Πτώση των βάσεων σε όλες τις Σχολές

Μάρνυ Παπαματθαίου

Εντυπωσιακή αναμένεται ότι θα είναι εφέτος η πτώση των βάσεων εισαγωγής σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Οι βάσεις ανακοινώνονται το πρωί της Δευτέρας, 29 Αυγούστου, ενώ εκπαιδευτικοί αναλυτές πιθανολογούν ότι η πτώση μπορεί να φτάσει και τα 1700 με 1800 μόρια σε τμήματα της Περιφέρειας. Για τις περιζήτητες σχολές πιθανότατα θα καταγραφούν εφέτος πτώσεις βάσεων έως και 500 μορίων, ενώ οι Ιατρικές σχολές εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης θα «πέσουν» κάτω από τα 19.000 μόρια. Μόνο η Ιατρική Αθήνας αναμένεται ότι εφέτος θα ξεπεράσει τα 19.000 μόρια, ενώ στα υπόλοιπα έξι τμήματα της χώρας θα κυμανθεί από 18.400 έως 18.950.

Η αποδοχή της παρανοµίας

Γιάννης Μαρίνος

Ποιοι κατασπατάλησαν τα δηµόσια έσοδα και τα κοινοτικά κονδύλια και µας οδήγησαν στο αφανιστικό δηµόσιο χρέος; Μερικοί από αυτούς που «τα έφαγαν», αλλά ουδείς το συζητεί, αποκαλύπτονται στο άρθρο µου της 24.12.2000. Εγραφα:

«Διερωτώµαι: Ο πολυάνθρωπος στρατός του Δηµοσίου δεν διαθέτει νοµικούς ικανούς να µελετούν τη νοµοθεσία και να εισηγούνται µέτρα ως λύσεις νοµικά ευσταθούσες, ώστε η χώρα µας να µην εισπράττει τη µία µετά την άλλη τις καταδίκες από τα διεθνή δικαστικά όργανα, οι οποίες εκτός από τον διεθνή διασυρµό έχουν και βαρύτατες οικονοµικές συνέπειες τις οποίες πληρώνει ο ανεκτικός ελληνικός λαός; Ή µήπως επικρατεί η νοοτροπία του νταή, που χαρακτηρίζει τον εν γένει δηµόσιο βίο µας, πολύ περισσότερο αφού το νταηλίκι το πληρώνουν άλλοι, που ανοήτως χειροκροτούν κιόλας;

Μάρσαλ Μακ Λούαν:Ο προφήτης των media ή η φούσκα του αιώνα;

του Αναστάση Βιστωνίτη

Ο στοχαστής που μίλησε πρώτος για τον μαζικό πολιτισμό του παγκόσμιου χωριού, καθιέρωσε τον όρο media και προέβλεψε τις τερατογενέσεις των ριάλιτι

Τον είπαν «αρχιερέα της μαζικής κουλτούρας» και «μεταφυσικό των media». Ωστόσο μία δεκαετία πριν από τον θάνατό του και άλλα τόσα χρόνια αργότερα το όνομά του και το έργο του κόντευαν να ξεχαστούν. Αλλά μετά τους προσωπικούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές και το Διαδίκτυο ο Μάρσαλ Μακ Λούαν (1911-1980), που προφήτευσε την κυριαρχία τους είκοσι χρόνια πριν από την εμφάνισή τους, θεωρείται από τους πιο πρωτότυπους μεταπολεμικούς στοχαστές. Σε αυτόν αποδίδεται ο όρος media όπως τον προσλαμβάνουμε σήμερα, αυτόν έχουμε κατά νουν όταν λέμε «οικουμενικό χωριό» και ο αφορισμός του «το μέσον είναι το μήνυμα» είναι τόσο γνωστός όσο και το σαιξπηρικό «να ζει κανείς ή να μη ζει». Και αν, όπως υποστήριζε τη δεκαετία του ΄60, «σήμερα ο καθένας μας ζει εκατοντάδες χρόνια μέσα σε μία δεκαετία», οι απόγονοι λέμε ότι αυτό το θεωρούμε πλέον αυτονόητο.

Tα χρώματα του μήλου

Τoυ Νικου Γ. Ξυδακη

Ο Στιβ Τζομπς είναι περίπου φίλος, για μια γενιά πενηντάρηδων που μεγάλωσαν με Μακ και μηλαράκια, τις εφευρέσεις του, πολύ πριν κατακτήσει τον νεότερο πληθυσμό με το iPhone και το iPad. Ο 56χρονος εφευρέτης και επιχειρηματίας αποχώρησε από την ηγεσία της Apple, την περασμένη Τετάρτη, στέλνοντας ένα από τα γνωστά του μέιλ, με υπογραφή «Στιβ». Λίγο νωρίτερα, η εταιρεία, που ίδρυσε το 1976, είχε φτάσει την Εxxon στην παγκόσμια κορυφή της κεφαλαιοποίησης.

