Ελπίδα στον φόβο

Tης Μαριας Κατσουνακη

Αν γινόταν δημοσκόπηση για το κυρίαρχο συναίσθημα στην ελληνική κοινωνία αυτή την εποχή, ο φόβος θα συγκέντρωνε υψηλά ποσοστά. Αρκεί να ομολογούσαμε αυτό που ταλανίζει περισσότερο την ύπαρξή μας συνολικά και την τρέχουσα καθημερινότητα ειδικά. Ο φόβος αυτός δεν εξαντλείται στη συρρίκνωση του εισοδήματος, στη φοροκόπωση, στο μη διαφαινόμενο ακόμη νέο και ελπιδοφόρο τοπίο. Είναι συλλογικός, γενικευμένος, διαπλανητικός. Απειλεί τον πυρήνα του εαυτού αλλά επεκτείνεται, συστρέφεται, κυκλώνει και όσο επεκτείνεται ενισχύεται, παγώνει τις παλάμες και καθηλώνει. Το παρατηρείς ολόγυρα, στους φίλους, στις παρέες, στις συζητήσεις που ξεκινούν από το «φοβάμαι ότι…», όχι ως εισαγωγή σε ένα θέμα αλλά σε μια περιοχή άγνωστη, με υλικό ακόμη αδιάγνωστο, χωρίς κωδικούς πρόσβασης.