Η συντηρητική Αριστερά...

Tου Πασχου Mανδραβελη

H βασική αρετή του συντηρητισμού είναι ότι διατηρεί παλαιές συνήθειες σε νέες εποχές. Είναι η καταφυγή σε ένα παρελθόν που δεν υπάρχει, αλλά μας κάνει να νιώθουμε καλά, ειδικά σε περιόδους που οι ραγδαίες αλλαγές δεν μας επιτρέπουν να καταλάβουμε τι γίνεται. Ετσι οι συντηρητικοί Βρετανοί διατηρούν αναχρονιστικούς θεσμούς σαν τη βασιλεία. Τους θυμίζει τις παλιές εποχές της αυτοκρατορίας, σε έναν κόσμο που άλλαξε και έκανε τη Μεγάλη Βρετανία πολύ μικρότερη.

Διάλυση, συνοχή ή διάσωση;

Tης Mαριας Kατσουνακη

Στην πρόσοψη του Musee d’ Orsay κυριαρχεί η φωτογραφία μιας ελκυστικής κοπέλας που διαφημίζει ένα άρωμα του Ιβ Σεν Λοράν. Οι Βερσαλλίες επεξεργάζονται σχέδιο να λειτουργήσουν, εν μέρει, ως πολυτελές ξενοδοχείο. Στο Παλάτι των Δόγηδων δεσπόζει ο Bulgari. Στη Ρώμη τα μουσεία ενδίδουν στην παρουσίαση νέων μοντέλων αυτοκινήτων. Το Λούβρο δανείζει το όνομά του σε ελβετικά ρολόγια. Η οικονομική κρίση προκαλεί σοκ στα ευρωπαϊκά μουσεία, ισχυρίζεται η δημοσιογράφος των New York Times, τα οποία για να αντιμετωπίσουν την εξαιρετικά μειωμένη κρατική χρηματοδότηση αναγκάζονται να κάνουν μια απροκάλυπτα εμπορική στροφή παράλληλα με αύξηση στην τιμή των εισιτηρίων τους.

Τι ψάχνει το κόμμα του Κανένα;

Τα ποσοστά του ανεβαίνουν διαρκώς στις δημοσκοπήσεις. Η επιλογή «κανένας» στο ποιος είναι κατάλληλος για να ηγηθεί του τόπου αποτελεί πια μια ισχυρή δύναμη. Είναι το τέλος της πολιτικής έτσι όπως τη γνωρίζαμε; Φταίει η απογοήτευση από τα υπάρχοντα κόμματα «εξουσίας» και «διαμαρτυρίας»; Μήπως οι πολίτες επιλέγουν να αντιδράσουν έτσι νιώθοντας αποκομμένοι από την πολιτική και τους θεσμούς της; Μάλιστα ορισμένοι εκτιμούν ότι κάποιες σημαντικές επιλογές αποφασίζονται όχι μόνον ερήμην τους αλλά και έξω από τη χώρα. Δύσκολες οι απαντήσεις, ειδικά όταν οι διαθέσεις των πολιτών ταλαντεύονται στο εκκρεμές αδιαφορία- ενεργή παρουσία στα πολιτικά δρώμενα.

Διαβάστε απόψεις για το θέμα της πολιτικής αδιαφορίας:

Ο Κύκλωπας της αδράνειας
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

Βρισκόμαστε όλοι υπό το κράτος της απορίας. Πώς γίνεται η χώρα που ανακάλυψε την «πολιτική», δημιούργησε το επάγγελμα του «πολιτευτή» και εκκόλαψε το παγκοσμίως μοναδικό ρήμα «πολιτεύομαι», πώς γίνεται να αποστρέφει τα βλέμματά της από τη διαχείριση των κοινών; Πώς γίνεται να προτιμά το κόμμα του κανενός; Ποιοι είναι οι λόγοι που εξώθησαν την κατά παράδοση υπερπολιτικοποιημένη αυτή χώρα που εμφάνιζε υψηλότατα ποσοστά συμμετοχής στα πολιτικά τεκταινόμενα να οδηγείται σε μια αποστασιοποίηση που αγγίζει τα όρια της αποστροφής;


Πολιτική αδιαφορία: Τυχαίο; Δεν νομίζω
AΝΤΩΝΗΣ ΛΙΑΚΟΣ

Δεν θα έπρεπε να είναι πηγή ανησυχίας το δημοσκοπικό εύρημα ότι οι πολίτες στην πλειονοψηφία τους αδιαφορούν ποιος θα τους κυβερνήσει. Αυτή η αδιαφορία θα μπορούσε να διαβαστεί ως ένδειξη εμπιστοσύνης: ανεξαρτήτως προσώπων, οι υπηρεσίες θα συνεχίσουν να λειτουργούν απρόσκοπτα, οι υποθέσεις και οι δουλειές τους θα πηγαίνουν καλά χωρίς την ανάγκη πολιτικών παρεμβάσεων.



Η οπτασία του ύπουλου Μεσσία
ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚΟΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ

«Τα πλήθη δεν είναι ηρωικά, ακολουθούν τη φωνή του συμφέροντος» Κ. Παπαρρηγόπουλος

Oι στατιστικές διαθέτουν την τεχνογνωσία να παίρνουν ακριβές δείγμα από την ανθρώπινη μάζα. Ερωτάται το πλήθος: «Προτιμάς, ψηφοφόρε, να σε κυβερνήσει Εκείνος ή ο Αλλος, ή Κανένας;» Το πλήθος επιλέγει με τη φωνή του συμφέροντος. Εχει κυρίως ως κριτήριό του το καλάθι της νοικοκυράς. Ομως όταν ή Εκείνος ή ο Αλλος δεν του δημιουργήσουν πειστική αυταπάτη ότι μπορούν να του προσφέρουν την επιθυμητή ποσότητα αγαθών και υπηρεσιών τότε τη θέση παίρνει ο Κανένας.