Μιχάλης Δερτούζος: Ο οραματιστής του Διαδικτύου

Του Τάσου Οικονόμου

...Η έξοδος του κόσμου από τον πόλεμο και η προσπάθεια για επιστροφή στην ομαλότητα βρίσκει το Μιχάλη στα θρανία του Κολεγίου Αθηνών. Ανόρεχτος στην αρχή, πέρασε τρεις χρονιές με κακούς βαθμούς στα μαθηματικά και στην έκθεση. Χρειάστηκε η παρέμβαση ενός μαθηματικού, ο οποίος χρησιμοποίησε τις τιράντες του Μιχάλη σαν σφεντόνα για να τον εξακοντίσει στον «ουρανό» της γνώσης και της εκπαίδευσης με μία τροχιά που ξεκίνησε από το Κολέγιο Αθηνών και κατέληξε στο MIT. «Ο καθηγητής της Άλγεβρας», διηγούταν ο Μιχάλης, «τράβηξε τις τιράντες μου την ώρα που μου έλεγε επιτακτικά ότι θα έπρεπε να μελετήσω Άλγεβρα και μετά τις άφησε να με κτυπήσουν με δύναμη στο στήθος μου. Από τότε μεταμορφώθηκα από μαθητής του Γ σε μαθητής του Α και άνοιξε ο δρόμος των πιθανών επιτυχιών μπροστά μου». Ήταν τόσο έντονη η επίδραση του κτυπήματος στο νεαρό μαθητή που όχι μόνο του έδωσε ώθηση για να φθάσει στην εκπαιδευτική αφρόκρεμα των ΗΠΑ αλλά τον έκανε να ασχοληθεί ιδιαίτερα και με το ρόλο του καθηγητή στη διαμόρφωση των μαθητών. «Οι δάσκαλοι να μην ξεχνούν ποτέ την επιρροή που έχει η αγάπη στη μόρφωση! Αν ο δάσκαλος αγαπάει το μαθητή, νοιάζεται πραγματικά για αυτόν, τον επιπλήττει αν δεν κάνει το σωστό και του εξηγεί τι πρέπει να κάνει, τότε η εκπαίδευση μπορεί να γίνει απίστευτα διαφορετική».

Επαναστατούν για να κερδίσουν τη ζωή τους

Σ. Ι. ΣΕΦΕΡΙΑΔΗΣ

Γίνεται καθηµερινά όλο και πιο σαφές πως η κρίση του πρώιµου 21ου αιώνα που βιώνουµε είναι διαστάσεων κοσµοϊστορικών. Αποκαλύπτονται µε τρόπο πυκνό, αλλά και απερίφραστο, τα αδιέξοδα ενός ολόκληρου τρόπου οργάνωσης της κοινωνικής (ανα-)παραγωγής. Η ανιστόρητη προφητεία των αρχών της δεκαετίας του ‘90 περί του «τέλους της Ιστορίας» τελικά επιβεβαιώνεται αλλά – κατά τρόπο άκρως ειρωνικό – µε τα πρόσηµα απολύτως αντεστραµµένα: ως αρνητική προφητεία. Από τη φύση τους, όµως, οι αρνήσεις παράγουν προωθητικές ανασυνθέσεις, οράµατα, το µέλλον. Και αυτό είναι το κύριο ειδοποιό γνώρισµα που η περίοδος που διανύουµε κυοφορεί: την πρόκληση της πολιτικής και κοινωνικο-οικονοµικής αναγέννησης – µια πραγµατικότητα που καλύτερα από οποιονδήποτε έχει τη δυνατότητα να προσλάβει και να αναδείξει η νεολαία· η νεολαία που αισθάνεται τα συστηµικά αδιέξοδα στο πετσί της και είναι, ως εκ τούτου, σε θέση να οραµατιστεί τολµηρά όσο και πρακτικά. Τα προβλήµατα στην περίπτωσή της δεν είναι θεωρητικά, αφορούν την ίδια της τη ζωή. Υπάρχουν όµως και άλλα ιστορικών διαστάσεων χαρακτηριστικά.

Μπήκαµε στην εποχή της οργής

Roger Cohen

Ο Αύγουστος ήταν κάποτε µια εποχή για ονειροπόληση, για περιπλάνηση στους άδειους δρόµους της πόλης, για διάβασµα ελαφρών αναγνωσµάτων στις εφηµερίδες έπειτα από ένα χαλαρό γεύµα µε κρασί, για βόλτες σε πλατείες µε σιντριβάνια όπου έγκυοι και ηλικιωµένοι κουβέντιαζαν στα παγκάκια το δειλινό. Μετά κάτι συνέβη.

