Η γενιά του ναρκισσισμού

Λαζαρίδου Αστερόπη

Σήμερα, όμως, που ο καθένας ανεβάζει δεκάδες είδωλά του χάρη στην κατάρα και ευλογία των social media, ο ναρκισσισμός, εκτός από υπαρκτός, είναι και ψηφιακός. Οι διαταραχές που προκαλούνται από τη μανία της εξαντλητικής αυτοφωτογράφισης και της online υπερέκθεσης απασχολεί όλο και πιο συχνά τα ψυχιατρικά συνέδρια, με τους ειδικούς να επιμένουν ότι η υπέρμετρη προσήλωση στο «εγώ και ο εαυτός μου», εκτός από γραφική, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνη.

Περί αναρχίας, Βασίλης Ραφαηλίδης

Η αναρχία είναι μια κατάσταση φυσική. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δε μπορεί παρά να νιώθει άσχημα όταν κάποιος ή κάποιοι προσπαθούν να περιορίσουν τη φυσική για κάθε άνθρωπο τάση να φέρεται φυσικά. Η εξουσία είναι κάτι το παρά φύση. Στη φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία. Ηγέτης είναι αυτός που ηγείται, που προηγείται και δείχνει το δρόμο στους άλλους για να μη χαθούν.

Ο ιστός που μας κρατάει

ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ

Μια νέα αντίληψη πλάθεται μεταξύ νέων και ηλικιωμένων, αντρών και γυναικών που βαρέθηκαν να μαραζώνουν στο άγονο έδαφος των πολλαπλών διαψεύσεων και δρουν κινητοποιημένοι από την ανάγκη του άλλου ή την κοινή ανάγκη, ανασκάπτοντας παλιά κοινωνικά θεμέλια: ότι τίποτα δεν πετυχαίνουμε μόνοι, χωρίς τον διπλανό μας. Οτι το σύνολο είναι πάντα κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μελών που το απαρτίζουν. Οτι η από καρδιάς έμπρακτη προσφορά όχι μόνο βγάζει από το αδιέξοδο, αλλά και κάπως αμβλύνει τις ανισότητες, δίνει μια λύση στην ανεργία, περιορίζει την κρίση των δημόσιων συστημάτων κοινωνικής προστασίας. Η προστιθέμενη αξία που παράγεται από τους εθελοντές διαμορφώνει ένα νέο εθνικό προϊόν.

Αμφίπολη, Αντικύθηρα, Βεργίνα, Παρθενώνας...

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Αυτήν ακριβώς την περίοδο πάντως ζούμε ένα επεισόδιο, ιδιαίτερα πυκνό, της αέναης παραγωγής και αναπαραγωγής του έθνους. Εμείς ανακαλύπτουμε τις αρχαιότητες κι αυτές κατά κάποιον τρόπο μάς επινοούν, μας εμφυτεύουν πίστεις, στερεώνουν τις δοξασίες μας, επικυρώνουν το εθνικό μας άλλοθι. Μας διαπλάθουν όλους. Και ας μην πρόκειται να καταδυθούμε ποτέ στα Αντικύθηρα.

Μήπως ζούμε τελικά από σύμπτωση;

ΚΩΣΤΑΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

...Για τον ίδιο, η δουλειά του θεωρητικού φυσικού προϋποθέτει φαντασία, η οποία είναι απαραίτητη για να διατυπώνει συνεχώς νέες υποθέσεις, τις οποίες θα δοκιμάσει στη συνέχεια για τη μαθηματική τους συνέπεια. «Νομίζω πως αυτό που ξεχωρίζει έναν καλό επιστήμονα είναι η ικανότητα που έχει να “θυσιάζει” όσες ιδέες διαισθάνεται πως οδηγούν σε αδιέξοδο ή σε κάποιο τετριμμένο αποτέλεσμα. Εξάλλου, στην καλύτερη περίπτωση, μόλις το 1% από αυτές θα “επιζήσουν” στην πορεία», καταλήγει...

Το εκκρεμές του εθνικισμού στα Βαλκάνια

ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ

Οι ακραίοι εθνικισμοί, που βάζουν το πάθος της στιγμής πάνω από το μακροχρόνιο συμφέρον της συνύπαρξης με τους γείτονες, αποκαλύπτουν κοινωνίες σε παλινδρόμηση, ανασφαλείς και αγχωμένες με την ανάγκη να επιβληθούν σε εχθρούς. Δείχνουν, επίσης, ότι αυτοί οι λαοί δεν εμπιστεύονται τους διεθνείς κανόνες -τον νόμο- και ότι δεν τους πτοούν οι πραγματικές συνέπειες των πράξεών τους. Με τη φαντασίωση ότι μπορούν να επιβάλουν τις διεκδικήσεις τους στους άλλους (πάντα οπλισμένοι με τα ιστορικά τους «δίκια»), αδιαφορούν για το γεγονός ότι ίσως δεν έχουν τα εφόδια ή τις αντοχές για πόλεμο.