Κρίσεις για την κρίση...

ΧΙΟΥΜΟΡ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡ

Ευρώπης εγκώμιον

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ

Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δίνει την εντύπωση βραδυκίνητου γίγαντα· ενός πολυπλόκαμου και πολυδαίδαλου πολυεθνικού και άρα γραφειοκρατικού οργανισμού, που ψειρίζει τα πράγματα και αργεί να λάβει αποφάσεις.

Ωστόσο αυτή είναι μια επιφανειακή, εκ πρώτης όψεως, προσέγγιση, η οποία δεν αποδίδει κατ΄ ανάγκην την πραγματικότητα.

Οι οπαδοί της βίας

Tου Aλεξη Παπαχελα

Κάποιοι ονειρεύονται ένα νέο «Δεκέμβρη». Οι παραδοσιακοί οπαδοί της βίας και του τρόμου δεν έχουν αλλάξει ούτε συνήθειες ούτε διευθύνσεις. Πιστεύουν όμως ότι τώρα τους προσφέρεται μια καταπληκτική ευκαιρία να κάνουν την Αθήνα, και αν γίνεται και όλη την Ελλάδα, «μπάχαλο». Βλέπουν ότι η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι και ότι εκείνοι κρατάνε το φιτίλι και διαθέτουν την τεχνογνωσία για να μας κάνουν «Αρκάδι». Πού ποντάρουν; Σε τρία πράγματα:

Μετανάστευση φτώχειας

Tου Νικου Γ. Ξυδακη

Πόσους μετανάστες μπορούν να αντέξουν οι υποδομές της χώρας, υγειονομικές, σχολικές, οικιστικές; Οταν μάλιστα εργασίες δεν υπάρχουν και όταν οι δαπάνες για τις δημόσιες υποδομές περιστέλλονται δραστικά σε κάθε τομέα; Το μεταναστευτικό δεν έχει εύκολη λύση. Είναι πρόβλημα που παράγεται εκτός συνόρων, και εκδηλώνεται εντός. Είναι μείζων ιστορική μεταβολή, είναι μαζική και διαρκής μετακίνηση φτωχών ανθρώπων από τον Τρίτο Κόσμο προς τον Πρώτο, η οποία δεν πρόκειται να ανασχεθεί εφόσον δεν αρθούν τα αίτια της δυστυχίας και της άνισης ανάπτυξης επιτόπου, στις χώρες προέλευσης.

Μολύβι και όχι πληκτρολόγιο η «συνταγή» της μάθησης

Oι μαθητές και οι φοιτητές που χρησιμοποιούν μολύβι και χαρτί είναι αποδοτικότεροι στο να μαθαίνουν καινούργια πράγματα σε σύγκριση με όσους χρησιμοποιούν υπολογιστή και πληκτρολόγιο, σύμφωνα με νέα μελέτη ειδικών του Πανεπιστημίου Σταβάνγκερ στη Νορβηγία και του Πανεπιστημίου της Μασσαλίας στη Γαλλία.

Ολοι αθώοι!

ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΣΩΜΕΡΙΤΗΣ

Κυριαρχεί στη χώρα μας, από χρόνια και καιρούς, ένα χωρίς ανταπόκριση αίτημα κάθαρσης. Της πολιτικής και των πολιτικών. Για μεγάλα και μικρά σκάνδαλα και ανεξήγητους πλούτους πολλών που η κοινή γνώμη θεωρεί «ενόχους», συνήθως χωρίς αποδείξεις. Ολοι σχεδόν οι σημαντικοί ηγέτες της χώρας, από το 1821 και μετά, κατηγορήθηκαν για χρηματισμούς, κλοπές δημόσιου χρήματος, χαριστικές συμβάσεις. Ολοι.

Ενας έφηβος στη βιβλιοθήκη

Tης Mαριαννας Tζιαντζη

Η φοίτηση του Tζούλιαν Ασάνζ, του ιδρυτή των Wikileaks, στο σχολείο δεν ήταν τακτική. Μέχρι τα 14 χρόνια του, η μητέρα του άλλαζε διαρκώς σπίτι και τόπο διαμονής (συνολικά, 37 μετακομίσεις!) κι έτσι ο μικρός έμαθε γράμματα με μαθήματα κατ' οίκον ή μέσω αλληλογραφίας. Κυρίως όμως διάβαζε μόνος του και με πάθος. O ίδιος έχει πει ότι στη δεκαετία του '80, όταν ήταν έφηβος, περνούσε ατέλειωτες ώρες σε δημόσιες βιβλιοθήκες: «Πήγαινα από το ένα θέμα στο άλλο, μελετώντας με προσοχή τα βιβλία που έβρισκα στις παραπομπές, ανατρέχοντας στις πηγές και ακολουθώντας τo μονοπάτι που μου υποδείκνυαν». Ετσι, απέκτησε ένα πολύ πλούσιο λεξιλόγιο, αλλά χρειάστηκε να περάσουν μερικά χρόνια για να μάθει πώς προφέρονταν σωστά όλες αυτές οι λέξεις που είχε μάθει. Ενας χάκερ περιωπής, ένας άνθρωπος που μέσω του Ιντερνετ έφερε πολλές κυβερνήσεις άνω κάτω, ήταν παιδί της τυπωμένης σελίδας.

