Αλληλεγγύη και κανιβαλισμός: δίδυμα παιδιά της κρίσης

Tης Mαριαννας Tζιαντζη

 ...Είναι αυτονόητο ότι κανείς δεν μπορεί να επικροτήσει μια ατομική συμπεριφορά την οποία δεν θα ήθελε να ασκήσει ο ίδιος ή να γίνει αποδέκτης της. Ωστόσο, το περιστατικό αυτό υπερβαίνει το «εγώ καταδικάζω». Το βίντεο δεν δείχνει απλώς το ήθος ή την ιδιοσυγκρασία ενός συνδικαλιστή, αλλά κάτι πολύ βαθύτερο και ανησυχητικό: ότι και ο χώρος εργασίας γίνεται πεδίο ενός ακήρυχτου πολέμου. Σήκω εσύ, να καθίσω εγώ. Φύγε εσύ, να μείνω εγώ. Ανθρωποι που μέχρι χθες ήταν φίλοι, που έχουν τραγουδήσει κι έχουν πιει κρασί μαζί, τώρα ο ένας γυρίζει την πλάτη στον άλλον (στην καλύτερη περίπτωση). Στη χειρότερη, τον περιφρονεί, τον εξευτελίζει, τον δαχτυλοδείχνει: «Εσύ φταις για όλα, εσύ ο συμβασιούχος, ή εσύ το παιδί του ρουσφετιού, ή εσύ ο εργατοπατέρας, ο βολεμένος ή εγώ ο δίκαιος, εσύ ο προσκυνημένος κ.λπ.».