Ο Καμύ και η «συνεχής υπογραφή μανιφέστων»

Του Παντελή Μπουκάλα

Κάθε φορά που ρωτάμε τους διανοούμενους «γιατί σιωπούν», στηλιτεύοντάς τους σαν ευθυνόφοβους ή και φυγόμαχους, φρόνιμο θα ήταν να αναρωτιόμαστε: Υπάρχει έστω ένας διανοητής, στοχαστής, «πνευματικός άνθρωπος» που να τον εκτιμούν όλοι, να τον σέβονται και όσοι διαφωνούν μαζί του; Υπάρχει τέτοια προσωπικότητα γύρω μας, που τα λόγια της να μετράνε όχι μόνο επειδή είναι σοφά, αλλά κι επειδή τα υποστηρίζει ο μετρημένος, ελεύθερος βίος της; Δεν ρωτάω, προς Θεού, αν υπάρχει άγγελος επί Γης, άθικτος από τις αδυναμίες των θνητών, ή προφήτης ή σαμάνος. Αλλά για το αν ζει ανάμεσά μας ένας στοχαστής που να μας υποχρεώνει να παραδεχόμαστε την αξία του κυρίως όταν όσα λέει αντιτίθενται στις πεποιθήσεις μας. Υπάρχει τέτοιος «κεκυρωμένος»;

Η Ελληνίδα μάνα

ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

Παρατηρώ τις διαφημίσεις που παρουσιάζουν την Ελληνίδα μάνα: οι καρικατούρες που υποστηρίζουν τα προϊόντα (συνήθως σχετικά με την τροφή ή το σπίτι) είναι γυναίκες της ηλικίας μου, που καταδιώκουν αλύπητα τα μαμόθρεφτα παιδιά τους. Τα «παιδιά» είναι, κατά κανόνα, άντρες που πλησιάζουν τα τριάντα, ιδιαίτερα επιρρεπείς σε προσφορά μητρικής τροφής και αυταρχικών συμβουλών. Αναρωτιέμαι αν πρόκειται για μια πραγματικότητα ή για ένα ιστορικό υπόλειμμα που λιμνάζει στο φαντασιακό των διαφημιστών: είναι οι Ελληνίδες σαν τη μαμά του Γούντι Αλεν στις «Ιστορίες της Νέας Υόρκης», η οποία αναδύεται στους ουρανούς και τον παρακολουθεί από ψηλά σαν το μάτι του Θεού; Ετσι ή αλλιώς, η εικόνα είναι προσβλητική και, παρά την πρόθεση του χιούμορ, δεν μου φαίνεται καθόλου αστεία.

«Εκ φύσεως» και με συλλογική ευθύνη...

Του Παντελή Μπουκάλα

Στις κουβέντες μας σπανιότατα τους αποκαλούμε Ρομά. Αυτά τα «επίσημα» τα προσπερνάμε σαν αποκυήματα της πολιτικής ορθότητας ή ενός υποκριτικού καθωσπρεπισμού. Οπότε; Οπότε «Γύφτοι». Ή το πολύ «Τσιγγάνοι», σαν κάτι ενδιάμεσο ανάμεσα στο εισαγόμενο Ρομά και το αυθεντικά εγχώριο Γύφτοι. Μολαταύτα, εμείς που κηρύξαμε πως «το όνομά μας είναι η ψυχή μας», κάποιο περιθώριο αυτοπροσδιορισμού πρέπει να αναγνωρίζουμε και στους άλλους. Εστω και «εκ φύσεως κατώτερους», όπως μάθαμε να τους μετράμε. Και επιπλέον, ή πρωτίστως, «εκ φύσεως παραβατικούς»...

