Ο Καμύ και η «συνεχής υπογραφή μανιφέστων»
Του Παντελή Μπουκάλα
Κάθε φορά που ρωτάμε τους διανοούμενους «γιατί σιωπούν», στηλιτεύοντάς τους σαν ευθυνόφοβους ή και φυγόμαχους, φρόνιμο θα ήταν να αναρωτιόμαστε: Υπάρχει έστω ένας διανοητής, στοχαστής, «πνευματικός άνθρωπος» που να τον εκτιμούν όλοι, να τον σέβονται και όσοι διαφωνούν μαζί του; Υπάρχει τέτοια προσωπικότητα γύρω μας, που τα λόγια της να μετράνε όχι μόνο επειδή είναι σοφά, αλλά κι επειδή τα υποστηρίζει ο μετρημένος, ελεύθερος βίος της; Δεν ρωτάω, προς Θεού, αν υπάρχει άγγελος επί Γης, άθικτος από τις αδυναμίες των θνητών, ή προφήτης ή σαμάνος. Αλλά για το αν ζει ανάμεσά μας ένας στοχαστής που να μας υποχρεώνει να παραδεχόμαστε την αξία του κυρίως όταν όσα λέει αντιτίθενται στις πεποιθήσεις μας. Υπάρχει τέτοιος «κεκυρωμένος»;
