Κομμάτια και θρύψαλα, ως συνήθως

Tης Τασουλας Καραϊσκακη

Πλέον δεν εκπλήσσουν οι εικόνες καταστροφής σε σχολεία υπό κατάληψη, όπως στο 67ο Γυμνάσιο Αθηνών, στο 7ο Λύκειο και το 8ο Γυμνάσιο Καλαμαριάς, το 4ο Δημοτικό στην Κω, το 2ο και 3ο Δημοτικό στο Αγρίνιο και σε βρεφονηπιακό της πόλης («καλημέρα μπάσταρδα» έγραψαν στα νήπια οι βάνδαλοι). Ούτε οι διαλυμένοι χώροι των πανεπιστημίων («σκατά στη γνώση», έγραφε σε τοίχο σχολής, πλημμυρισμένης στα συντρίμμια). Οι βανδαλισμοί είναι ρουτίνα. Οσο η κρίση βαθαίνει και περιορίζονται οι προοπτικές για μια καλύτερη ζωή, απαξιώνεται και καταστρέφεται πιο εύκολα ο δημόσιος χώρος, με τον κίνδυνο οι «πληγές» να «μονιμοποιηθούν» σε μια χώρα με άδεια ταμεία. Από μια «προδομένη γενιά», που δεν έχει ελπίδα για

Οταν Εχω Διάβασμα Βαριέμαι

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Τα σχολικά βιβλία είναι δύσκολο να επιστρέφονται στο τέλος του χρόνου για να χρησιμοποιηθούν και τον επόμενο διότι, όπως δήλωσε ο γενικός γραμματέας της ΟΛΜΕ, «τα παιδιά λύνουν πάνω στα βιβλία τις ασκήσεις τους». Επεσήμανε δε ότι ακόμη και στα θεωρητικά μαθήματα τα παιδιά σημειώνουν πάνω στα βιβλία, για να καταλήξει ότι το υπουργείο θα πρέπει πρώτα να κάνει οικονομία από το ΕΣΠΑ που σπαταλάει και μετά από τα βιβλία. Στα επιχειρήματα ξέχασε να επισημάνει πως το μέτρο της επιστροφής των βιβλίων στο τέλος της σχολικής χρονιάς καταργεί το κεκτημένο δικαίωμα του μαθητή να τα καταστρέφει. Και να υπενθυμίσει στο υπουργείο ότι πριν ασχοληθεί με τέτοιες λεπτομέρειες καλά θα κάνει να πάρει πίσω τα χρήματα που χρωστάει ο Ακης. Υποθέτω ότι ο γενικός γραμματέας του σωματείου των εκπαιδευτικών θα ξέρει καλύτερα από εμένα τους λογαριασμούς που επιτρέπουν την εκτύπωση και τη διανομή μερικών εκατομμυρίων αντιτύπων κάθε χρόνο. Θα έχει βρει κάποια πηγή ώστε να προμηθεύεται τόνους χαρτί σχεδόν δωρεάν και θα έχει εξασφαλίσει σχεδόν μηδενικές τιμές από τα τυπογραφεία και τα βιβλιοδετεία που αναλαμβάνουν τη θεάρεστη εργολαβία. Αναρωτιέμαι όμως αν έχει συνυπολογίσει και το εκπαιδευτικό κόστος της όλης υπόθεσης. Αν δηλαδή αναρωτήθηκε ποτέ, καθότι εκπαιδευτικός, πώς η σχέση του δεκατριάχρονου παιδιού με το σχολικό βιβλίο μπορεί να επηρεάσει τη σχέση του με το βιβλίο και την ανάγνωση γενικώς. Να του μάθει πως αυτό το αντικείμενο δεν έχει καμιά απολύτως αξία γιατί όχι μόνον του προσφέρεται δωρεάν αλλά είναι και στη διακριτική του ευχέρεια να το κάνει ό,τι θέλει.

