Γενοκτονία

Δημήτρης Δανίκας

Πρώτα ο ανθρώπινος παράγων. Από εκεί αρχίζουν και καταλήγουν όλα. Το βλέπουμε καθημερινά. Ομως το προσπερνάμε βιαστικά. Ολοι βουτηγμένοι στην ατομική, κοινωνική κρίση. Επειδή έτσι έχουμε συνηθίσει. Ολα άρχισαν από μια τυχαία επίσκεψη σε κάποιο ξεχασμένο, παραθαλάσσιο χωριουδάκι της Ρούμελης. Μια μεγάλη ομάδα παιδιών από δώδεκα ίσαμε είκοσι χρονών. Επί ατελείωτες ώρες καθημερινώς να πλατσουρίζουν, να χασκογελάνε και από τις δέκα λέξεις που έβγαιναν με άναρθρες κραυγές από το στόμα τους, οι οκτώ να είναι «ρε μαλάκα» «μα τι μαλάκας που είσαι», «μα πόσο μαλάκας είναι ο μαλάκας».