«Εστάθη εν ζυγώ και ευρέθη υστερούσα»

Tου Παντελη Μπουκαλα

Δεν είναι λίγοι, στις μέρες μας πια, όσοι εμφανίζονται εξίσου βέβαιοι με τον Σουηδό σκηνοθέτη για την ασημαντότητα της χώρας μας· μάλιστα, όσοι ανάμεσά τους καμαρώνουν για τη μετριοπάθειά τους, μετά βίας κρύβουν την επιθυμία τους να είχαν γεννηθεί κάπου αλλού, μια και εδώ ασφυκτιούν και δεν έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν όλο το ταλέντο τους. Ακόμα περισσότεροι είναι όσοι καταδέχονται μεν να συμφωνήσουν πως η Ελλάδα δεν είναι παντελώς ανάξια, σπεύδουν όμως να κηρύξουν πως οι κάτοικοί της είναι ουτιδανοί, τραγικά ανεπαρκείς για το κλέος που τους φόρτωσε η ιστορία, θαρρείς και δεν μας δίδαξε η ίδια η αρχαιότητα ότι τα τείχη μιας πόλης, η ψυχή και ο πλούτος της, είναι οι άνθρωποί της. Αυτό το κλέος λοιπόν, το αρχαίο, το κληρονομημένο, βιάζονται να βάλουν ορισμένοι στον έναν δίσκο της ζυγαριάς τους. Τοποθετώντας στον άλλο δίσκο τη σημερινή Ελλάδα, όπως οι ίδιοι την εννοούν, καταλήγουν αναπόφευκτα στο καταδικαστικό συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε πια στο τελευταίο σκαλί στου καλού (και όχι του παλαμικού κακού) τη σκάλα· έσχατοι οι κάποτε πρώτοι, είμαστε λέει ώριμοι να υποβιβαστούμε από την πρώτη κατηγορία των εθνών, δεδομένου ότι δεν έχουμε και πολλές δυνατότητες να πάρουμε τον ανήφορο.

Επάγγελμα ερμητικά κλειστό

Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

Φούσκωσε το κύμα οργής των πολιτών στο Διαδίκτυο για το «κουκούλωμα» των μεγάλων σκανδάλων, πύργωσε κι έσκασε με ορμή. Πρώτα «βράχηκαν» οι βουλευτές, μετά «μούσκεψαν» οι κυβερνήσεις, έπειτα περιλούστηκε όλος ο πολιτικός κόσμος και το ρωμαίικο συλλήβδην. Παραγραφή πολιτικών ευθυνών για το Βατοπέδι, προφανές αδιέξοδο στην υπόθεση Siemens και οι πολίτες, απαυδισμένοι από την υποκρισία, ζητούν τα αυτονόητα. Απτά αποτελέσματα. Βαρέθηκαν να βλέπουν βουλευτές να κρίνουν πρώην και νυν κυβερνητικά στελέχη, αλλαγές επί αλλαγών στον νόμο περί ευθύνης υπουργών και οι ευθύνες διαρκώς να παραγράφονται, μπούχτισαν να ακούν συζητήσεις για ενδεχόμενη αλλαγή του άρθρου 86, που διασφαλίζει την ποινική ασυλία των υπουργών έναντι της Δικαιοσύνης («η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της κυβέρνησης»). Γνωρίζουν ότι δεν θα καταργηθεί ποτέ το ακαταδίωκτο των πολιτικών, ο νόμος της σιωπής τηρείται –ανεξαρτήτως ευθυνών– από όλο το πολιτικό φάσμα... Ορισμένοι πολίτες ζητούν να γίνει τώρα προσφυγή στο Ευρωδικαστήριο, άλλοι να ανοίξει διάπλατα το «κλειστό επάγγελμα των πολιτικών».

΄Οχι άλλη μεταρρύθμιση!

Tου Σταθη Ν. Καλυβα

Η παρακμή του ελληνικού πανεπιστημίου συνάγεται απ’ όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις, αλλά μπορεί να διαπιστωθεί και εντελώς διαισθητικά με μιαν απλή βόλτα σε ένα από αυτά. Για να παραφράσω ένα σύνθημα που είχα δει παλιότερα: «Βρώμικα πανεπιστήμια, βρώμικα μυαλά».

Το πρόβλημα δεν είναι πως τα πανεπιστήμια της χώρας αδυνατούν να παράγουν το επιθυμητό επίπεδο παιδείας. Είναι πολύ βαθύτερο: δεν έχουν σχεδιαστεί για να παράγουν αξιόλογη παιδεία. Αντίθετα, υπάρχουν για να εξυπηρετούν τους στόχους των ομάδων που τα νέμονται. Αυτή άλλωστε ήταν και η επιδίωξη των αρχιτεκτόνων τους, που με τον Νόμο - Πλαίσιο του 1982 έθεσαν τα θεμέλια της σημερινής απαξίωσης. Ετσι, τα κόμματα χρησιμοποιούν το πανεπιστήμιο ως εργαλείο εξυπηρέτησης πελατειών και στρατολόγησης στελεχών.

Η ατιμώρητη βία γίνεται ενδημική

Tου Πασχου Mανδραβελη

Πέρασαν δύο μήνες από τη βάναυση επίθεση κατά του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωστή Χατζηδάκη και οι δράστες της επίθεσης παραμένουν ελεύθεροι. Η αβελτηρία της Ελληνικής Αστυνομίας να πράξει το καθήκον της, να συλλάβει δηλαδή τους ακουκούλωτους χούλιγκαν, μεταφράζεται ως «πράσινο φως» της Πολιτείας σε κάθε πικραμένο να δέρνει ελεύθερα όποιον βουλευτή βλέπει στον δρόμο. Χειρότερα: όπως έγινε και στην περίπτωση της «Μαρφίν», όπου κουκουλοφόροι δολοφόνοι σκότωσαν τρία νέα παιδιά, δεν υπάρχει και μεγάλη γκρίνια ή πίεση για τη σύλληψη και αυτών των εγκληματιών.

