Ηρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε τον Αϊνστάιν;

Α. Γαλδαδά

Ο Αϊνστάιν κάποια στιγμή πείστηκε ότι έπρεπε να δεχθούμε πως ο χρόνος δεν είναι σταθερός και αδιαπραγμάτευτος. Συνέδεσε μάλιστα το «πόσο γρήγορα περνάει» με το πόσο γρήγορα κινούμαστε και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε μια μάζα. Αυτό που είναι σταθερό και αδιαπραγμάτευτο, είτε βρισκόμαστε επάνω στη Γη και περπατάμε είτε έχουμε μπει σε κάποιο διαστημόπλοιο και εξερευνούμε τον Γαλαξία με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, είναι το πόσο «τρέχει» το φως. Το 1905, μάλιστα, διατυπώνοντας τους κανόνες της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας, το πιο βασικό στοιχείο της ήταν ότι τίποτε στο Σύμπαν ολόκληρο δεν μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα μεγαλύτερη από τα 299,792,458 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, δηλαδή αυτήν που αποκτούν τα φωτόνια όταν κινούνται στο κενό. Επίσης ότι οι νόμοι της Φυσικής για ένα σώμα δεν επηρεάζονται από την ταχύτητά του και την περιστροφή του.