Σιωπούν στ’ αλήθεια οι διανοούμενοι;

Tου Παντελη Μπουκαλα

Τις τελευταίες δεκαετίες, κι όσο από τη μεταπολιτευτική ευφορία οδεύαμε προς τη βαθιά κρίση, εισήχθη ένα νέο έθιμο: να τίθεται κάθε τόσο σε δραματικούς τόνους ή και με έκδηλη στηλιτευτική πρόθεση το ερώτημα «Γιατί σιωπούν οι διανοούμενοι;» Το ερώτημα το θέτουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, και εννοώ τα έντυπα, που παίρνουν τη σκυτάλη το ένα από το άλλο ή απλώς αντλούν μηχανικά από την αποθήκη των στερεοτύπων. Η τηλεόραση, βουλιαγμένη στον υπνωτιστικό κόσμο της, αλλά ταυτόχρονα και διαμορφώτρια του κόσμου στον οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε όλοι οι υπόλοιποι, δεν ασχολείται με τέτοια ζητήματα· ίσως επειδή γνωρίζει, έστω εξ ενστίκτου, ότι η «διανόηση» που πράγματι παράγει πολιτική σήμερα και η άποψή της έχει όντως την ιδιαίτερη βαρύτητα που της αποδίδουν τα λεξικογραφικά ερμηνεύματα του όρου, είναι οι τηλεοπτικές αυθεντίες.