Επιδημίες νεοεθνικισμού

Tου Θεοδωρου Κουλουμπη

Αν παρατηρήσουμε τις εξελίξεις στην Ελλάδα από το 1967 μέχρι σήμερα θα διαπιστώσουμε ότι σε τακτά διαστήματα μας πλήττουν επιδημίες νεοεθνικισμού. Η δικτατορία Παπαδόπουλου / Ιωαννίδη καλλιεργούσε από την πρώτη στιγμή της στην εξουσία τη φαντασίωση ότι θα πραγματοποιούσε την ένωση της Κύπρου με τη Ελλάδα στη βάση του Σχεδίου Ατσεσον – πιστεύοντας ότι είχε εξασφαλίσει την υποστήριξη των ΗΠΑ και την ανοχή της Τουρκίας. Από το 1964, ήδη, είχαν προταθεί από την αμερικανική κυβέρνηση του Λίντον Τζόνσον διάφορες εκφάνσεις αυτού του σχεδίου, που σερβίρονταν στην Ελλάδα με τη μορφή της Ενωσης και στην Τουρκία με τη μορφή της Διχοτόμησης. Το μείγμα εγκληματικής αφέλειας και αφροσύνης των «συνταγματαρχών» τους οδήγησε σε μια ολέθρια σύγκρουση με τον εκλεγμένο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον οποίο κατηγορούσαν ως «ανθέλληνα και προδότη».

Ένας οικονομολόγος φιλόσοφος με ιδιαίτερο χιούμορ!

Συνέντευξη του Νασίμ Ταλέμπ στη Μαργαριτα Πουρναρα

... «Είμαι Βυζαντινός», μας λέει συμπληρώνοντας: «Κατάγομαι από μια περιοχή του βόρειου Λιβάνου όπου αναμείχθηκαν οι Βυζαντινοί και οι Αραβες. Η παιδεία ήταν για αιώνες ελληνική. Ακόμα και σήμερα μπορώ να διαβάσω και μιλώ λίγα ελληνικά. Δεν με ενδιαφέρει να έχω εθνική συνείδηση. Την απαρνούμαι. Πάντα με σόκαρε πόσο γρήγορα μπορεί κανείς να διαμορφώσει εθνική συνείδηση με μια σημαία και έναν εθνικό ύμνο. Το βρίσκω επικίνδυνο και θα σας εξηγήσω γιατί: η δημιουργία εθνικής συνείδησης και εθνικών κρατών πάντα επιφέρει τον αποκλεισμό ανθρώπων που ζουν έξω από τα σύνορά μας, τον διαχωρισμό και τελικά την καταπίεση», υποστηρίζει.

«Η έννοια του εθνικού κράτους είναι τεχνητή. Δεν υπήρχε πριν από τη Γαλλική Επανάσταση. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε καλύτερη αίσθηση του ανήκειν σε φυλές και χωριά παρά σε κράτη».

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

Δείτε τα βίντεο που ακολουθούν:


Το χρήμα ως χρέος - Money as Debt - 1/5


Το χρήμα ως χρέος - Money as Debt - 2/5


Το χρήμα ως χρέος - Money as Debt - 3/5


Το χρήμα ως χρέος - Money as Debt - 4/5


Το χρήμα ως χρέος - Money as Debt - 5/5

Είστε και εσείς μια ιδιοφυΐα

Υπερτιμημένη η γενετική προδιάθεση για μεγάλα επιτεύγματα, υποστηρίζει ο δρ Ντέιβιντ Σενκ

Αν ανήκετε σε όσους πιστεύουν ότι οι ιδιοφυΐες γεννιούνται, δεν γίνονται, ξανασκεφθείτε το. Η σύγχρονη επιστήμη έχει καταλήξει στο αισιόδοξο συμπέρασμα ότι είμαστε όλοι εν δυνάμει Αϊνστάιν.

Ενας αμερικανός γενετιστής, ο Ντέιβιντ Σενκ, εξηγεί το γιατί στο βιβλίο του «Τhe Genius in all of us» («Η ιδιοφυΐα μέσα σε όλους μας»).

Είναι ο φράχτης απάντηση στη λαθρομετανάστευση;

Η απόφαση του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να ανεγείρει φράχτη μήκους 12,5 χλμ. κατά μήκος της ελληνοτουρκικής μεθορίου για την ανάσχεση του κύματος των μεταναστών που φθάνουν με κάθε τρόπο στα σύνορα της χώρας προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων και σχολίων. Είναι προφανές ότι οι αιτίες που προκαλούν τις τεράστιες μεταναστευτικές ροές ανά την υφήλιο (η οικονομική ανέχεια, οι πολιτικές ή και θρησκευτικές διώξεις) δεν θα πάψουν να υπάρχουν αν ενταθούν τα μέτρα επιτήρησης των συνόρων και τα κάθε είδους εμπόδια δεν μπορούν να ανακόψουν την ορμή των προσφύγων ούτε, πολύ περισσότερο, να αποτελέσουν λύση στα προβλήματά τους. Φαίνεται όμως εξίσου εύλογη ή τουλάχιστον βάσιμη η αντίδραση μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης αλλά και της πολιτείας που θεωρούν πως είναι αδύνατη η υποδοχή, πόσω μάλλον η ενσωμάτωση τόσο μεγάλου αριθμού ανθρώπων στην ελληνική κοινωνία, ιδίως στις σημερινές συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας. Το ερώτημα λοιπόν για τη σκοπιμότητα, την αποτελεσματικότητα και εν τέλει τη χρησιμότητα μέτρων όπως το συρματόπλεγμα και οι θερμικές κάμερες είναι κρίσιμο και μας αφορά όλους τόσο από πολιτική όσο και από ανθρωπιστική άποψη.