Τα πιο περιζήτητα επαγγέλματα σε Ελλάδα και εξωτερικό

H ManpowerGroup καταγράφει τις ειδικότητες που αναμένεται να έχουν τη μεγαλύτερη ζήτηση στην ελληνική αλλά και τη διεθνή αγορά εργασίας. Η εποχή μας είναι γεμάτη ερωτήματα πρωτόγνωρα για αρκετούς από εμάς, είτε βρισκόμαστε στην αρχή, είτε στο μέσο του επαγγελματικού μας βίου: ποια επαγγέλματα έχουν ζήτηση παρά την κρίση; Θα επιβιώσει το επάγγελμά μου μετά τις κοσμογονικές αλλαγές στην τεχνολογία, την πρόοδο της κοινωνίας, την αλλαγή νοοτροπίας κ.λπ; Τι να προσέξω ώστε οι σπουδές μου να μην καταλήξουν σε ένα πτυχίο χωρίς αντίκρισμα σε μια ειδικότητα που κανείς δεν χρειάζεται; Και, τέλος, αν χρειάζεται να μεταναστεύσω για να βρω εργασία, ποιες ειδικότητες έχουν μεγαλύτερο βαθμό απορρόφησης;

Τα πέντε κορυφαία επαγγέλματα στη Σίλικον Βάλεϊ

Πηγή: http://www.fortunegreece.com/

5. Ανώτερος μηχανικός Ruby on Rails

Μισθός: 120.000 δολάρια ετησίως

Το Ruby on Rails είναι η προγραμματιστική γλώσσα που χρησιμοποιούν οι περισσότερες εταιρείες για τις εφαρμογές τους. Η ζήτηση για καλούς μηχανικούς με γνώση του αντικειμένου είναι πολύ μεγαλύτερη από την προσφορά. Γι’ αυτό πολλές εταιρείες προσπαθούν να προσελκύσουν ταλέντα κάνοντας προσφορές όπως δωρεάν γεύματα, συνδρομές σε γυμναστήρια, δωρεάν εισιτήρια συγκοινωνιών, πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη, απεριόριστη άδεια, εταιρικό κινητό και απεριόριστο προϋπολογισμό για εξοπλισμό.

4. Ειδικός δεδομένων

Μισθός: 120.000 – 250.000 δολάρια ετησίως

Οι μεγάλες εταιρείες έχουν ανάγκη από αναλυτές δεδομένων, και για αυτό χρειάζονται ειδικούς δεδομένων. Οι εταιρείες βασίζονται στη μελέτη των ειδικών αυτών για να αξιολογήσουν τη συμπεριφορά των χρηστών, και να εξατομικεύσουν τη διαδικτυακή εμπειρία της εταιρείας. Οι υποψήφιοι για το ρόλο αυτό πρέπει συνήθως να έχουν πτυχίο σε τομείς όπως εφαρμοσμένα μαθηματικά ή επιστήμη των ηλεκτρονικών υπολογιστών (τα διδακτορικά είναι αρκετά συχνά). Και αυτό το επάγγελμα έχει υψηλή ζήτηση. Ο Μίκιεβιτς θυμάται την περίπτωση ενός διδάκτορα από το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον που λάμβανε 200.000+ δολάρια ετήσιο μισθό από μεγάλη εταιρεία. Μια άλλη εταιρεία που τον ήθελε επίσης δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τα ποσά αυτά.

3. Προϊστάμενος  μηχανικών

Μισθός: 175.000 δολάρια ετησίως

Το πιο πολύτιμο χαρακτηριστικό ενός προϊσταμένου μηχανικών είναι η ικανότητα να καθοδηγεί και να διαχειρίζεται ανθρώπους για να κάνει την ομάδα πιο αποτελεσματική. Οι εργοδότες αναζητούν άτομα με εμπειρία 5-15 ετών. Ένας εξαιρετικός προγραμματιστής που δεν είναι επικοινωνιακός, δεν εμπνέει ή δεν είναι καλός προϊστάμενος δεν κάνει για τη θέση αυτή. Ο Μίκιεβτς λέει: «πρέπει να είσαι και γνώστης της τεχνολογίας και έμπειρος για να μπορείς να καθοδηγείς άλλους… ώστε να έχεις τα επιθυμητά αποτελέσματα».

2. Ανώτερος προγραμματιστής iOS

Μισθός: 130.000-140.000 δολάρια ετησίως 

Για ένα λειτουργικό σύστημα που υπάρχει από το 2008 το να είσαι καλός προγραμματιστής σημαίνει λεφτά. Επειδή η τεχνολογία λειτουργικών για κινητά είναι σχετικά νέα, οι προγραμματιστές έχουν το πολύ πέντε χρόνια εμπειρία. Οι περισσότερες εταιρείες προσλαμβάνουν άτομα με εμπειρία 18-24 μηνών. Η εύρεση δουλειάς δεν είναι εύκολη υπόθεση: η Apple, η Google και η Facebook αναζητούν προγραμματιστές που να γνωρίζουν τα βασικά της επιστήμης των υπολογιστών. Όλες οι εταιρείες περνούν από ενδελεχείς εξετάσεις τους υποψήφιους.