Μαύρα σύννεφα πάνω από την Ευρώπη

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΓΚΟΣ

Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι όλα τα προβλήματα πηγάζουν από το γεγονός ότι η Ευρώπη ποτέ δεν έφτασε να είναι «των λαών». Η αλήθεια είναι ότι από την πρώτη στιγμή η προσπάθεια για την ενωμένη Ευρώπη δεν ξεκίνησε από τη βάση. Η σύλληψη και όλα τα βήματα, από την ΕΚΑΧ στην ΕΟΚ και από εκεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωζώνη, έγιναν από πάνω, δηλαδή από προσωπικότητες και πολιτικές ηγεσίες. Είτε επειδή οδηγήθηκαν σε συμπεράσματα από προηγούμενες καταστροφικές εμπειρίες, είτε γιατί οι παγκόσμιες εξελίξεις ωθούσαν προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση. Οι λαοί, που άλλωστε είχαν και έχουν διαφορετικές γλώσσες, κουλτούρες, νοοτροπίες, αλλά και διαφορετικά επίπεδα διαβίωσης, απλά ακολουθούσαν. Αγόγγυστα, όσο τουλάχιστον η οικονομία πήγαινε καλά, η συνεχής ανάπτυξη θεωρείτο δεδομένη, η μεσαία τάξη δεν πιεζόταν και τα βήματα προς την ενοποίηση δεν άγγιζαν τον σκληρό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας.

Εκτός πολιτικής, σε άλλη «πίστα»

ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΟΥΝΑΚΗ

Οι νέοι σήμερα δεν αποτελούν μια ηλικιακή κατηγορία αλλά μια ιδιαίτερη κοινωνική τάξη (η κρίση, ενδεχομένως, να όξυνε τα χαρακτηριστικά), που δεν συναντάται με τις άλλες και ίσως να αντιτίθεται σε αυτές. Γι’ αυτό μπορεί να είναι «μοιραίο» το διαζύγιο με την πολιτική με τους όρους και το περιεχόμενο τουλάχιστον που προσδίδουν στη λέξη όσοι την ασκούν, όσοι συμμετέχουν σε αυτήν, ενεργά ή «διαπιστωτικά», είτε είναι, απλώς, ψηφοφόροι.

Μονόδρομος πρωτογονισμού

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Θα έρθουν στην εξουσία, όποιο σχήμα κι αν επικρατήσει, άνθρωποι που επιμένουν να μας πείσουν, με κάθε τρόπο, ότι είναι αμύητοι στην κοινωνική ευαισθησία, στις προϋποθέσεις ποιότητας της ζωής. Τους αφήνει παγερά αδιάφορους η απόδοση δικαιοσύνης, αποκλείεται να στείλουν στο εδώλιο όσους υπέγραψαν τον κακουργηματικό υπερδανεισμό της χώρας για χάρη του πελατειακού κράτους, αποκλείεται να δημεύσουν περιουσίες λωποδυτών.

Tο τέλος της απουσίας λόγω Ιντερνετ

THE ECONOMIST

Ακόμα και η θεμελιακή πράξη του στοχασμού μπορεί να υπονομευθεί εάν η αδράνεια –όταν, για παράδειγμα, περιμένουμε το λεωφορείο– αντικατασταθεί με την εύκολη διασκέδαση που προσφέρει το κινητό τηλέφωνο. Οπως συμβαίνει και με τη μεγάλη μουσική, οι παύσεις αποτελούν εξίσου μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας όσο και τα ηχηρά κρεσέντο. Δεν υπάρχει έμπνευση χωρίς στοχασμό.

Η χειραγώγηση του συναισθήματος

ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ

Μετά τις αποκαλύψεις του Εντουαρντ Σνόουντεν, όλοι γνωρίζουμε ότι όσα λέμε, όσα γράφουμε, και όσα κάνουμε (σε βίντεο) γίνονται «κτήμα» μυστικών υπηρεσιών και άλλων σκοτεινών δυνάμεων. Αυτό που πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν, όμως, είναι ότι όχι μόνο οι απόψεις μας αλλά και τα συναισθήματά μας μπορεί να επηρεάζονται από άλλους σε βαθμό που δεν γνωρίζαμε. Αυτός ο κίνδυνος υπήρχε πριν από το facebook και θα υπάρχει πάντα.

