ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Α1.
Στους εμφύλιους πολέμους όλα είναι
αξιοθρήνητα, αλλά τίποτα δεν είναι πιο αξιοθρήνητο από την
ίδια τη νίκη. Aυτή
κάνει τους νικητές αγριότερους και πιο αχαλίνωτους (από
ό,τι συνήθως), ώστε, ακόμα κι αν δεν είναι τέτοιοι από τη φύση τους, να
πιέζονται από την ανάγκη να γίνουν. Πράγματι, η έκβαση των εμφύλιων πολέμων
είναι πάντα τέτοια, ώστε να γίνονται όχι μόνο αυτά που
θέλει ο νικητής, αλλά ακόμα ώστε να κάνει ο νικητής το χατίρι
εκείνων με τη βοήθεια των οποίων κερδήθηκε η νίκη.
Ενεργώντας κάτω από την επιρροή αυτών
πολλοί, όχι μόνο φαύλοι αλλά ακόμη και άπειροι, αν τον είχα τιμωρήσει, θα
έλεγαν πως αυτό έγινε σκληρά και τυραννικά. Τώρα όμως καταλαβαίνω, πως αν αυτός
φθάσει στο στρατόπεδο του Μανλίου, όπου κατευθύνεται, κανένας δε θα είναι τόσο
ανόητος, ώστε να μη βλέπει πως έγινε συνομωσία, κανείς τόσο φαύλος που να μην
το ομολογήσει.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
B1.
bellum civile
miserrimum
ipsum
victoribus
feroci
talis
exitu
earum
auxilium
auctoritas
plus
huic
castrorum
stultam
Β2.
reddidisti
sunto
cogeretur
faciendum
vult
obsequentur
peperisti
animadversum - animadversu
dixerint
intellexisse
perveniebatis
intende
vidissemus
fatebuntur
Γ1α.
miserius: κατηγορούμενο στο nihil από το
εννοούμενο est.
ferociores: κατηγορούμενο στο victores (απόλυτη
σύγκριση).
bellorum: γενική υποκειμενική από το exitus.
iis: αντικείμενο στο obsequatur.
id: υποκείμενο στο απαρέμφατο factum esse
(ετεροπροσωπία).
fore: αντικείμενο του ρήματος intellego, ειδικό
απαρέμφατο.
coniurationem: υποκείμενο του απαρεμφάτου factam esse (ετεροπροσωπία).
Γ1β.
in bellis, quae civilia sunt.
Γ1γ.
Cicero
scripsit bellorum enim civilium exitus tales esse semper ut non solum ea
fierent, quae vellet victor, sed etiam ut victor obsequeretur iis, quorum
auxilio victoria parta esset.
Γ2α.
Δευτερεύουσα
παραχωρητική πρόταση, εκφέρεται με υποτακτική που δηλώνει υποκειμενικότητα,
εκφράζει μια υποθετική κατάσταση που κι αν δεχθούμε ότι αληθεύει δεν αναιρεί το
περιεχόμενο της πρότασης εξάρτησης και συγκεκριμένα με υποτακτική χρόνου
ενεστώτα γιατί εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου και δηλώνει το σύγχρονο στο
παρόν.
Γ2β.
Δευτερεύουσα
αναφορική προσδιοριστική πρόταση, εκφέρεται με υποτακτική που δηλώνει
υποκειμενικότητα λόγω έλξης από την πρόταση εξάρτησης και συγκεκριμένα με
υποτακτική χρόνου ενεστώτα γιατί εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου και δηλώνει
το σύγχρονο στο παρόν. Λειτουργεί ως επιθετικός προσδιορισμός στο ea.
Γ2γ.
Εξαρτημένος
υποθετικός λόγος:
Υπόθεση: si
pervenerit (υποτακτική παρακειμένου)
Απόδοση: (intellego) neminem tam stultum fore
Ανεξάρτητος υποθετικός
λόγος:
Υπόθεση: si
pervenerit (οριστική συντελεσμένου μέλλοντα)
Απόδοση: nemο tam stultus
erit.
1o
είδος ανοιχτή υπόθεση στο μέλλον.
Μετατροπή σε υπόθεση
πιθανή ή δυνατή στο παρόν-μέλλον:
si perveniat
---nemo sit stultus.
ΑΝΤΑ ΚΟΥΤΟΥΒΑΛΑ
