ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ
ΜΑΘΗΜΑ:
ΛΑΤΙΝΙΚΑ
A1.
Αυτό
το παράδειγμα παρακίνησε κάποιον παπουτσή να διδάξει(να μάθει) σ’ ένα κοράκι
τον ίδιο χαιρετισμό. Για πολύ καιρό μάταια κόπιαζε· κάθε φορά που το πουλί δεν
απαντούσε, ο παπουτσής συνήθιζε να λέει «Κρίμα στον κόπο μου!».
Αν
όμως τυχαία πέσουν, όπως συμβαίνει συνήθως, τότε γίνεται αντιληπτό, πόσο τους
έλειπαν οι φίλοι. Αυτό είναι που λένε ότι είπε ο Ταρκύνιος, όταν ήταν
εξόριστος: «Τότε κατάλαβα ποιους είχα πιστούς φίλους, ποιους άπιστους, όταν πια
δεν μπορούσα να ανταποδώσω τη χάρη ούτε στον έναν ούτε στον άλλον».
Η
Πορκία, η σύζυγος του Βρούτου, όταν έμαθε το σχέδιο του άντρα της για τη
δολοφονία του Καίσαρα, ζήτησε ένα ξυράφι (μαχαιράκι) μανικιουρίστα δήθεν για να
κόψει τα νύχια της και με αυτό αυτοτραυματίστηκε, καθώς της γλίστρησε δήθεν
κατά τύχη. Έπειτα ο Βρούτος, αφού κλήθηκε στην κρεβατοκάμαρα από τις φωνές των
υπηρετριών, ήρθε για να τη μαλώσει, γιατί τάχα είχε κλέψει την τέχνη του
μανικιουρίστα.
Β1α.
parem: pari
diu: diutius
inopes: inopum
hoc: haec
quos: quo
neutris: neuter
cultellum: cultelli
unguium: ungues
se: mihi
eam: eius
B1β.
Ea
exempla sutores quosdam incitaverunt/ incitavere.
B2.
doceret:
doctu
respondebat:
respondendo
solebat:
solentium
perdidi:
perdam
fit:
faciendus
ceciderunt:
casuris
fuerint:
sunto
dixisse:
diceremur
ferunt:
fert
referre:
referre
interficiendo:
interfice
cognovisset:
cognoscetis
elapso:
elaberentur
resecandorum:
resecuerit
obiurgandam:
obiurgavisse
Γ1α.
Postquam (Brutus) vocatus est. Ο
χρονικός σύνδεσμος postquam συντάσσεται με οριστική χρόνου παρακειμένου, γιατί
δηλώνει το προτερόχρονο.
Γ1β.
“Quos fidos
amicos habui?”
Γ1γ.
Homines
dicunt Porciam, Bruti uxorem, cultellum tonsorium poposcisse.
Γ1δ.
quod
Tarquinius dixisse fertur exulans. Το
υποκείμενο του ειδικού απαρεμφάτου dixisse τίθεται σε ονομαστική πτώση
(Tarquinius), γιατί έχουμε ταυτοπροσωπία και άρση του Λατινισμού. Το ειδικό
απαρέμφατο εξαρτάται από λεκτικό προσωπικό παθητικό ρήμα (fertur). Η μετοχή
exulantem τίθεται σε ονομαστική πτώση (exulans) γιατί είναι συνημμένη στο
υποκείμενο του ειδικού απαρεμφάτου και του ρήματος πλέον fertur
(Tarquinius).
Γ2α.
Id
exemplum sutorem quendam incitat, ut corvum doceat parem salutationem. Η υποτακτική παρατατικού
doceret τρέπεται σε υποτακτική ενεστώτα (doceat), γιατί εξαρτάται από ρήμα
αρκτικού χρόνου (incitat). ‘Εχουμε ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων.
Γ2β.
α)
si
+ υποτακτική παρατατικού à υποτακτική παρατατικού (Υπόθεση
αντίθετη προς την πραγματικότητα στο παρόν).
Quodsi caderent,
tum intellegeretur.
β)
si
+ υποτακτική υπερσυντελίκου à υποτακτική υπερσυντελίκου (Υπόθεση
αντίθετη προς την πραγματικότητα στο παρελθόν).
Quodsi cecidissent,
tum intellectum esset. (Υπόθεση
αντίθετη προς την πραγματικότητα στο παρελθόν).
Γ2γ.
eam obiurgandi
causa/gratia (εμπρόθετη
γενική γερουνδίου με αντικείμενο σε αιτιατική – υποχρεωτική γερουνδιακή έλξη) à eius
obiurgandae causa/
gratia
obiurgatum
eam (αιτιατική σουπίνου)
ut eam
obiurgaret
(δευτερεύουσα τελική πρόταση)
qui eam
obiurgaret
(δευτερεύουσα αναφορική-τελική πρόταση)
Επιμέλεια:
Κουτουβάλα Άντα