Απόψεις για το θέμα:

Ο εν-τειχισμός του φόβου

ΙΩΑΝΝΑ ΛΑΛΙΩΤΟΥ

Γιορτινές ημέρες και η είδηση της ανέγερσης συνοριακού τείχους στον Εβρο προκαλεί αρχικά διανοητικό μούδιασμα και μετά συμπτώματα αφωνίας. Η πρόταση του τείχους αποκαλύπτει συγκλονιστικά το όραμα μιας πολιτικής ηγεσίας που φαντάζεται το έθνος ως μια εν-τειχισμένη εθνική επικράτεια και μας καλεί να φανταστούμε και εμείς την Ελλάδα ως μια διευρυμένη φρουρούμενη κοινότητα (gated community). Είναι σαφές ότι η συγκεκριμένη επιλογή του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη έχει έναν ιδιαίτερα συμβολικό και πολιτικό χαρακτήρα, ενώ ταυτόχρονα στερείται πραγματικής αιτιολόγησης ως προς τα αναμενόμενα απτά αποτελέσματα που το τείχος του Εβρου θα επιφέρει στην εμπέδωση της ασφάλειας και της ευημερίας των κατοίκων αυτής της χώρας.

Ομολογία αποτυχίας στη φύλαξη των συνόρων

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ

Από χαρακτήρα έχω την τάση να παραμερίζω τα αισθήματα δυσφορίας που μπορεί να μου προκαλεί μια καινούργια ιδέα και επιχειρώ συνήθως να την κατανοήσω και να αξιολογήσω τη λειτουργική της σημασία. Στην περίπτωση, πάντως, του «φράχτη» των συνόρων μας, δεν κρύβω πως στο αρχικό άκουσμά της η πρόταση μου προκάλεσε αρνητικούς συνειρμούς. Τα φιλελεύθερα αντανακλαστικά μου δυσκολεύτηκαν να αντιληφθούν τη θετική αξία της νέας πρότασης.

Ενα τεχνικό αποτρεπτικό μέτρο

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ

Ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια προκάλεσε η απόφαση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Χρήστου Παπουτσή να τοποθετηθεί ένα αποτρεπτικό εμπόδιο στην είσοδο των ανεξέλεγκτα παρανόμως εισερχομένων μεταναστών στο χερσαίο τμήμα των συνόρων της χώρας με την Τουρκία, μήκους 12,5 χιλιομέτρων. Η απόφαση του κυρίου υπουργού έγινε γενικά ευμενώς αποδεκτή, υπάρχουν όμως και αντίθετες γνώμες, εντός και εκτός συνόρων, οι οποίες θεωρούν ότι η τοποθέτηση ενός τέτοιου εμποδίου δεν αποτελεί λύση στο μεγάλο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης που αντιμετωπίζει η χώρα ή ότι δεν συνάδει με τις διεθνείς της υποχρεώσεις.

Ο στόλος της Αθήνας έκανε τον Χρυσό Αιώνα

ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΤΗΣ

H λέξη κυβερνητική απαντάται για πρώτη φορά στον διάλογο του Πλάτωνα Αλκιβιάδης. Πολλούς αιώνες αργότερα η κυβερνητική, δηλαδή η λειτουργία των αυτορυθμιζόμενων συστημάτων, καθίσταται επιστημονικός κλάδος ο οποίος σύντομα αποκτά πρωτεύουσα σημασία εξαιτίας της ραγδαίας ανάπτυξης της πληροφορικής. Κυβερνήτης ωστόσο στον αρχαίο κόσμο ήταν ο πηδαλιούχος των πλοίων και από τους χειρισμούς του εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό η έκβαση της κατά περίπτωση ναυμαχίας. Ο Τζον Χέιλ έγραψε ένα βιβλίο για την ιστορία του αθηναϊκού στόλου που έχει όλες τις αρετές των μη μυθοπλαστικών έργων.

«Ο Χριστός είπε στη Μαρία: Βγες από την κουζίνα...»

ΕΙΡΗΝΗ ΨΥΧΑΡΗ

«Οσοι αρνούνται τις γυναίκες στην ιεροσύνη δεν έχουν καταλάβει τη Βίβλο. Παρερμηνεύουν τις διδαχές του Χριστού» λέει στο «Βήμα» η Μιράντα Θρέλφολ Χολμς, μία από τις πιο διάσημες σήμερα γυναίκες ιερείς στη Βρετανία. Και εξηγεί: «Ο ίδιος ο Ιησούς κατέρριψε τα στερεότυπα για το φύλοενθαρρύνοντας τη Μαρία από τη Βιθυνία,την αδελφή του Λαζάρου, να βγει από την κουζίνα, να καθήσει δίπλα στους άνδρες μαθητές του και να διδαχθεί μαζί τους αντί να παίζει τον παραδοσιακό γυναικείο ρόλο σερβίροντας με την αδελφή της, τη Μάρθα».

Τα κλωνοποιημένα στην αλυσίδα διατροφής!

ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΣΩΛΗ

H σημερινή μας ιστορία έχει για πρωταγωνίστρια μια αγελάδα, ας την ονομάσουμε Μαίρη. Η Μαίρη λοιπόν χωρίς να μείνει έγκυος απέκτησε μια δεύτερη Μαίρη, μια τρίτη Μαίρη, μια τέταρτη Μαίρη, μια πέμπτη Μαίρη, μια έκτη Μαίρη, κτλ.,κτλ., κτλ. Και κάποια στιγμή η Μαίρη και τα αντίγραφά της, που προέκυψαν από μια διαδικασία γνωστή ως κλωνοποίηση, έγιναν... γαλατάκι και κρεατάκι με στόχο να καταναλωθούν από τον πληθυσμό (και σε κάποιες χώρες έχουν ήδη καταναλωθεί). Η κλωνοποίηση όμως των ζώων για τη δημιουργία προϊόντων με στόχο την κατανάλωσή τους δεν αποτελεί ένα απλό θέμα, αλλά τα τελευταία περίπου 15 χρόνια, από τη γέννηση του πρώτου κλωνοποιημένου θηλαστικού, της προβατίνας Ντόλι, ως σήμερα έχει απασχολήσει και συνεχίζει να απασχολεί πλήθος επιστημόνων, κυβερνήσεων και πολιτών.

