Δυνάστης και «πατερούλης»

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Από μία άποψη είναι λογικό να επικρατεί σύγχυση στην πολιτική και στον δημόσιο διάλογο. Κι αυτό διότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Κατέρρευσε ένα ολόκληρο μοντέλο αντιλήψεων, η μόνη συνεκτική κοσμοθεωρία που είχε η χώρα από τον Εμφύλιο και μετά. Αυτή ήθελε το κράτος στο επίκεντρο των πάντων: της κοινωνίας, της οικονομίας, της πολιτικής. Διά του κράτους έγιναν τα πρώτα βήματα ανάπτυξης της χώρας, μετά την καταστροφική δεκαετία του ’40, με το κράτος συνεχίσαμε να πορευόμαστε για τα πάντα. Ηταν κάτι σαν τον «μεγάλο πατερούλη». Δυνάστης, αλλά και εγγυητής των πάντων. Ολοι πιστεύαμε βαθιά, πως ό,τι κι αν συμβεί στο τέλος της ημέρας υπάρχει μια δημόσια υπηρεσία να προσλάβει τα παιδιά μας, ένας δημόσιος κορβανάς να εγγυηθεί τις συντάξεις μας και τις καταθέσεις μας.