Τα όρια του «όμαιμου»

Tου Παντελη Μπουκαλα

Και να ’θελε να το σκηνοθετήσει κάποιος και να το παραστήσει ως τυχαίο και συμπτωματικό, θα το ξανασκεφτόταν. Και θα το απέρριπτε στο τέλος, για να μην κατακριθεί ως υπερβολικά ευφάνταστος. Και όμως συνέβη. Συνέβη, δηλαδή, να κατακτήσουν μετάλλιο στο Λονδίνο και όχι με μεγάλη χρονική απόσταση, δύο αθλητές που αλλού κι αλλιώς ξεκίνησε το ταξίδι της ζωής τους και με άλλα εθνικά χρώματα αγωνίστηκαν και βραβεύτηκαν. Μιλάω για τον Ηλία Ηλιάδη και τον Σιδέρη Τασιάδη. Για τον τζουντόκα που κατετάγη τρίτος κι έδειχνε με περηφάνια το ελληνικό εθνόσημο και για τον ασημένιο αθλητή του κανόε καγιάκ που δηλώνει απερίφραστα πως είναι Γερμανός και δεν ένιωσε την ανάγκη να σηκώσει και την ελληνική σημαία πάνω στο βάθρο.