Ζαβαρακατρανέμια και ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ

Του Πασχου Mανδραβελη

Ξεφυλλίζοντας κάποιος οποιοδήποτε έγγραφο του κράτους, δεν βγάζει άκρη. Στο «Επιχειρησιακό Πρόγραμμα για την Ανάπτυξη του Ανθρώπινου Δυναμικού 2007», για παράδειγμα (ΕΠΑΝΑΔ 2007 στη γλώσσα του κράτους) θα βρει στην εισαγωγή έναν κατάλογο αρκτικόλεξων για έναν μόνο τομέα της κρατικής πολιτικής. Εκεί λοιπόν βρίσκει κάποιος ότι εκτός από το ΕΚΑΒ (Εθνικό Κέντρο Αμεσης Βοήθειας) υπάρχει και το ΕΚΑΚΒ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αμεσης Βοήθειας). Πέρα από τα γνωστά ΙΚΑ, ΟΑΕΔ, ΣΕΠΕ, ΟΓΑ, ΟΠΑΔ, υπάρχει το ΕΚΚΑ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης), όπως και το ΕΣΥΠΚ (Εθνικό Συμβούλιο Κοινωνικής Προστασίας) και το ΙΝΚΠΟ (Ινστιτούτο Κοινωνικής Πολιτικής). Εχουμε ΜΚΕΑ (Μονάδες Κοινωνικής Ενταξης και Αποκατάστασης), ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ (Κέντρο Εκπαίδευσης, Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης για Ατομα με Αναπηρίες), ΚΕΑΤ (Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών), ΚΑΦΚΑ (Κέντρο Αποθεραπείας, Φυσικής και Κοινωνικής Αποκατάστασης), ΣΥΔ (Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης), ΠΑΕΠ-Α.Ε. (Παρατηρητήριο Απασχόλησης - Ερευνητική Πληροφορική Α.Ε.), ΕΣΣΕΕΚΑ (Εθνικό Σύστημα Σύνδεσης Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης με την Απασχόληση), ΕΚΕΠΙΣ (Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης), ΕΚΑΕ (Επαγγελματική Κατάρτιση Α.Ε.), ΝΕΛΕ (Νομαρχιακές Επιτροπές Λαϊκής Επιμόρφωσης), οι οποίες ανήκουν στη ΓΓΕΕ (Γενική Γραμματεία Εκπαίδευσης Ενηλίκων), ΕΥΣΕΚΤ (Ειδική Υπηρεσία Συντονισμού και Παρακολούθησης Δράσεων Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου), ΕΚΠΑΑ (Εθνικό Κέντρο Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης), ΓΓΝΓ (Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, που επίσης ασχολείται με την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού), όπως και ένα ΕΠΠΕΡΑ που δεν μπορέσαμε να βρούμε τι στην ευχή είναι.

Αναζητώντας το σχήμα του τροχού

Tου Πασχου Mανδραβελη

Σ' αυτήν τη χώρα αναλώνουμε χρόνια και χιλιάδες τόνους χαρτιού για να συζητάμε πώς πρέπει να γίνουν τα πράγματα. Ειδικά σε ό,τι αναφέρεται στην ανώτατη παιδεία, δεν προκάνουμε να διαβάζουμε άρθρα και βιβλία πανεπιστημιακών για το πώς πρέπει να λειτουργούν τα πανεπιστήμια. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι τα μέλη του διδακτικού προσωπικού έχουν πολύ χρόνο στη διάθεσή τους, μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι έχουν πιο εύκολη πρόσβαση σε εκδοτικούς οίκους και εφημερίδες.

Τα ψηφιακά πλεονεκτήματα των εφημερίδων

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ

Ουδείς αμφισβητεί ότι τα τελευταία χρόνια οι εφημερίδες σε παγκόσμιο επίπεδο βιώνουν μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην ιστορία τους, με τις κυκλοφορίες και τα διαφημιστικά τους έσοδα να καταγράφουν κατακόρυφη πτώση. Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους: σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, από το 2004 ως και το 2009 η κυκλοφορία των εφημερίδων στις ΗΠΑ μειώθηκε κατά 34%, ενώ στη Βρετανία έχασαν το 22% των αναγνωστών τους. Στη χώρα μας το 2009 οι κυκλοφορίες των εφημερίδων σημείωσαν μείωση της τάξεως του 7,7% σε σύγκριση με το 2008, ενώ υπολογίζεται ότι το 2010 η μείωση θα ξεπεράσει το 15% σε σύγκριση με το 2009.

Η στρατηγική της χειραγώγησης και ο βαθύς ύπνος των χειραγωγημένων

Του Νόαμ Τσόμσκι

Ο Αμερικανός γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκι (καθηγητής στο ΜΙΤ)

συνέταξε μία λίστα με τις 10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ.

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί - πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα – αντίδραση - λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο - λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ' ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

5. ΑΠΕΥΘΥΝΟΥΝ ΤΟ ΛΟΓΟ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά καθυστερημένος. Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος.

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΟΧΗΣ Ή ΤΗΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗΣ ΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους. Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης. Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ' Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ' ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

Ελευθερία χωρίς ευθύνη

Της Κατερινας Σχινα

Η τεχνολογία είναι επικράτεια ηθικά ουδέτερη. Γίνεται καλή ή κακή ανάλογα με τη χρήση που της επιφυλάσσουμε, ανάλογα με τους σκοπούς που κάθε φορά υπηρετεί. Οπως το Διαδίκτυο: διαπλέοντας τα αχανή του ύδατα, διασταυρώνεται κανείς με λαμπρές στιγμές ελεύθερου λόγου, ανεξάρτητης σκέψης και υγιούς αντιπαράθεσης, αλλά ταυτόχρονα σκοντάφτει, ολοένα και συχνότερα, σε υφάλους μοχθηρίας, κακεντρέχειας και θρασυδειλίας, μεταμφιεσμένους σε «κριτικό έλεγχο». Περιπλανώμενος ανά τα ιστολόγια, τυχαίνει να βρεθεί, έκθαμβος και σαγηνευμένος, στην καρδιά μιας διακεκαυμένης επικοινωνιακής ζώνης, στον πυρήνα μιας επείγουσας και γι’ αυτό πειστικής ανάγκης κριτικού σχολιασμού, και την αμέσως επόμενη στιγμή να εκτοξευτεί σ’ ένα ζοφερό ποτάμι αμετροέπειας, παραπληροφόρησης, πνευματικής θολούρας, όπου κολυμπούν διαταραγμένοι ψυχισμοί, προβληματικές προσωπικότητες, άνθρωποι στερημένοι και στερητικοί, χειραγωγημένοι και χειραγωγοί.