Η σιωπηλή κραυγή μιας απελπισμένης δεκαπεντάχρονης

Cyberbullying, cyberstalking, cybergrooming, sextortion… Πριν από λίγα χρόνια, οι λέξεις αυτές μας ήταν άγνωστες, σήμερα έχουν μεταφραστεί σε όλες τις γλώσσες: διαδικτυακός εκφοβισμός, διαδικτυακή παρακολούθηση, διαδικτυακή αποπλάνηση ανηλίκου, σεξ-βιασμός… Η υπόθεση της Αμάντα Τοντ έχει από όλα τα προαναφερθέντα και μια τραγική κατάληξη: η 15χρονη Καναδή από τη Βρετανική Κολομβία αυτοκτόνησε την περασμένη εβδομάδα, έναν μήνα αφότου είχε ανεβάσει στο YouTube ένα εννιάλεπτο βιντεάκι όπου αφηγούνταν, μέσα από χειρόγραφες καρτέλες και χωρίς να λέει ούτε λέξη, το τριετές μαρτύριό της. Τώρα όλοι αναρωτιούνται τι έφταιξε. Αν θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αυτό το τέλος. Ποια μέτρα πρέπει να ληφθούν ώστε να μην υπάρξουν άλλα τέτοια βίντεο, άλλες τέτοιες χειρόγραφες καρτέλες: «Δεν έχω κανέναν. Χρειάζομαι κάποιον. Το όνομά μου είναι Αμάντα Τοντ».

Προς «τηλεοπτική τουρκοκρατία»;

Μπαμπινιώτης Γεώργιος
Απαγε απ' εμού... η μισαλλοδοξία. Δεν αισθάνομαι να κινδυνεύω από τους Τούρκους, δεν είμαι «τουρκοφάγος», δεν πιστεύω σε σενάρια συνωμοσιολογίας. Είμαι ένας από τα εκατομμύρια των απλών Ελλήνων που σ' ένα διάλειμμα χαζεύω εναλλακτικά (κάνω ζάπινγκ...) στα συνήθη τηλεοπτικά προγράμματα, προτού γυρίσω στα χαρτιά μου. Ετσι, πάλι μαζί με χιλιάδες άλλων Ελλήνων τηλεθεατών, διαπιστώνω τον τελευταίο καιρό ότι γνωστοί τηλεοπτικοί σταθμοί προσφέρουν σωρευτικά τουρκικές τηλεοπτικές σειρές συνεχείας (σίριαλ) στη θέση άλλων, κυρίως ελληνικών, σειρών. Και οι σειρές αυτές πληροφορούμαι ότι έχουν υψηλή τηλεθέαση και ιδιαίτερα χαμηλό για τους τηλεοπτικούς σταθμούς κόστος. Η απάντηση «αν δεν σού αρέσει το πρόγραμμα, κλείσε την τηλεόραση ή άλλαξε κανάλι» είναι πάντα πρόχειρη και εύκολη. Πριν από αυτό

Πολλά βιβλία στα 4, γερό μυαλό στα 18

Λαλίνα Φαφούτη

Θέλετε το παιδί σας όταν μεγαλώσει να γίνει εξυπνότερο και να μπορεί να χειρίζεται καλύτερα τις καταστάσεις και τον κόσμο γύρω του; Αν ναι, δώστε του φυσικά αγάπη και στοργή αλλά κυρίως… διαβάστε του βιβλία, από τα πρώτα του κιόλας χρόνια, Μελέτη διαπίστωσε ότι όσο περισσότερα πνευματικά ερεθίσματα έχει ένα παιδί στην ηλικία των 4 ετών τόσο καλύτερα ανεπτυγμένος είναι ο εγκέφαλός του στα 18, χαρίζοντάς του υψηλότερη νοημοσύνη και καλύτερες γνωσιακές λειτουργίες. Τα ευρήματα έρχονται

