Απαντήσεις σε έναν φοιτητή μου

Του Γιωργου Παγουλατου

Ερχομαι συχνά αντιμέτωπος με τις ερωτήσεις και ανησυχίες των φοιτητών μου. O δικός μας πρύτανης δεν κατέβασε τα ρολά και οι υπάλληλοι απέργησαν με αξιοπρέπεια αφήνοντας το Πανεπιστήμιο ανοιχτό, άρα είχαμε φοιτητές. Η πρώτη κατηγορία ερωτήσεων έρχεται από τελειόφοιτους, που προβληματίζονται για τα επόμενα βήματά τους: «και τώρα τι κάνουμε;». Οτιδήποτε κι αν κάνεις, μη μείνεις αδρανής, είναι η πρώτη απάντησή μου. Οι συγκυρίες μεγάλης ανεργίας έχουν ένα μόνο καλό: δίνουν χρόνο για να επεκτείνει κανείς τη μόρφωση, τις δεξιότητες και την κατάρτισή του. Αυτό είναι χρήσιμο, όποια κι αν είναι η μετέπειτα εξέλιξη. Στην Ιρλανδία και την Ισπανία, που είχαν μια φούσκα στεγαστική και καταναλωτική μεγαλύτερη από τη δική μας, πλήθος νέων πέρασαν κατευθείαν από το σχολείο σε καλά αμειβόμενες δουλειές (οικοδομή, εμπόριο) χωρίς να αποκτήσουν πανεπιστημιακή μόρφωση. Σήμερα θερίζονται από την ανεργία.