Είναι η παγκόσμια οικονομία, ανόητε!

Tου Πασχου Μανδραβελη

Το πρόβλημα της μετανάστευσης ξεπερνά τις υπάρχουσες πολιτικές αναλύσεις. Δεν χωράει στα ιδεολογικά σχήματα του παρελθόντος, διότι αυτά είναι αρθρωμένα πάνω στην τεχνολογική πραγματικότητα του περασμένου αιώνα. Γράφαμε και παλιότερα ότι «από τη στιγμή που η διαφορά στο επίπεδο διαβίωσης μεταξύ του πρώτου και του τρίτου κόσμου είναι μεγάλη, ενώ το κόστος μετακίνησης ανθρώπων μειώνεται, είναι φυσικό να αυξάνεται η (παράνομη, έστω) μετανάστευση. Είναι η οικονομικά ορθολογική επιλογή»

Τείχη

Του ∆ηµήτρη Μητρόπουλου

ΘΑ ΕΙΝΑΙ η λαθροµετανάστευση η επόµενη ατζέντα της ελληνικής πολιτικής; Κρίνοντας από όσα συµβαίνουν τις τελευταίες ηµέρες, η απάντηση δεν µπορεί παρά να είναι θετική. ΑΣ ΤΟ ΠΟΥΜΕ απλά: εδώ και µερικά χρόνια η Αθήνα είναι πλέον η τελευταία – προς ∆υσµάς – πρωτεύουσα της Ευρασίας. ∆εν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς τη στατιστική που λέει ότι τριακόσιοι πενήντα λαθροµετανάστες προστίθενται στον πληθυσµό της χώρας µας κάθε µέρα.

Βιβλίο - ύμνος στη χειρωνακτική εργασία

Εκδοτική επιτυχία γνωρίζει στις Ηνωμένες Πολιτείες το βιβλίο ενός πρώην επικεφαλής Δεξαμενής Σκέψης (Think Tank) στην Ουάσιγκτον, ο οποίος αποφάσισε να τα παρατήσει όλα και να αλλάξει το ποντίκι του υπολογιστή του με το... κατσαβίδι. Το βιβλίο του («The case for working with your hands») είναι ένας ύμνος στην χειρωνακτική εργασία, η οποία μάλιστα περιγράφεται ως πολύ πιο ικανοποιητική από την λεγόμενη πνευματική, καθώς διαθέτει και αυξημένη «πνευματικότητα» - σε αντίθεση με την εντύπωση που έχουν πολλοί για αυτήν.

Εξαρτημένη από την... πληροφορία η γενιά του Facebook

Η εισβολή στην καθημερινότητά μας διαφόρων προϊόντων της σύγχρονης τεχνολογίας είναι δεδομένη και λέγεται συχνά ότι η χρήση κινητών τηλεφώνων και υπολογιστών, το σερφάρισμα στο Ιnternet, τα βιντεογκέιμ, κτλ., έχουν πάρει για πολλούς ανθρώπους τη μορφή εξάρτησης.Διεθνής ομάδα ειδικών πραγματοποίησε έρευνα σε πολλές χώρες που αποδεικνύει αυτή την εκτίμηση και με επιστημονικό τρόπο.

Οι φράχτες και η μετανάστευση

Tου Πασχου Μανδραβελη

[...]Δυστυχώς, το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης δεν πρόκειται να λυθεί με τους φράχτες. Πιθανότατα όμως θα απαλυνθεί. Οσο υπάρχουν απελπισμένοι στο Μπανγκλαντές, στη Ρουάντα και στο Πακιστάν, θα πηδάνε κάθε φράχτη που η πλούσια Δύση στήνει. Απαιτείται μια διεθνής πολιτική που θα επιτρέπει σ’ αυτούς τους ανθρώπους να ζήσουν και να προκόψουν στον τόπο τους. Γι’ αυτό πρέπει να παλέψουμε όλοι μας. Μέχρι τότε όμως ας αρκεσθούμε στα ημίμετρα γιατί τα μη μέτρα δημιουργούν μεγαλύτερα ακόμη προβλήματα.

iPad Aντικαθιστούν (εντελώς) τα βιβλία στα αμερικανικά σχολεία

Με το iPad αντί για τα βιβλία επέστρεψαν Αμερικανοί μαθητές μετά τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, καθώς ένας αυξανόμενος αριθμός σχολικών μονάδων, πολλές φορές με ομοσπονδιακά έξοδα, επιλέγει το φορητό υπολογιστή της Apple για να ενισχύσει ή και να υποκαταστήσει την εκπαιδευτική διαδικασία.

Με επιδόσεις κάτω του μέσου όρου του ΟΟΣΑ οι Έλληνες 15χρονοι Τα αποτελέσματα του μαθητικού διαγωνισμού PISA του ΟΟΣΑ

Κάτω από τον μέσο όρο επιδόσεων των χωρών του ΟΟΣΑ παραμένουν οι Έλληνες 15χρονοι, σύμφωνα με τα αποτελέσματα του μαθητικού διαγωνισμού PISA του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.

