Ο φασισμός των γενικεύσεων

Του Σωκρατη Τσιχλια

Στις πιο μαύρες στιγμές της ανθρώπινης περιπέτειας πάνω στη Γη, ένα χέρι συνήθως υψωνόταν και έδειχνε, ένα στόμα καταριόταν, το αλαλάζον πλήθος επευφημούσε και οι δήμιοι έπιαναν δουλειά. Αλλοτε ήταν οι Εβραίοι (μία και δύο και τρεις φορές), άλλοτε οι αιρετικοί, οι αθίγγανοι, οι αμαρτωλοί, οι αλλόθρησκοι… Τα δεινά του πόπολου φορτώνονταν από παρανοϊκούς ρήτορες στους αποδιοπομπαίους τράγους. Πάντα με μια γενίκευση: αυτοί φταίνε για όλα. Στις γενικεύσεις φώλιαζε πάντα ο φασισμός και η αδικία.