Οι πολύ πατριώτες σαν τους πολύ χριστιανούς

Tου Παντελη Μπουκαλα
Παλιά ξινή ιστορία το εμπόριο της πατρίδας - οποιασδήποτε πατρίδας, μιας και δεν έχουμε εδώ ελληνική πατέντα ή εθνικό προνόμιο. Και επάγγελμα αρχαίο οι πραματευτές του πατριωτισμού, οι οποίοι, από την παντοειδή ασφάλειά τους συνήθως και από το ύψος του αξιώματός τους ή της οικονομικής τους ισχύος, εξαπολύουν δεοντολόγια και καθηκοντολόγια για τους λεγόμενους «απλούς ανθρώπους» αυτού του κόσμου. Το γεγονός ότι για τη λέξη «πατριδοκαπηλεία» ξέρουμε και πότε ήταν τα γεννητούρια της (29 Σεπτεμβρίου 1889) και ποιος υπήρξε γονιός και νουνός ταυτόχρονα (η «Νέα Εφημερίδα»), αφού έχουμε πάντοτε τη «Συναγωγή νέων λέξεων» του Στέφανου Κουμανούδη να μας βοηθάει σε τέτοιες αναζητήσεις, δεν υπάρχει λόγος να πιστέψουμε ότι αυτό το άθλιο άθλημα είναι του 19ου αιώνα, και μάλιστα του τέλους του. Αλίμονο. Οι Κλέωνες μετρούσαν ήδη τότε ζωή δυόμισι χιλιετιών.

Το τρελαμένο εκκρεμές

Tου Nικου Γ. Ξυδακη
Είναι πολλά τα γεγονότα που συμβαίνουν το ένα πάνω στο άλλο, κι όλα σημαντικά με τον τρόπο τους, έτσι ώστε να κινδυνεύουν όλα να μείνουν ακατέργαστες πληροφορίες, αμετουσίωτες, ακατανόητες κατ’ ουσίαν. Θραύσματα πληροφοριών, που δεν μεταφέρουν νόημα και δεν οδηγούν σε καμιά βαθύτερη κατανόηση του τι μας συμβαίνει. Ακόμη χειρότερα: το ένα γεγονός σωρεύεται επί του προηγουμένου με καταιγιστικό ρυθμό, έτσι που όλα ισοπεδώνονται, αποχρωματίζονται, γίνονται πολτός, το πράγματι σημαντικό πέφτει στον ίδιο κουβά με το ελαφρύ ή το ασήμαντο, ακόμη και με την ανεπιβεβαίωτη φήμη.

Θυρωροί της νύχτας

Tου Νικου Κωνστανταρα

Ποιος θυμάται τους δημοκράτες Γερμανούς της εποχής της ανόδου των ναζί; Αυτό που δεν ξεχνάμε είναι ότι -παρότι υπήρξαν πολλές ηρωικές, τραγικές μορφές που αντιστάθηκαν- δεν ανέκοψαν την πορεία της χώρας τους προς τη δικτατορία και τον όλεθρο. Οι καλές προθέσεις, οι ιδεολογικές διαφορές, οι αποτυχημένοι συμβιβασμοί, τα πάθη, οι μικρές νίκες, οι δικαιολογίες και το τέλος του καθενός δεν μετρούν για τίποτα. Μόνο το αποτέλεσμα. Αν το γνώριζαν αυτό οι συντηρητικοί, οι δεξιοί και αριστεροί, οι καθολικοί, οι άθεοι, οι προτεστάντες και οι Εβραίοι θα είχαν δράσει αλλιώς όταν πρωτοείδαν έναν ανυπόληπτο και προφανώς προβληματικό ανθρωπάκο να οδεύει με αποφασιστικά βήματα προς την απόλυτη κυριαρχία επί του κράτους; Θα είχαν ενώσει τις δυνάμεις τους, θα είχαν πιέσει τους θεσμούς να προστατέψουν το πολίτευμα ή θα περίμεναν πάλι την καταστροφή ως νομοτέλεια;