Γιατί ο έρωτας... τυφλώνει

[...]

Από τη μελέτη προέκυψε επίσης ότι ο έρωτας είναι... τυφλός. Οπως έδειξαν οι απεικονίσεις του εγκεφάλου, εμφανιζόταν εκτεταμένη απενεργοποίηση μεγάλων τμημάτων του εγκεφαλικού φλοιού όταν ο εθελοντής ή η εθελόντρια έβλεπε την εικόνα του/της συντρόφου. Οι εγκεφαλικές περιοχές που απενεργοποιούνταν αφορούσαν σημεία του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην κρίση του ατόμου.

«Αγανακτήστε!»

«Η επικρατούσα λογική είναι ότι δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε, επειδή τα πράγματα δεν αλλάζουν και επειδή οι πολιτικές αποφάσεις παίρνονται από τους έχοντες.Ομως,όπως λέει και ο ΖανΠολ Σαρτρ, “ο αδιάφορος άνθρωπος δεν είναι άνθρωπος”» συμπληρώνει με νόημα ο γηραιός πρώην αντιστασιακός. «Το χειρότερο από όλα είναι η αδιαφορία, να λέει κανείς πως δεν μπορεί να κάνει τίποτε, την ώρα που ξεθεμελιώνονται όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις» γράφει ο κ. Εσέλ, καταλήγοντας πως «το μέλλον είναι η νεολαία. Γι΄ αυτό εξοργιστείτε. Εξεγερθείτε!».

Aβουλα πλάσματα

Tης Ολγας Σελλα

[...]O καμικάζι της Aλεξάνδρειας είχε πάει σίγουρα σχολείο. Aυτό που σίγουρα δεν διδάχθηκε ήταν η αποδοχή διαφορετικών πολιτισμών, διαφορετικών εθνοτήτων, διαφορετικών θρησκειών. Tο εντελώς αντίθετο. Eμαθε ν’ αποζητεί την εκδίκηση: «Mέσα σε λίγους μήνες, έβαζε κάτω πιο έμπειρους απ’ αυτόν στην πάλη σώμα με σώμα, έπαιζε στα δάχτυλα, όχι μόνο παραδοσιακά τουφέκια, αλλά και αυτόματα και ημι-αυτόματα, κι είχε μάθει πώς να φτιάχνει χειροβομβίδες εύκολα και καλά», γράφει ο Aσουάνι παρακολουθώντας τη διαδρομή του μυθιστορηματικού ήρωά του. O οποίος συνάντησε αληθινούς μιμητές.

Το κρυμμένο βλέμμα του νέου έτους

Του Παντελη Mπουκαλα

Γεμάτα λέει τα μπαράκια και τα κέντρα νυχτερινής διασκέδασης και ξέφρενο το γλέντι στην Αράχοβα: Πιστά στις συνήθειές τους ορισμένα κανάλια, έδειχναν μέχρι κορεσμού εικόνες από έναν «κόσμο που δεν καταλαβαίνει τίποτα», δεν καταλαβαίνει από κρίση δηλαδή, και γλεντοκοπάει μέχρι πρωίας. Πιθανόν επέλεξαν να στολίσουν τα δελτία τους με τέτοιας κοπής υλικό για να πικάρουν τους διεθνείς επιτηρητές μας ή για να ντοπάρουν ψυχολογικά το κοινό τους. Φαντάζεστε λοιπόν τι είχε να γίνει αν είχαν πέσει στα χέρια τους στιγμιότυπα με τον πρωθυπουργό να χορεύει πρωτοχρονιάτικα στην Κηφισιά το ζεϊμπέκικο της μη ευδοκίας: «ο χορός της εθνικής υπερηφάνειας» θα έλεγαν οι φίλα προσκείμενοι, «γλέντι πάνω στ’ αποκαΐδια» θα αντέλεγαν οι αντιπολιτευόμενοι.

Σχεδιάζοντας το αύριο

Τα υλικά του μέλλοντος που κερδίζουν τα Νομπέλ, πώς θα κάνουμε το φως να δουλέψει για μας, ο χαμένος κρίκος για τους ηλεκτρονικούς εγκεφάλους, γιατί οι Τ είναι οι νέες ακτίνες Χ


...
Η ανάπτυξη μνημοστατικών κυκλωμάτων που μιμούνται την αρχιτεκτονική του εγκεφάλου σε ένα τσιπ θα μπορούσε να βελτιώσει τις γνώσεις μας για τον «υπολογιστή» του οργανισμού μας και ίσως να βοηθήσει στην ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης της επόμενης γενιάς.


Ο κ. Αντρέ Γκέιμ είναι ένας εκ των βραβευθέντων με το Νομπέλ Φυσικής για το 2010. Εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ.

Πώς θα απογειωθούν οι υπολογιστές

Δεν θα ήταν τέλειο αν το Ιnternet μπορούσε να καταλάβει τι θέλετε; Σε λίγο θα μπορεί να το κάνει και θα μελετά τους ανθρώπινους συμβιωτές και όλα αυτά όλο και πιο γρήγορα


...
Η απάντηση, βρίσκεται στις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στα άτομα και στις οργανώσεις. Η μέτρηση αυτών των αλληλεπιδράσεων αρχίζει επιτέλους να γίνεται δυνατή, καθώς εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι «μετατοπίζουν» τις κοινωνικές και οικονομικές τους δραστηριότητες online. Το Ιnternet εξελίσσεται για τις κοινωνικές επιστήμες σε αυτό που το τηλεσκόπιο υπήρξε για την αστρονομία: μια συσκευή που κάνει το έως τώρα αόρατο Σύμπαν ορατό.

Χιουμοριστικός απολογισμός του 2010

Ο ΚΥΡ σατιρίζει ελεύθερα κυβέρνηση και αντιπολίτευση