«Το πανεπιστήμιο έχει μπαγιατέψει...»

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΚΑΣΑΣ

Στη Βουλή ο υπουργός Παιδείας και πανεπιστημιακός Ανδρέας Λοβέρδος μιλώντας για την απελευθέρωση των μετεγγραφών από τα περιφερειακά προς τα κεντρικά ΑΕΙ και θέλοντας να τονίσει τη συναίνεση όλων των κομμάτων υπέρ ενός φιλολαϊκού μέτρου όπως αυτό, δήλωνε: «Η κοινοβουλευτική δύναμη, η οποία στηρίζει τη ρύθμιση περί μετεγγραφών είναι πάνω από 285 βουλευτές». Προ ολίγων ημερών ο υπεύθυνος Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, επίσης πανεπιστημιακός, Τάσος Κουράκης υπερθεμάτισε, ζητώντας να δοθεί δικαίωμα μετεγγραφής στους φετινούς εισακτέους που διεκδίκησαν χωρίς εξετάσεις το 10% των θέσεων στα ΑΕΙ, και να υπάρξει ευνοϊκότερη μεταχείριση στο δικαίωμα μετεγγραφής για τα παιδιά κατοίκων νησιωτικών περιοχών. «Η τέλεια συνταγή αποδόμησης των πανεπιστημίων. Περιορίζουν τη χρηματοδότηση και αυξάνουν τους φοιτητές» σχολιάζει ο κ. Γκόλιας, ο οποίος εκτιμά ότι σε κάποιες σχολές του ΕΜΠ, λόγω μετεγγραφών, ο τελικός αριθμός των πρωτοετών θα υπερδιπλασιαστεί. Ανάλογη κατάσταση αναμένει και ο κ. Φορτσάκης για το Πανεπιστήμιο Αθηνών, με τα φώτα να στρέφονται στις περιζήτητες σχολές όπως η Νομική, η Ιατρική, η Πληροφορική.

Οι οικονομολόγοι, οι προβλέψεις, η κρίση

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΤΟΥΠΑΚΗ

"...το επάγγελμα του οικονομολόγου έχει πέσει σε ανυποληψία τα τελευταία έξι χρόνια. «Σχεδόν κανένας οικονομολόγος δεν προέβλεψε την κρίση του 2008 – και οι ελάχιστοι που το έκαναν έτειναν να είναι άνθρωποι οι οποίοι είχαν προβλέψει και άλλες κρίσεις που δεν συνέβησαν. Και το πιο σημαντικό, οι περισσότεροι οικονομολόγοι ισχυρίζονταν, μέχρι τη στιγμή της κατάρρευσης, ότι τίποτα τέτοιο δεν μπορούσε να συμβεί. Επιπλέον, όταν ξέσπασε η κρίση, φάνηκαν ανίκανοι να συμφωνήσουν για μια απάντηση. Είχαν 75 χρόνια από τη Μεγάλη Υφεση για να σκεφτούν τι πρέπει να γίνει αν κάτι παρόμοιο συνέβαινε και πάλι, αλλά το επάγγελμα ήταν εντελώς διαιρεμένο όταν ήρθε η στιγμή της αλήθειας».

Σιγά ρε υπερπατριώτη

Σπύρος Κιτσινέλης

Και υπάρχει μια ολόκληρη νέα γενιά, η γενιά του διαδικτύου που έχει δει τι γίνεται παραπέρα και μπούχτισε από τη βλακεία του νεοέλληνα. Αυτή η νέα γενιά θέλει να τα ισοπεδώσει όλα στον λόγο και στις πράξεις. Όχι, δεν αναφέρομαι σε αυτούς τους ψευτοεπαναστάτες της πέτρας και της μολότοφ αλλά στον πιτσιρικά με το smart κινητό στην τσέπη και το λάπτοπ στο χέρι που μεγαλώνει σε έναν νέο κόσμο, αισθάνεται μπερδεμένος και ψάχνει για ταυτότητα. Ας τους δώσουμε κάτι νέο και σύγχρονο. Δεν με πειράζει να κάνω σπριντ τελευταία στιγμή για να καλύψω αιώνες… με νοιάζει να το προσπαθήσω και ό,τι καταφέρω.