Σελίδες

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

«Ναι» ή «όχι» στην ευθανασία

Κρουστάλλη Δήμητρα

Ποιος μπορεί να σταθεί ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο ενός άλλου ανθρώπου και να αποφασίσει, χωρίς να χωριστεί ο ίδιος στα δύο, προς τα πού θα κλίνει η ζυγαριά; Η απόφαση της Ολλανδίας να νομιμοποιήσει ­ υπό αυστηρές προϋποθέσεις ­ την ευθανασία δίχασε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Κανένα άλλο θέμα δεν έχει αγγίξει τόσο τον πυρήνα της ηθικής, της φιλοσοφικής και της βιολογικής ύπαρξης του ατόμου όσο η «διαχείριση» του θανάτου ενός ανιάτως πάσχοντα, ο οποίος περνά τις τελευταίες ημέρες της ζωής του βουτηγμένος στον πόνο και την απόγνωση.

Ευθανασία, δογματισμός και οικουμενικότητα


ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΖΟΥΡΟΣ

ο Θεός έδωσε τη ζωή και μόνο Αυτός έχει το δικαίωμα να την αφαιρέσει. Υπάρχουν δισεκατομμύρια συνανθρώπων μας για τους οποίους το επιχείρημα είναι κενό. Δεν αναφέρομαι μόνο στους άθεους και στους αγνωστικιστές, αλλά και σε όσους δέχονται την ύπαρξη μιας υπέρτατης οντότητας αλλά αρνούνται να ενταχθούν σε οποιοδήποτε θρησκευτικό σχήμα. Ο κ. Ιερόθεος δεν απευθύνεται ούτε καν στους θρησκευόμενους γενικά, αλλά σε μια συγκεκριμένη κατηγορία εξ αυτών, αυτούς που αποδέχονται το ίδιο με αυτόν δόγμα περί ζωής, θανάτου και Θεού.

Παράλογο και ανήθικο


ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΧΑΤΖΗΣ

Εννοώ ότι δεν μας ανήκει εξ ολοκλήρου, όπως ίσως νομίζουμε, αλλά έχουμε ένα είδος συγκυριότητας με την κοινωνία. Διότι αν κάτι που θέλουμε να κάνουμε με το σώμα μας δεν αρέσει στην κοινωνία, αυτή έχει τρόπους να μας το απαγορεύσει. Ενας από αυτούς τους τρόπους είναι και ο νόμος, που σε μια δημοκρατία εκφράζει την κυρίαρχη λαϊκή θέληση, άρα μεταξύ των άλλων και την κυρίαρχη κοινωνική ηθική. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε άλλο παράδειγμα πέραν της απαγόρευσης της ευθανασίας. Οταν δεν μπορείς να επιλέξεις ούτε καν τον τρόπο, τον τόπο και τον χρόνο του θανάτου σου, πόσο ελεύθερος είσαι άραγε;