Η χαμένη αφήγηση

Tου Νικου Κωνστανταρα

Οταν δεν υπάρχει μια κεντρική αντίληψη για το πού βρισκόμαστε και πού πηγαίνουμε, είναι φυσικό να κυριαρχούν στη δημόσια ζωή σκιές και υποψίες, ενώ διάφορες ιδιοτελείς δυνάμεις θα καθορίζουν την ημερησία διάταξη προς δικό τους όφελος. Αν δεν είχαμε ζαλιστεί από την ατέρμονη αγωνία για το ποιες νέες θυσίες θα κάνουμε ώστε να κρατηθεί η χώρα εν ζωή με νέα δάνεια, θα είχαμε πάθει πολύ μεγαλύτερη ταραχή βλέποντας το επίπεδο της πολιτικής, καθώς και τη γενική δυσλειτουργία της χώρας. Η κοινωνία μας μεταλλάσσεται ραγδαία χωρίς κάποια καθοδήγηση, χωρίς την αίσθηση του τι είναι σωστό και τι λάθος. Δεν υπάρχει μια κεντρική αφήγηση, κάποια κατεύθυνση. Οι παλιές δομές αμφισβητούνται έντονα: οι πολιτικοί των πρώην «κομμάτων εξουσίας», οι δικαστικοί, οι δημοσιογράφοι χρεώνονται την αποτυχία του παρελθόντος και το οδυνηρό παρόν. Οι πολιτικοί είναι είτε απολογητικοί είτε (αν είναι από τα μη κεντρώα κόμματα) επιθετικοί.