Το «μαχαίρι» της μισαλλοδοξίας

Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

Τα επεισόδια πρωτοξέσπασαν το βράδυ της προπερασμένης Πέμπτης έξω από το θέατρο Χυτήριο της Ιεράς Οδού στην πρώτη απόπειρα να δοθεί η πρεμιέρα του «Corpus Christi». Επαναλήφθηκαν με μεγαλύτερη ένταση το βράδυ της περασμένης Πέμπτης από μέλη θρησκευτικών οργανώσεων και της Χρυσής Αυγής -ύβρεις κατά ηθοποιών, σχίσιμο αφισών, γρονθοκόπημα ρεπόρτερ, γιουχαΐσματα υποψήφιων θεατών, γιαουρτώματα, ύμνοι, έφοδοι, απειλές... Και, η αδιαλλαξία, το μένος, η βία είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να δίνουν νέες παραστάσεις. «Σε κάθε περίπτωση που θα προσβάλλεται το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων, αλλά και η ιστορική τους μνήμη, η Χρυσή Αυγή θα παρεμβαίνει δυναμικά», προειδοποίησε την επομένη ο βουλευτής της Χ.Α. Ηλίας Κασιδιάρης.

Τρικυμίες εν κρανίω

ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ

Γυρίζοντας από ένα ταξίδι στη Δυτική Ευρώπη, η πρώτη εντύπωση είναι, βέβαια, η κρίση και τα αποτελέσματά της. Η δεύτερη –και πιο ισχυρή–είναι η απέραντη σύγχυση και αντιφατικότητα μέσα στον νου των Νεοελλήνων. Απόηχοι αυτής της διανοητικής σαλάτας μου έρχονταν και έξω. Όμως είχα ξεσυνηθίσει και όταν επέστρεψα και προσπάθησα να καταλάβω τι γίνεται, έπαθα σοκ.

Εταιρεία στη Silicon Valley... ή φούρνο στην Αίγινα;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΘΗ ΧΑΪΚΑΛΗ
Ο Νίκος με δύο μεταπτυχιακά στη πληροφορική έχει καφέ-μπαρ στο Φάληρο, η Γιώτα κόρη του εφοπλιστή Ν.Β. δουλεύει σεριβιτόρα στο Παρίσι, ο Δημήτρης κάνει το μεγάλο άλμα απο τη Πάτρα στη Silicon Valley. Tι να απαντήσεις σε 20χρονα παιδιά , φοιτητές του Πολυτεχνείου, που ρωτούν πώς θα μπορούσαν να ξεκινήσουν μια δική τους δραστηριότητα; Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα να απαντήσω πριν μερικούς μήνες σε ένα ακροατήριο εκατό 20χρονων του Μετσόβειου, ήταν να σκοτώσουν τους Μύθους . Για την ακρίβεια τους Μύθους που τους φυτέψαμε εμείς. Να τους σκοτώσουν όμως Ενωρίς. 7 ευκαιρίες για τολμηρούς Το δεύτερο που έχει ενδιαφέρον να ακούσει ένα τέτοιο ακροατήριο ειναι οι 7 ευκαιρίες, που έχουν όσες νέες/νέοι θέλουν να δουν τη Μεγάλη Εικόνα. Πολύ σχηματική αυτή η σύνοψη σε 7 κατευθύνσεις, αλλά μπορούν να δώσουν ερεθίσματα στους νέους να ψάξουν σε μεγαλύτερο εύρος και βάθος, απόσο μπορεί να καταλάβει η παρουσίασή μου (τη βρίσκεται εδώ) και μια σχετική ανάρτηση. Ποιες είναι οι 7 ευκαιρίες;

Οραμα, όχι μόνο «ψαλίδι»

Tου Αποστολου Λακασα

Σημαντικός αριθμός πανεπιστημιακών δασκάλων σε σχολές όπως οι οικονομικές, πληροφορικής, φυσικής, ιατρικές, πολυτεχνικές έχουν ήδη βρει ή αναζητούν θέση, προσωρινή ή μόνιμη, σε πανεπιστήμια του εξωτερικού - και όχι μόνο των παραδοσιακών προορισμών, όπως η Ευρώπη και οι ΗΠΑ. Τον ίδιο δρόμο έχουν πάρει πολλοί από τους 883 εκλεγέντες σε θέση μελών ΔΕΠ σε ελληνικά πανεπιστήμια, οι οποίοι μένουν εδώ και περίπου δύο χρόνια αδιόριστοι και οι προοπτικές τους για διορισμό εκτείνονται σε βάθος δεκαετίας (για τους πλέον πρόσφατα εκλεγμένους). Στον αντίποδα, μεγάλος αριθμός καθηγητών έχει ήδη συνταξιοδοτηθεί και θα συνταξιοδοτηθεί τα επόμενα χρόνια. Η συρρίκνωση και η γήρανση του προσωπικού είναι δεδομένη.