1. Ασκούμενος στην Facebook

Μισθός: 7.000 δολάρια μηνιαίως (ή 20.000 για 10 εβδομάδες)

Ναι, σωστά διαβάζετε. Η πιο περιζήτητη δουλειά σε ολόκληρη τη Σίλικον Βάλεϊ είναι η πρακτική άσκηση σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Σύμφωνα με τον Μίκιεβιτς, η Facebook συνήθως θέλει οι ασκούμενοι της να έχουν αποφοιτήσει από κάποιο από τα 15 κορυφαία πανεπιστήμια επιστήμης των υπολογιστών. Οι φοιτητές παίρνουν έξτρα βαθμούς αν φοιτούν στο Στάνφορντ ή το Μπέρκλεϊ επειδή οι εστίες και των δύο αυτών πανεπιστημίων είναι κοντά στα γραφεία της Facebook. Η Facebook αντιμετωπίζει την άσκηση σαν τεστ για να αναδείξει τους καλύτερους που θα προσλάβει μετά την αποφοίτησή τους. «Η μόνη απαίτηση είναι να σπουδάζεις σε κάποιο από αυτά τα πανεπιστήμια και να ακούγεται το όνομά σου εκεί», λέει ο Μίκιεβιτς.

Τα άρματα μιας φαιδρής επικοινωνιακής μάχης

Της Ποπης Διαμαντακου

Κατάλοιπο κυρίως των ψυχροπολεμικών εποχών, οι μεγαλειώδεις στρατιωτικές παρελάσεις, με την πάλαι ποτέ Σοβιετική Ενωση να επιδεικνύει μέσω αυτών τα τρομερά πολεμικά άρματα της πολεμικής βιομηχανίας της, περιβλήθηκαν, σε χώρες που επένδυαν στη ρητορεία περί εχθρικών επιβουλών, με ισχυρά συναισθηματικά στερεότυπα περί εθνικής ανάτασης από την επίδειξη ενός υπερσύγχρονου στρατού κ.λπ. κ.λπ.

Και πάλι για τη «σιωπή των διανοουμένων»

Του Παντελή Μπουκάλα

Μιλάνε (οι διανοούμενοι), αλλά επειδή, όπως είναι λογικό, όσα λένε δεν συμφωνούν ούτε μεταξύ τους ούτε βέβαια με όσα έχουμε εμείς στην κεφαλή μας, με όσα δηλαδή θα θέλαμε να πούνε ώστε να τους χειροκροτήσουμε, επιμένουμε να ισχυριζόμαστε ότι κωφεύουν και δεν απαντούν, ότι ναρκισσεύονται και δεν μετέχουν, ότι αδρανούν και δεν παρεμβαίνουν. Αλλά η συμμετοχή τους, για να έχει νόημα, πρέπει να γίνεται με τους δικούς τους όρους και όχι με τους δικούς μας. Να λένε δηλαδή ό,τι έχουν να πουν, όσο ενοχλητικό κι αν είναι για τα κλισέ μας.

Νέος κοινωνικός διαχωρισμός

Της Τασούλας Καραϊσκάκη

Σε αυτές τις συνθήκες τα άτομα χωρίζονται σε όσους μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους και σε όσους δεν μπορούν. Η αγορά προσφέρει σωτηρία μόνο σ’ αυτούς που μπορούν να ξεχρεώσουν. Μια συρρικνούμενη μερίδα. Για τους υπολοίπους η επιβίωση αποβαίνει η μοναδική ψύχωση, που επιτρέπει μόνο έναν τρόπο κατανόησης της πραγματικότητας: χρήμα. Η απουσία του οδηγεί όλο και πιο έξω από τον κύκλο που περικλείει τα όντα σε μια κοινότητα δραστηριοτήτων και ικανοποιήσεων.

