Του Παντελη Μπουκαλα
Ούτε «εξοργισμένοι» ούτε «εξαγριωμένοι» ούτε «θερμοκέφαλοι» ήταν οι χούλιγκαν που επιτέθηκαν στο Θέατρο Τέχνης, όπως από αμηχανία ή ρουτινιέρικη ευκολία έσπευσαν να τους χαρακτηρίσουν τα πρώτα ρεπορτάζ. Ψυχρά έδρασαν και ασυγκίνητα, μεθοδικά και όχι σπασμωδικά, και δίχως η μνήμη τους να εμποδίζεται από την ιστορία του θεάτρου που κατέστρεψαν. Τι να τους εξαγριώσει άλλωστε, τι να τους οδηγήσει σε έξαψη και παραφορά. Τίποτα δεν παιζόταν εδώ, κανένας αγώνας δεν γινόταν, και καμία απειλή δεν υπήρχε για την τιμή και τη δόξα της ομάδας τους, άρα και τη δική τους. Το γεγονός ότι στον τίτλο του θεατρικού έργου συμπεριλαμβανόταν το όνομα του «μισητού αντιπάλου» («Ενα ταξίδι με τον ΠΑΟΚ») αρκούσε για να αποδείξει ότι οι θεωρίες του Παβλόφ για τα εξαρτημένα αντανακλαστικά δεν ισχύουν μόνο στα τετράποδα.
