Ο πατριωτισμός στην πλουτοκώσταινα

Του Τακη Θεοδωροπουλου

Να ξεχάσουμε την Ελλάδα που κάποτε αγαπήσαμε, αυτή τη χώρα που πολλοί από εμάς εξακολουθούμε να αγαπάμε. Τι χειρότερο μπορεί να φέρει αυτή η κρίση από την υποτίμηση του όποιου πατριωτικού αισθήματος μπορεί ο καθένας να κουβαλάει μέσα του; Στον τρόπο που σκέφτεται, στον τρόπο που συμπεριφέρεται, στον τρόπο που αντιδρά. Παρεξηγημένη λέξη ο πατριωτισμός. Αφού την εξόρισε στην παρανομία ο προοδευτικός λυρισμός της Μεταπολίτευσης, τώρα την καπηλεύονται οι χρυσαυγίτες και οι παραφυάδες τους. Πώς να τολμήσεις να την προφέρεις όταν βλέπεις μπροστά σου τα παιδιά του μπόντι μπίλντινγκ με τα ξυρισμένα κεφάλια και το ροπαλοφόρο λεξιλόγιο; Παρεξηγημένη, και όπως όλα τα παρεξηγημένα του κόσμου τούτου, πολύτιμη. Και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, παραθέτω δύο φράσεις από το δοκίμιο του Τζορτζ Οργουελ «Ο λέων και ο μονόκερως»: «Ο πατριωτισμός δεν έχει τίποτε να κάνει με τον συντηρητισμό. Είναι η αφοσίωση σε κάτι που αλλάζει, συγχρόνως όμως το αισθάνεσαι με μυστικιστικό τρόπο να παραμένει το ίδιο».