Η απόφαση του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να ανεγείρει φράχτη μήκους 12,5 χλμ. κατά μήκος της ελληνοτουρκικής μεθορίου για την ανάσχεση του κύματος των μεταναστών που φθάνουν με κάθε τρόπο στα σύνορα της χώρας προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων και σχολίων. Είναι προφανές ότι οι αιτίες που προκαλούν τις τεράστιες μεταναστευτικές ροές ανά την υφήλιο (η οικονομική ανέχεια, οι πολιτικές ή και θρησκευτικές διώξεις) δεν θα πάψουν να υπάρχουν αν ενταθούν τα μέτρα επιτήρησης των συνόρων και τα κάθε είδους εμπόδια δεν μπορούν να ανακόψουν την ορμή των προσφύγων ούτε, πολύ περισσότερο, να αποτελέσουν λύση στα προβλήματά τους. Φαίνεται όμως εξίσου εύλογη ή τουλάχιστον βάσιμη η αντίδραση μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης αλλά και της πολιτείας που θεωρούν πως είναι αδύνατη η υποδοχή, πόσω μάλλον η ενσωμάτωση τόσο μεγάλου αριθμού ανθρώπων στην ελληνική κοινωνία, ιδίως στις σημερινές συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας. Το ερώτημα λοιπόν για τη σκοπιμότητα, την αποτελεσματικότητα και εν τέλει τη χρησιμότητα μέτρων όπως το συρματόπλεγμα και οι θερμικές κάμερες είναι κρίσιμο και μας αφορά όλους τόσο από πολιτική όσο και από ανθρωπιστική άποψη.
Απόψεις για το θέμα:
Ο εν-τειχισμός του φόβου
ΙΩΑΝΝΑ ΛΑΛΙΩΤΟΥ
Γιορτινές ημέρες και η είδηση της ανέγερσης συνοριακού τείχους στον Εβρο προκαλεί αρχικά διανοητικό μούδιασμα και μετά συμπτώματα αφωνίας. Η πρόταση του τείχους αποκαλύπτει συγκλονιστικά το όραμα μιας πολιτικής ηγεσίας που φαντάζεται το έθνος ως μια εν-τειχισμένη εθνική επικράτεια και μας καλεί να φανταστούμε και εμείς την Ελλάδα ως μια διευρυμένη φρουρούμενη κοινότητα (gated community). Είναι σαφές ότι η συγκεκριμένη επιλογή του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη έχει έναν ιδιαίτερα συμβολικό και πολιτικό χαρακτήρα, ενώ ταυτόχρονα στερείται πραγματικής αιτιολόγησης ως προς τα αναμενόμενα απτά αποτελέσματα που το τείχος του Εβρου θα επιφέρει στην εμπέδωση της ασφάλειας και της ευημερίας των κατοίκων αυτής της χώρας.
Ομολογία αποτυχίας στη φύλαξη των συνόρων
ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ
Από χαρακτήρα έχω την τάση να παραμερίζω τα αισθήματα δυσφορίας που μπορεί να μου προκαλεί μια καινούργια ιδέα και επιχειρώ συνήθως να την κατανοήσω και να αξιολογήσω τη λειτουργική της σημασία. Στην περίπτωση, πάντως, του «φράχτη» των συνόρων μας, δεν κρύβω πως στο αρχικό άκουσμά της η πρόταση μου προκάλεσε αρνητικούς συνειρμούς. Τα φιλελεύθερα αντανακλαστικά μου δυσκολεύτηκαν να αντιληφθούν τη θετική αξία της νέας πρότασης.
Ενα τεχνικό αποτρεπτικό μέτρο
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ
Ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια προκάλεσε η απόφαση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Χρήστου Παπουτσή να τοποθετηθεί ένα αποτρεπτικό εμπόδιο στην είσοδο των ανεξέλεγκτα παρανόμως εισερχομένων μεταναστών στο χερσαίο τμήμα των συνόρων της χώρας με την Τουρκία, μήκους 12,5 χιλιομέτρων. Η απόφαση του κυρίου υπουργού έγινε γενικά ευμενώς αποδεκτή, υπάρχουν όμως και αντίθετες γνώμες, εντός και εκτός συνόρων, οι οποίες θεωρούν ότι η τοποθέτηση ενός τέτοιου εμποδίου δεν αποτελεί λύση στο μεγάλο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης που αντιμετωπίζει η χώρα ή ότι δεν συνάδει με τις διεθνείς της υποχρεώσεις.
