστο αύριο. Συνεπώς εύλογες οι αυθόρµητες εκδηλώσεις αγανάκτησης εναντίον των κυρίως υπευθύνων πολιτικών µας. Ωστόσο, προς Θεού: θα πρέπει να αφήσουµε απ’ έξω και να προφυλάξουµε τα παιδιά µας από τη συµµετοχή τους σε έκνοµες συµπεριφορές. Αναπόφευκτο είναι να συµπάσχουν µε τους γονείς τους και να τροµάζει τα µεγαλύτερα το φάσµα της επικείµενης ανεργίας τους. Αλλά είναι απαράδεκτο, είναι έγκληµα, να χρησιµοποιούνται αυτά τα παιδιά ως όργανο εκδήλωσης των συναισθηµάτων κάποιων γονέων ή δασκάλων τους. Και ακόµη χειρότερα, ως ευκολόπιστα ενεργούµενα κοµµάτων και συνδικαλιστών που καλλιεργούν στην ψυχή τους µίσος και συµπεριφορές αναρχικών, κουκουλοφόρων, χούλιγκαν, αδίστακτων παραβατών κάθε νόµου.

Οσοι πλουτίσατε από την κρίση αρχίστε τις φιλανθρωπίες!

Timothy Garton Ash

Ανάµεσα στα σκαλιά του Καθεδρικού του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο, µε τους αγανακτισµένους καταληψίες, και στη Σύνοδο του G20 στις Κάννες, έχω να στείλω το ακόλουθο µήνυµα στους τραπεζίτες: ∆ώστε πίσω λίγα λεφτά! Με τη λέξη «τραπεζίτες» εννοώ οποιονδήποτε έχει βγάλει πολλά χρήµατα στον χρηµατοπιστωτικό τοµέα τα τελευταία 25 χρόνια. Με το «λίγα» εννοώ χρήµατα, µετρητό, παραδάκι... Με το «πίσω» εννοώ πίσω στις κοινωνίες, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, που τώρα υποφέρουν ως αποτέλεσµα µιας κρίσης που ξεκίνησε µε αυτούς τους χρηµατοπιστωτικούς θεσµούς – κοινωνίες που τότε κλήθηκαν να διασώσουν αυτούς τους θεσµούς «επειδή ήταν πολύ σηµαντικοί για να καταρρεύσουν».

Αναγνωστών λόγος

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ

Οι καλοί αναγνώστες σε κάνουν καλύτερο επαγγελματία, σε βελτιώνουν ως άνθρωπο. Η καλή επικοινωνία ωθεί ένα δημοσιογράφο να γίνει επιεικέστερος, ευρυνούστερος, μελετηρότερος· τον συγκρατεί από αστοχίες στις οποίες οδηγείται λόγω θυμού ή οργής του απ' όσα απαίσια συμβαίνουν γύρω του.

Μεγαλώνει και ωριμάζει ο δημοσιογράφος μέσα από την εφημερίδα του, μέσα στην εφημερίδα του. Δημιουργεί δυνατές σχέσεις με τους αναγνώστες και τους συναδέλφους. Μαθαίνει να ακούει πρωτίστως και όταν το καταφέρει αυτό μυείται ευκολότερα στα εσώτατα της δημοκρατίας. Μπορεί να μην είναι κατανοητό για τους πολλούς, αλλά κάθε μέρα το βλέμμα του δημοσιογράφου έρχεται σ' επαφή με τα βλέμματα των αναγνωστών.



"Αγχιβασίην: Η εγρήγορση του όντος απο την Λήθη προς τον Συμπαντικό Λόγο εξ ου αντλεί ενέργεια."
 

Η μία αυτή και μοναδική λέξη είναι ρητό του Εφέσιου φιλόσοφου Ηράκλειτου. Το πλέον ίσως, κατά τους μελετητές του, βαθύ και δυσνόητο. Την πλέον εύστοχη ερμηνεία έδωσε ο Διογένης Λαέρτιος και είναι η ακόλουθη:

Κλινική για εθισμένους στην πληροφορία

Η πληροφορία είναι δύναμη, αλλά ο συνεχής βομβαρδισμός μας με πληροφορίες μπορεί να βλάψει την υγεία μας.

Αυτό είναι το σκεπτικό μιας ασυνήθιστης έκθεσης στο Μουσείο Επικοινωνίας της Βέρνης, η οποία προτείνει στους επισκέπτες μια «κλινική για τους εθισμένους στην πληροφορία».

Στόχος της έκθεσης είναι κυρίως να κάνει τον κόσμο να συνειδητοποιήσει το βαθμό στον οποίο βάλλεται καθημερινά από χιλιάδες πληροφορίες -τηλεόραση, ραδιόφωνο, Ιντερνετ, έντυπα μέσα ενημέρωσης, e-mail κ.λπ.-, να δώσει συμβουλές για τη διαχείριση του τεράστιου αυτού όγκου δεδομένων και να προτείνει ιδέες χαλάρωσης και απεμπλοκής από τον κύκλο της συνεχούς ροής πληροφοριών.

Στον ασφυκτικό κλοιό του φόβου

Παρά τον υποκριτικό αποτροπιασμό μας για τις καθημερινές ανθρωποκτονίες, σφαγές και γενοκτονίες που «κοσμούν» την ανθρώπινη ιστορία, διστάζουμε να αναγνωρίσουμε, πόσω μάλλον να κατανοήσουμε, το γιατί η λεγόμενη «τυφλή» βία και ο παραλυτικός φόβος που αυτή συνεπάγεται αποτελούν τα σταθερά και δυσεξάλειπτα συστατικά της κοινωνικής μας ζωής. Μήπως αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει επιτέλους να αποδεχτούμε ότι ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως «επιθετικό» ή «φοβικό» ον;

Πράγματι, δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι τόσο ο διάχυτος φόβος για την άλογη και παραληρηματική βία της σύγχρονης κοινωνικής ζωής όσο και η μαζική ανασφάλεια εξ αιτίας του λυσσαλέου και απάνθρωπου νεοφιλελεύθερου ανταγωνισμού αποτελούν «έμφυτες» διαχρονικές αντιδράσεις, και άρα μη ιστορικά φαινόμενα.

Δυνάμεις κατοχής

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Ακούω από διάφορες πλευρές (ακόμη και κάποιες που θεωρούσα σοβαρές...) ότι η χώρα βρίσκεται περίπου σε κατάσταση κατοχής. Ενδιαφέρον. Διότι εγώ νόμιζα ότι βρίσκεται κυρίως σε κατάσταση χρεοκοπίας.

Να δεχτώ , όμως, την ερμηνεία της κατοχής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι πρωτότυπη. Διότι η Ελλάδα είναι η μοναδική κατεχόμενη χώρα στον κόσμο που θα κοστίσει στις δυνάμεις κατοχής το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 310 δισ. ευρώ συν 30 δισ. για τις ελληνικές τράπεζες – μιλάμε για πάνω από 140% του ΑΕΠ!