Ο Πατρίς Λεκόντ και το νόημα της ζωής
Λένα Παπαδημητρίου
O Πατρίς Λεκόντ δεν θα έπρεπε κανονικά να είναι εδώ. Οπως ομολογεί ο ίδιος, θα έπρεπε αυτήν τη στιγμή που μιλάμε να βρίσκεται στο γραφείο του στο Παρίσι, να καπνίζει και να κοιτάζει μουγκρίζοντας το ταβάνι. Τουλάχιστον αυτό συνηθίζει κάθε φορά που μια ταινία του κάνει πρεμιέρα στις γαλλικές αίθουσες. Σήμερα αρχίζει να προβάλλεται η καινούργια ταινία του, με τίτλο «Voir la mer», μπορεί και αυτήν τη στιγμή που μιλάμε (με λίγη καλή τύχη, θα τη δούμε και στην Ελλάδα). Και όμως, ο παραγωγικότατος «Γούντι Αλεν της Ευρώπης» – αν και ο ίδιος αποποιείται οποιονδήποτε τίτλο και οποιαδήποτε ταμπέλα –, ο σκηνοθέτης επιτυχιών τόσο παράταιρων, όπως «Ο εραστής της κομμώτριας», το «Ridicule: o περίγελως της αυλής», «Ο δήμιος του Σεν Πιερ» και «Ο άνθρωπος του τρένου», βρίσκεται «κρυφά» στην Αθήνα για τα γυρίσματα μιας διαφημιστικής ταινίας για τη γαλλική αγορά. Η συνάντησή μας λαμβάνει χώρα στα γραφεία της Aviόn Films, της εταιρείας που έχει αναλάβει το ελληνικό τμήμα της παραγωγής του σποτ στην Ελλάδα. Η ημέρα είναι ηλιόλουστη, καθόμαστε σε έναν υπέροχο μικρό κήπο, ακούγονται μόνο τιτιβίσματα πουλιών και ένας καβγάς από το διπλανό σπίτι. Μάλλον ιδανικό φόντο για τον 64χρονο σκηνοθέτη που εδώ και τέσσερις δεκαετίες κάνει ταινίες την εμμονή του με τις ανορθόδοξες ανθρώπινες σχέσεις και τα ειδυλλιακά τοπία. Για τις ανάγκες της φωτογράφισης, παίζει με ένα πορτοκαλί ποτιστήρι, βάζει δύο ρόδια για μάτια. Οι λέξεις του είναι ήπιες, οι κινήσεις του πιο νευρικές, «δεν μπορώ να μένω πολλή ώρα σε ένα σημείο, όταν πηγαίνω διακοπές τρελαίνομαι να κάθομαι ξάπλα δίπλα σε μια πισίνα».