Ο κόσµος άρχισε να τρέχει πολύ γρήγορα. Τα επίπεδα του στρες έφθασαν στα ύψη. Οι αργές κινήσεις χάθηκαν. Οι εγωισµοί εξερράγησαν. Τα λεφτά ξεπέρασαν την πολιτική. Η οργή ξέσπασε. Οπως είπε ο Λέοναρντ Κοέν: «Οι φτωχοί µένουν φτωχοί. Οι πλούσιοι γίνονται πλούσιοι. Ετσι είναι τα πράγµατα.

Ολοι το ξέρουν».

Η θεωρία που εξηγεί, σχεδόν, τα πάντα

Thomas L. Friedman

THE NEW YORK TIMES
Το Λονδίνο καίγεται. Η Αραβική Ανοιξη ξεσηκώνει πλήθη εξεγερμένων εναντίον των απολυταρχικών εξουσιών σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο. Το Ισραηλινό Καλοκαίρι κατεβάζει 250.000 Ισραηλινούς στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για το αφόρητα υψηλό κόστος στέγασης και για τον τρόπο με τον οποίο η χώρα τους διοικείται από μια κοινωνικώς «στεγανή» πολιτική ελίτ. Από την Αθήνα μέχρι τη Βαρκελώνη οι νέοι της Ευρώπης συρρέουν στις πλατείες των πόλεών τους για να διαμαρτυρηθούν κατά της ανεργίας και της άδικης κατανομής των εισοδημάτων. Στις ΗΠΑ ένα οργισμένο Κόμμα του Τσαγιού προκύπτει από το πουθενά για να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις.
Τι τρέχει αλήθεια;

Είναι η παιδεία, ανόητε!

Tου Πασχου Μανδραβελη

Σύμφωνα με μια αριστερή κοινωνιολογική ανάλυση ο νεοφιλελευθερισμός κάνει δύο κακά στους νέους. Είτε τους αποχαυνώνει με την ευμάρεια, αποτρέποντάς τους να βγουν στους δρόμους, είτε τους εξαγριώνει και βγαίνουν στους δρόμους για να τα σπάσουν. Οσοι δε χασκογελάσουν μ’ αυτή την ανάλυση είναι πουλημένοι πράκτορες του κεφαλαίου. Σύμφωνα με την ίδια ανάλυση οι ταραχές στη Βρετανία πυροδοτήθηκαν από τις περικοπές που έκανε η κυβέρνηση Κάμερον στο κράτος-πρόνοιας, άσχετα αν αυτές οι περικοπές δεν πρόλαβαν ακόμη να γίνουν αισθητές στην κοινωνία.

Το παράδειγμα των «Λοντονίστας»

Tου Πασχου Μανδραβελη

Δεν πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που έβλεπε κάποιος στα χωριά (αλλά και στις πόλεις) νοικοκυρές να σκουπίζουν τον δρόμο έξω από το σπίτι τους. Το έκαναν επειδή οι δημόσιες ή δημοτικές υπηρεσίες δεν ήταν τόσο αναπτυγμένες ώστε να φτάνουν σε κάθε γωνιά της πόλης ή του χωριού ή κουβαλούσαν εκείνη την ηθική της φροντίδας του δημόσιου χώρου. Θα ένιωθαν ντροπή, αν έξω από το σπίτι τους υπήρχαν σκουπίδια και βρωμιά.

Multi-tasking τα σημερινά παιδιά

Έρευνα που διεξήχθη στη Βρετανία για λογαριασμό των Πανεπιστημίων του Μπρίστολ και του Λάφμπορο κατέδειξε ότι πολλά από τα σημερινά παιδιά μπορούν να απασχολούνται συγχρόνως έως και σε πέντε οθόνες - από κινητό και παιχνιδομηχανή μέχρι λάπτοπ, ντέσκτοπ και την «κλασική» τηλεόραση.

Τίποτε δεν θα είναι όπως πριν...

Αντώνης Καρακούσης

Οπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα στην Ευρώπη, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεταξύ της ευρωζώνης και των αγορών, η Ελλάδα δεν θα αποφύγει το πικρό ποτήρι της δημοσιονομικής εξυγίανσης και της οικονομικής αναδιάρθρωσης.

Ακόμη κι αν διαγραφούν τα ελληνικά χρέη και αποδοθούμε πάλλευκοι στις διεθνείς χρηματαγορές, η σημερινή δομή της κρατικοδίαιτης, παρασιτικής και αντιπαραγωγικής οικονομίας δεν στέκει.

Το ελληνικό μοντέλο των ελλειμμάτων, της υπερχρέωσης, των ενισχύσεων, των επιδοτήσεων, της φοροδιαφυγής και της κλεπτοκρατικής παραοικονομίας έχει τελευτήσει τον βίο του και σύντομα θα παραδώσει το πνεύμα του.