Η ηθικοπλαστική της βίας

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Η βία δεν έχει άκρα, ένα ή δύο. Για τον απλούστατο λόγο ότι η βία είναι άκρο εξ ορισμού. Από τη στιγμή που αποδέχεσαι τη βία ως μέσο άσκηση πολιτικής ξεπερνάς τα όρια της δημοκρατίας, είτε είσαι Ροβεσπιέρος, είτε Λένιν, είτε είσαι Μιχαλολιάκος, είτε είσαι ο έφηβος που άκουσε από τον πενηντάρη επαναστάτη με τις μπίρες πως η «βία είναι η μαμμή της Ιστορίας», γοήτευσε το Λιζάκι και αποφάσισε να το κάνει τρόπο ζωής.

Το μέλλον της τραγωδίας

Του Νίκου Κωνσταντάρα

Βρισκόμαστε αντιμέτωποι, μόνοι όσο ποτέ, με τον αρχαίο φόβο του αφανισμού και την ανάγκη να πιστέψουμε. Η τεχνολογική επανάσταση μας κάνει κομμάτι μιας ανθρωπότητας που μας παρακολουθεί. Οι συνθήκες είναι άριστες για να αναμετρηθούμε με τους εαυτούς μας, για να καταλάβουμε ποιες είναι οι μεγάλες έννοιες της ζωής, αυτές που γεννούν την αντίληψη της τραγωδίας – της ανάγκης να υπερβούμε την απελπισία. Να αναρωτηθούμε για το πώς θα βρούμε την ευτυχία μέσα στην αβεβαιότητα.

33%... Οι Ψεκασμένοι

ΣΩΤΗΡΗΣ π. ΖΑΧΟΣ

Παλιότερα για όλα έφταιγε το Σύστημα. Σήμερα, φταίνε οι ψεκασμοί. Φταίνε για τις αποτυχίες τους, για τη μετριότητά τους, για την απόγνωσή τους, για τη διάψευση των προσδοκιών τους, για τη μιζέρια τους, για την υποτίμηση που δέχονται καθημερινά, για την αδυναμία τους να αμφισβητήσουν, για την αδυναμία τους να αποπληρώσουν τα δάνεια, για το ότι παρασύρθηκαν σε έναν τρόπο ζωής στον οποίο δεν μπορούν πια να ανταποκριθούν.

Ευτυχώς δεν έχουν Γκαίμπελς

Βασίλης Γκουρογιάννης

Και για μεν το πνεύμα... καλύτερα ας μην το συζητάμε, αλλά για το σώμα ας το συζητήσουμε λιγάκι. Αυτοί δίνουν απόλυτοι προτεραιότητα στο σώμα έναντι του πνεύματος και προσπαθούν με το σώμα και τη σωματική βία να επιβληθούν, να κακοποιήσουν, να ταπεινώσουν τους αντιπάλους τους κάνοντας ό,τι ακριβώς γίνεται στο ζωικό βασίλειο όπου το ισχυρό σώμα κυριαρχεί.

Η ανασφάλεια οδήγησε στη Χρυσή Αυγή

Στέλιος Ράμφος,

Συνέντευξη στον Αντώνη Παγκράτη 

 http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathfiles_1_06/10/2013_521819

– Γιατί ένας Ελληνας μπορεί να ελκύεται από ένα ακραίο πολιτικό μόρφωμα, όπως η Χρυσή Αυγή; 

– Βιώνουμε μία κρίση με σοβαρές κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις. Οι Έλληνες αισθάνονται εξαπατημένοι και σε πολύ μεγάλο βαθμό απορρίπτουν στις συνειδήσεις τους το έως τώρα κυρίαρχο πολιτικό σύστημα. Την αγανάκτηση και την απογοήτευσή τους εισέπραξε το κόμμα της Χρυσής Αυγής, που από το μηδέν και κάτι έφθασε να καταγράφει υψηλά ποσοστά προτιμήσεων με αυξητική τάση. Η εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ εξηγείται, διότι εκεί μεταστεγάσθηκε το λαϊκιστικό ΠΑΣΟΚ. Το καινούργιο φαινόμενο είναι η Χρυσή Αυγή. 