Επαγγελματικός Προσανατολισμός: Ρόλος πρωταγωνιστή

Της Ιωάννας Ρίζου

Η ζωή μας είναι γεμάτη πολλούς και διαφορετικούς ρόλους. Η επιτυχημένη αλληλεπίδραση των ρόλων αυτών δημιουργεί ολοκληρωμένους και ευέλικτους ανθρώπους. Όλοι μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι, σε κάθε φάση της ζωής μας, έχουμε το ρόλο του γιου ή της κόρης, του πατέρα ή της μητέρας, του επαγγελματία ή του μαθητή. Ακόμα και στην κρίσιμη φάση της εφηβείας, οι νέοι ηλικίας 16-18 καλούνται να εκπληρώσουν πολλούς και απαιτητικούς συχνά ρόλους. Το ρόλο του μαθητή, του παιδιού, του αδερφού, του φίλου. Κάπου εδώ εμφανίζεται ο Επαγγελματικός Προσανατολισμός, ο οποίος καλείται να καθοδηγήσει και να στηρίξει τους εφήβους σε έναν από τους πιο καθοριστικούς ρόλους που καλούνται να αναλάβουν: το ρόλο εκείνων που θα επιλέξουν το μελλοντικό επάγγελμά τους. Έναν ρόλο που δυστυχώς η εκπαίδευση έχει, σε μεγάλο βαθμό, επιλέξει να αφήνει στο περιθώριο. 

Σήμερα, τα περισσότερα παιδιά έχουν δυστυχώς παγιδευτεί στο ρόλο του μαθητή. Περνούν όλη τη μέρα παρακολουθώντας μαθήματα, διαβάζοντας για αυτά, σκεπτόμενα την αποτυχία ή την επιτυχία σε ένα διαγώνισμα, τις απαιτήσεις των γονιών ή των καθηγητών για την επίδοσή τους. Στο πλαίσιο αυτό δε φαίνεται να υπάρχει χώρος και χρόνος για αυτογνωσία, στοχοθεσία, αναγνώριση και αξιοποίηση των ατομικών ικανοτήτων. Το κενό αυτό διευρύνει η έλλειψη ενημέρωσης για τις σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, των επαγγελματικών δικαιωμάτων τους αλλά και των προοπτικών τους. 

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τις συνεχείς αλλαγές στο χώρο της εκπαίδευσης και της εργασίας, οι οποίες έχουν εξαφανίσει τις έννοιες της «σταθερότητας» και της «μονιμότητας» -όπως τις βίωσαν προηγούμενες γενιές- καθιστούν δύσκολο για τους μαθητές να κάνουν σωστές επιλογές, οι οποίες θα βασίζονται στις ανάγκες και τις ικανότητές τους. Ο σημερινός νέος θα κληθεί να επιλέξει επάγγελμα, ειδικότητα ή χώρο εργασίας αρκετές φορές στη ζωή του. 

Όλο και πιο συχνά έρχομαι σε επαφή με νέους ανθρώπους, οι οποίοι, ενώ διαθέτουν ήδη ένα ή περισσότερα πτυχία, χρειάζονται ακόμη καθοδήγηση για το επάγγελμα που θα επιλέξουν. Το γεγονός ότι ζητούν καθοδήγηση, μη με παρεξηγείτε, είναι ενθαρρυντικό. Συχνά πρόκειται απλώς για μια επιβεβαίωση που χρειάζονται. Μια ακόμα άποψη ότι δεν κάνουν λάθος. 

