Ο τίγρης και η μέση εκπαίδευση

Του Τακη Θεοδωροπουλου

Οταν προ καιρού φίλος εκπαιδευτικός μού είχε αποκαλύψει πως το τελευταίο φύλλο ποιότητος συναδέλφου του έχει συνταχθεί το σωτήριον έτος 1981, η αλήθεια είναι ότι δεν έπεσα ακριβώς από τα σύννεφα. Δεν μπορούσα βέβαια να υποψιαστώ το βάθος του ιστορικού χρόνου. Οπως και κανείς μας δεν μπορούσε να υποψιαστεί το βάθος του προβλήματος σε ένα σωρό άλλους τομείς. Αν και όλοι ξέραμε ότι οι κανόνες δημοκρατικότητας που είχαμε θεσπίσει απέκλειαν κάθε δυνατότητα αξιολόγησης, ιεράρχησης. Ασχέτως δε ευθυνών της πολιτικής ηγεσίας, μόνον κριτές που έχουν θέσει εαυτούς υπεράνω κρίσης, όπως οι εκπαιδευτικοί, μπορούν να δεχθούν το κοινωνικά άδικο μέτρο εξετάσεων που δεν υπολογίζουν τη βάση του δέκα, κοινώς καταργούν οι ίδιοι τα όρια της κρίσης τους. Σε μια συνάντηση εκπαιδευτικών θυμάμαι κάποιον απ’ αυτούς, εκ των παλαιοτέρων, ο οποίος αγανακτισμένος δήλωνε ότι δεν μπορεί πια να ακούει συναδέλφους του να υποστηρίζουν ότι αυτοί κρίνονται κάθε μέρα από τα ματάκια των παιδιών που τους κοιτούν στην τάξη.