– Ποια είναι τα βαθύτερα χαρακτηριστικά αυτού του καινούργιου φαινομένου; 

 – Όταν μία κοινωνία περνά τόσο βαθιά πολιτική και ηθική κρίση, ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι καταλαβαίνουν τον εαυτό τους, υπαγορεύει και τον τρόπο που αντιδρούν. Η διάψευση εκείνου το οποίο πίστεψαν και υποστήριζαν επί δεκαετίες ως λύση, εξελίχθηκε σε μεγάλη δοκιμασία για το αίσθημα της ταυτότητός τους, με συνέπεια τη διάσπαση του Εγώ. Όταν έχουμε κρίση ταυτότητος και ρήξη εσωτερική τότε πάση θυσία πρέπει να αποκτήσουμε νέα ταυτότητα για να επανασυγκολληθεί το Εγώ, να βρούμε και πάλι τον χαμένο εαυτό μας. Εκτιμώ πως η Χρυσή Αυγή πέτυχε σ’ αυτό ακριβώς το επίπεδο: Έδωσε στον ψυχικά μετέωρο και αποδιοργανωμένο λαϊκό άνθρωπο σημεία σταθερής αναφοράς όπου έβρισκε τον εαυτό του. Για την ακρίβεια του προσέφερε πειστικό παλαιάς κοπής, ιδεολογικό υλικό που παραπέμπει σε άφθαρτες αξίες οι οποίες τον τιμούν, όπως η πατρίδα και η πάλη εναντίον της διαφθοράς. Όταν το υλικό αυτό ακολουθείται από στολές, οργάνωση, παρελάσεις και στρατιωτικές ασκήσεις, τότε η εσωτερική συγκόλληση γίνεται μάλλον εύκολη και η ένταξη θεραπευτική. 

– Είναι ο πατριωτισμός «παλιωμένο» υλικό; 

– Είναι «παλιωμένο» εφ’ όσον σαν φόβος και μίσος για το ξένο δεν έχει αγάπη για τον άλλο άνθρωπο. Είναι «παλαιό» ως εγγυημένη από το παρελθόν σταθερή αξία. Άλλο θέμα εάν όποιος εμπιστεύεται με κλειστά μάτια το παρελθόν είναι καταδικασμένος να το αναπαράγει χωρίς διάκριση. Για να επιστρέψω στα προηγούμενα: Έχει οπωσδήποτε σημασία να γνωρίζουμε τις πρακτικές μιας τέτοιας οργανώσεως, άλλα έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία να κατανοήσουμε πόσο ψυχολογικά θετική είναι η αίσθηση ότι έχουμε ταυτότητα. Τα ιστορικά δρώμενα συνδυάζονται με τις ψυχολογίες, όπως άλλωστε συνδυάζονται τα συμφέροντα με τις επιθυμίες. Στην περίπτωσή μας η επανεύρεση του εαυτού περνά από αισθήματα μίσους που εκφράζονται με όρους βίας. Η δημοκρατία είναι πολιτικό σύστημα ειρηνικής κοινωνικής συνυπάρξεως· η βία είναι συνθήκη φυσική, αντικοινωνική που βασίζεται σε ολοκληρωτικό αποκλεισμό του διαφορετικού ως αποδιοπομπαίου τράγου. Προϋποθέτει ανθρώπους χαώδεις μέσα τους, οι οποίοι θέλουν χαώδη και τον εξωτερικό τους κόσμο. Καμία αξία δεν τους ενώνει εσωτερικά, εξ ου και δεν αντιλαμβάνονται άλλη μορφή τάξεως από εκείνη της βίας. Δεν πρέπει να μας ξαφνιάζουν οι σημερινές εκδηλώσεις βαρβαρότητος, όταν στις δεκαετίες της μεταπολιτεύσεως τιμήθηκαν το ευτελές, το χαμηλό και το εύκολο. Ηταν αναμενόμενο λαϊκά στρώματα με περιορισμένες παραστάσεις και ατροφική αυτοσυνείδηση, από τη στιγμή που δεν νιώθουν την ανάγκη της δικής τους αλήθειας και ψάχνουν να βρουν αλλού τους υπαιτίους για τη σημερινή κρίση, να γοητευθούν από εθνοπαραληρήματα και κακοήθη σχήματα σαν της Χρυσής Αυγής. 

