Σελίδες

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Με τη σημαία σαν όργανο μίσους

Tου Παντελη Μπουκαλα

Δέκα και δεκαπέντε χρόνια πριν, το βασικό επιχείρημα ότι εμείς οι Ελληνες είμαστε, γενικώς και γενετικώς, μη μισαλλόδοξοι και αντιρατσιστές, σαν πιστοί του Ξενίου Διός και ταυτοχρόνως του Ιησού της αγάπης, είχε την εξής μορφή: «Μα είδατε να υπάρχουν εκδηλώσεις μίσους εναντίον των μαύρων της Αφρικής, των σκούρων της Ασίας ή των ξανθών του Βορρά; Οχι βέβαια. Μόνο για τους Αλβανούς ακούγονται κατάρες και μόνο αυτούς περιλαβαίνουν οι σκούπες, γιατί μόνο αυτοί προκαλούν προβλήματα». Ηταν τότε που είχαμε αποφασίσει ότι οι Αλβανοί είναι ράτσα εκ γενετής χαλασμένη, μια πεποίθηση που κωδικοποιήθηκε άλλωστε στο μαζικής χρήσεως σύνθημα «Δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ, Αλβανέ», το οποίο σε ώρες εθνικής έξαψης το απευθύνουμε επιθετικά ακόμα και σε αλβανικής προελεύσεως αθλητές που μετέχουν σε ελληνικές εθνικές ομάδες. Δεν μας περνούσε από το νου πως ήταν σαφές δείγμα ρατσιστικής σκέψης η πίστη ότι εμείς μεν διαθέτουμε όλοι αντιρατσιστικά γονίδια (ακόμα και οι νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής και οι εβραιοφάγοι του ΛΑΟΣ), οι δε Αλβανοί, και πάλι όλοι, βαρύνονται από γονίδια χαμηλής στάθμης, ανάγωγα και απολίτιστα. Βρισκόμασταν τότε στα χρόνια της «ανάπτυξης», η οποία έπρεπε να γίνει με φτηνά και ανασφάλιστα εργατικά χέρια· ήταν και οι Ολυμπιακοί μπροστά μας, όραμα μέγα, είχαν και πολλοί εξ ημών το προσωπικό τους μικρό όνειρο, να δουλεύουν λιγότερο και να δανείζονται περισσότερο από τις ιδιοτελώς πρόθυμες τράπεζες, ποιος ο λόγος λοιπόν να τρέχουμε σε οικοδομές και σε χωράφια, με τόση προσφορά μαύρης ή γκρίζας εργατικής δύναμης.