Και τότε τίποτε δεν θα είναι όπως πριν...

παράλληλα σύμπαντα

Η ιδέα των παράλληλων συμπάντων, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στα βιβλία και τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ενώ πολλοί επιστήμονες έχουν εκφράσει διάφορες θεωρίες για την ύπαρξή τους.

Παρόλα αυτά η έρευνα για τη θεωρία αυτή ήταν πολύ περιορισμένη. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα και χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας, η θεωρία για τα παράλληλα σύμπαντα που μοιάζουν με φούσκες έχει γίνει και πάλι δημοφιλής. Η αφετηρία όλων είναι η Μεγάλη Έκρηξη (Μπινγκ Μπανγκ) που δημιούργησε το Σύμπαν.

Η μελέτη της λάμψης των χαμηλών θερμοκρασιών που αφήσε πίσω του το Μπινγκ Μπανγκ υποδεικνύει ότι υπάρχουν ίχνη από πολλά παράλληλα σύμπαντα, ωστόσο τα πειράματα είναι πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθούν...


Ο κ. Ευσταθίου επεσήμανε επίσης ότι οι θεωρίες που επικαλούνται τα πολλαπλά σύμπαντα έχουν πολλά προβλήματα, καθώς αντικρούονται από πολλές πλευρές. «Η προσωπική μου άποψη είναι πως θα χρειαστούμε μία νέα φυσική, ώστε να επιβεβαιωθεί αυτή η θεωρία των πολλαπλών συμπάντων. Ακόμη και αν υπάρχουν δυσκολίες στην απόδειξη της θεωρίας, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τη λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη».

Είχα φυτέψει μια κανναβουριά

Tης Μαριαννας Τζιαντζη

Ενα τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη που αγαπήθηκε και άντεξε στον χρόνο είναι η «Μαργαρίτα Μαγιοπούλα», σε στίχους Ιάκωβου Καμπανέλλη: «Είχα φυτέψει μια πορτοκαλιά που την εζήλευε όλη η γειτονιά...».

Εδώ η πορτοκαλιά έχει αλληγορική διάσταση, αφού δεν είναι μόνο ένα κοριτσάκι, η Μαργαρίτα, αλλά καθετί το αγαπημένο. Το τραγούδι αποπνέει τρυφερότητα, ελπίδα, αλλά και μια εύθραυστη ιδιοκτησία: «πρωί πρωί την πότιζα φιλιά, το δειλινό την πήραν τα πουλιά...»

Φυσικά, τα πουλιά δεν μπορούν να σηκώσουν και να πάρουν ολόκληρο δέντρο, όμως το έκαναν, μετέφεραν την πορτοκαλιά στη χώρα των ονείρων και των ορνίθων.

Από το συλλογικό στο ατομικό

Της Τασουλας Καραϊσκακη

Ποιος είπε ότι η κρίση έφερε, σε γενικές γραμμές, περισσότερη σύνεση; Ακόμα πολλοί αναζητούν ρωγμές στο σύστημα, μέσα από τις οποίες θα λάβουν, παράτυπα, αυτό που επιθυμούν. Ακριβώς με αφορμή την οικονομική δυσπραγία συντηρούνται η μαύρη εργασία (δεν έχει εισφορές - αν θες...), οι μίζες, η απομύζηση δημόσιου χρήματος (ό,τι προλάβουμε), οι εξυπηρετήσεις με το αζημίωτο, οι συναλλαγές... Μια παρωδία. Ουδείς έχει πεισθεί ότι η «μηχανή» έχει μπει σε διαδικασία εξυγίανσης.

ΟΟΣΑ: Αρνητικά ρεκόρ καταγράφει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα

Αρκετά αρνητικά ρεκόρ και δυσλειτουργίες ανάμεσα στις χώρες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), παρουσιάζει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, όπως διαπιστώνεται σε έκθεση του διεθνούς οργανισμού που παρέδωσε την Τρίτη στην υπουργό Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου ο γενικός γραμματέας του Ανχελ Γκουρία.

Στην έκθεση διαπιστώνεται, κατ' αρχάς, ότι η Ελλάδα εμφανίζεται να υστερεί στο διεθνές πρόγραμμα μαθητικής αξιολόγησης PISA σε σχέση με χώρες που έχουν την ίδια ή και χαμηλότερη οικονομική ανάπτυξη, ενώ την τελευταία δεκαετία χώρες που ξοδεύουν το ίδιο ή και χαμηλότερο ποσό ανά μαθητή, σε σχέση με την Ελλάδα, εμφανίζουν μεγαλύτερη πρόοδο στις μαθητικές επιδόσεις. Αντίθετα, η πρόοδος των Ελλήνων μαθητών κινείται με πιο αργούς ρυθμούς.