Το δυστύχημα είναι να συναντώ άτομα τα οποία έχοντας περισσότερα από ένα πτυχία αγνοούν τι τους αρέσει ή τι τους ταιριάζει και μπορεί να επιτύχουν σε αυτό. Πριν λίγο καιρό ήρθα σε επαφή με απόφοιτη του παιδαγωγικού τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης του Βόλου, εικοσιπέντε ετών. Η συγκεκριμένη, αφού είχε ήδη αποκτήσει και μεταπτυχιακό στην Ειδική Αγωγή, έφτασε να επιδιώξει και να πετύχει την εισαγωγή της στην Αρχιτεκτονική, αυτό που τελικά πάντα ήθελε να κάνει. Τι συμβαίνει εδώ; 

Είτε πρόκειται για άτομο με έλλειψη αυτογνωσίας είτε για ένα άτομο που μέσα από το ρόλο του «είμαι φοιτήτρια νηπιαγωγών» πέρασε στο ρόλο ότι «οι νηπιαγωγοί είναι καλό να έχουν ειδίκευση στην ειδική αγωγή» ενώ ο πιο σημαντικός ρόλος, ο ρόλος του ατόμου που επιλέγει το επάγγελμα της ζωής του δεν είχε γίνει ορατός παρά μόνο αρκετά αργά. 

Οι ψυχολόγοι λέμε ότι όσο πιο νωρίς μαθαίνει κάποιος τον εαυτό του, τον τρόπο που λειτουργεί και αυτά που τον κάνουν ευτυχισμένο τόσο πιο γρήγορα και εύκολα θα είναι σε θέση να ζήσει μια δημιουργική και γεμάτη ζωή. Το ίδιο ισχύει για τον Επαγγελματικό Προσανατολισμό. Τα παιδιά -προσωπικά επιλέγω να τα αντιμετωπίζω ως ώριμους ανθρώπους- είναι καλό, αν όχι απαραίτητο, να μπουν και σε αυτό το ρόλο από νωρίς. Όσο πιο γρήγορα αντιληφθούν ότι πέρα από το ρόλο του «καλού μαθητή» έχουν και το ρόλο του ατόμου που πρέπει να αναπτύξει και άλλες ικανότητες, όπως η αυτογνωσία, ο σωστός προγραμματισμός και η ολοκληρωμένη ενημέρωση, τόσο αυξάνουν τις πιθανότητες να κάνουν τις σωστές για αυτούς επιλογές. Οι δεξιότητες αυτές μπορούν να τους στηρίξουν και σε άλλους τομείς. Το να γνωρίζω ότι έχω στόχο, τι περιλαμβάνει ο στόχος αυτός και τι χρειάζομαι για να τον πετύχω είναι πολύ σημαντικό κίνητρο για να αντλήσω δύναμη, όταν οι υποχρεώσεις από το ρόλο του μαθητή δυσκολεύουν και θέλω να τα εγκαταλείψω. Ο Επαγγελματικός Προσανατολισμός έρχεται να δώσει την απαραίτητη ώθηση και να τονώσει την αυτοπεποίθηση που χρειάζονται οι μαθητές δημιουργώντας ένα πλαίσιο στήριξης και ασφάλειας όσον αφορά στο σχεδιασμό της επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Πρόκειται για μια μακροπρόθεσμη επένδυση καθώς η απόκτηση αυτών των δεξιοτήτων θα ενισχύσει την ικανότητα των μαθητών να παίρνουν σχετικές αποφάσεις σε όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής πορείας τους είτε πρόκειται για την επιλογή μεταπτυχιακού, είτε για αλλαγή καριέρας, είτε για την εξέλιξη της ήδη υπάρχουσας θέσης τους. 