– Συνδέετε το «χαμηλό και ευτελές» με το κοινωνικό επίπεδο των ανθρώπων; 

– Όχι, εννοώ πως η εικόνα που έχουν για τις προσδοκίες τους είναι εικόνα πολύ ευτελών, χαμηλών και εύκολων ικανοποιήσεων. Περιορίζεται σε ένα επίπεδο όπου το μερικό παίρνει διαστάσεις καθολικού και μεγεθύνεται ως απόλυτο. Στο μέτρο που η μεγέθυνση παίρνει μορφή ιδεολογίας, δεν μπορεί να υποστηριχθεί με επιχειρήματα και από εκεί προκύπτει η ανάγκη της βίας. Μόνο με βία μπορείς να με πείσεις ότι η δική σου μερικότητα είναι το απόλυτο. Αυτά όλα οφείλονται εν πολλοίς στη λαϊκιστική έκπτωση της Μεταπολιτεύσεως. Όπως δεν προκάλεσε το Μνημόνιο την κρίση, έτσι δεν δημιούργησε η ίδια η κρίση τη Χρυσή Αυγή. Η κρίση ήρθε να την αναδείξει σαν μηχανισμό που νομιμοποιεί τα επιθετικά ένστικτα της μερικότητος, εφ’ όσον οι πληγωμένοι εγωισμοί απαγορεύουν στους πολίτες - υποκείμενά τους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. 

– Μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να «θεραπευθούν» και να αισθανθούν φιλικά απέναντι στους συνανθρώπους τους; 

– Καλό θα ήταν πρώτα να συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους και να ηρεμήσουν μέσα τους. Θα βοηθούσε να συνειδητοποιήσουν οι πολιτικοί, ότι το βαθύτερο στρώμα του ζητήματος έγκειται στο γεγονός ότι τόσα χρόνια με τους ψηφοθηρικούς τσακωμούς τους οικοδομούσαν ένα σύστημα πολιτικό το οποίο βασιζόταν στη διχόνοια και στη σύγκρουση χωρίς να προσφέρει τίποτα θετικό. Μόνο ένταση. Ακόμα και σήμερα συνεχίζουν τα ίδια και ο κόσμος αηδιάζει με αυτή την εικόνα. Η ένταση, ως γνωστόν, είναι αποφασιστικός συντελεστής ανασφαλείας, η δε ανασφάλεια στέλνει στην όποια Χρυσή Αυγή. Για να εκτονωθεί η ένταση και να κατευνασθούν τα πάθη πρέπει επιτέλους να υπάρξει μία πολιτική εθνικής ενότητος, ώστε να αντιμετωπισθούν τα μείζονα προβλήματα της κοινωνίας. Τότε η ασθένεια θα αρχίσει να θεραπεύεται. Το κακό που μας βρήκε οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη συγκρουσιακή ατμόσφαιρα που εδώ και σαράντα χρόνια κυριαρχεί στην κοινωνία μας. Στο μέτρο που η κοινωνική ένταση θα εξακολουθεί και θα αναπαράγει την ανασφάλεια, ακόμα και αν εξαρθρωθεί ως εγκληματική οργάνωση η Χρυσή Αυγή το πρόβλημα θα υφίσταται στο ακέραιο και θα πάρει τη θέση της κάτι αντίστοιχο.

Η τηλεόραση που δεν μας αξίζει

Tης Γιωτας Συκκα

Είναι ώρες ώρες που δεν ανέχεσαι την τηλεόραση ούτε λεπτό. Με τις υπερβολές, την έλλειψη ψυχραιμίας και επαγγελματισμού, με όλα αυτά που αγκαλιάζει μόνο και μόνο για να τα εξουδετερώσει με τη ρηχή ματιά της. Ζηλεύεις την ψυχραιμία των τηλεοπτικών εκπομπών κάθε φορά που το ζάπινγκ σε φέρνει σε κάποιο μεγάλο ξένο κανάλι. Οχι ότι δεν υπάρχει και σ’ εκείνα ελαφρότητα. Αλλά έχει τη θέση της. Δεν σου επιβάλλεται τόσο ακόρεστα, τόσο επιτακτικά.