Ο συνδυασμός των ρόλων του μαθητή και του ατόμου που ενισχύει την επίγνωσή του για την πραγματικότητα της αγοράς εργασίας, τις επιλογές που έχει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και για την εικόνα του εαυτού και των ικανοτήτων του είναι ο σκοπός που καλείται να εκπληρώσει ο Επαγγελματικός Προσανατολισμός. Ένας σκοπός που σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται να βγει από την αφάνεια και να είναι συνεχώς παρών στην καθημερινότητα της σύγχρονης εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Κάθε μέρα, το θρίλερ των οκτώ

Tης Mαριαννας Tζιαντζη

Μηχανικά, με βαριά καρδιά, με τη δύναμη της συνήθειας, πατάμε το κουμπί στο τηλεκοντρόλ για να δούμε το κεντρικό δελτίο. Τοπίο πριν από την καταστροφή. Λίστες, σκάνδαλα ή οσμές σκανδάλων, υποψίες, περικοπολογίες, ενώ στο τέλος, όταν πέφτουν οι διαφημίσεις, ο τηλεθεατής μένει με την εντύπωση ότι μόλις παρακολούθησε ένα εικονογραφημένο ιατρικό ανακοινωθέν. Η κατάσταση του ασθενούς παραμένει κρίσιμη, η προηγούμενη θεραπεία δεν έπιασε, χρειάζονται νέα πειραματικά φάρμακα, χωρίς να αποκλείεται και νέος ακρωτηριασμός.

Παγκόσμιο «δωρεάν πανεπιστήμιο»

Καφαντάρης Τάσος

Είναι γνωστά σε όλους μας τα διλήμματα που τίθενται στα παιδιά και στους γονείς τους όταν αυτά μπαίνουν στο τούνελ των εξετάσεων που οδηγεί από το σχολείο στο πανεπιστήμιο: «Ποια σχολή να διαλέξω; Μήπως το επίπεδο εκείνης της σχολής είναι καλύτερο από αυτής; Θα μου δώσει το συγκεκριμένο πτυχίο δουλειά; Αφήνει ανοιχτές τις προοπτικές μετεκπαίδευσης; Τι κόστος θα έχουν όλα αυτά; Θα το αντέξουμε;..». Πάντα ετίθεντο τέτοια διλήμματα, αλλά η οικονομική κρίση τα πολλαπλασίασε σε αριθμό και βαρύτητα. Αν δεν ήμασταν αυτό που είμαστε - ένας λαός ονειροπόλων Οδυσσέων -, αν ήμασταν ορθολογιστές όσο οι Ολλανδοί, πιθανότατα θα είχαμε καθοδηγήσει τα παιδιά μας στο... να μην πάει κανένα τους στις εφετινές εξετάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ! Γιατί; Διότι «δεν βγαίνει η επένδυση»: όταν βάλει κανείς κάτω το αθροιστικό κόστος ολοκλήρωσης ενός πρώτου πτυχίου, το αντιπαραβάλει με τις προοπτικές ανάκαμψης της εγχώριας οικονομίας και... ψάξει να βρει τις πιθανότητες διασφάλισης καριέρας με αυτό το πτυχίο, θα κλάψει τα λεφτά του.

Ανήκομεν στην ελληνοϊδιαιτερότητα;

Του Kωνσταντινου Zουλα

Από τις συναντήσεις στις Βρυξέλλες με ευρωβουλευτές και κοινοτικά στελέχη, μού έμεινε μια φράση ενός φίλου που μένει 30 χρόνια στο Βέλγιο και έχει το προτέρημα, αν και αγαπά υπερβολικά τον τόπο μας, να βλέπει τα πράγματα με την καθαρότητα της απόστασης. «Αυτό που δεν έχετε καταλάβει στην Αθήνα, είναι ότι ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης στην Ε.Ε. δεν αντιμετωπίζει πλέον την Ελλάδα ως χώρα της Δύσης». Καθώς αιφνιδιάστηκα από τον γενικό αφορισμό, τού ζήτησα να τον εξηγήσει: «Στον μέσο Βέλγο, Γάλλο ή Γερμανό» μού είπε «ήταν πάντα γνωστά τα προβλήματα της Ελλάδας. Οτι υπάρχει διαφθορά, ότι αργούμε να συμμορφωθούμε στους κοινοτικούς κανόνες, ότι οι Ελληνες γενικώς είναι απείθαρχοι.