ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Ομάδα
Α
Θέμα A1
Κόμμα Γ. Θεοτόκη:
σελ. 92-93
Από τα αντιβενιζελικά κόμματα τα πιο
αδιάλλακτα ήταν τα κόμματα του Δημητρίου Ράλλη και του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη,
ενώ το κόμμα του Γεωργίου Θεοτόκη ήταν πιο διαλλακτικό. «Το κόμμα
του Γ. Θεοτόκη… τον πυρήνα των αντιβενιζελικών».
Διχοτόμηση του
χαρτονομίσματος: σελ 50-51
«Το
Μάρτιο του 1922… βαρύτατες συνέπειές της»
Επιτροπή Αποκαταστάσεως
Προσφύγων (ΕΑΠ): σελ 153 + σελ.156
«Η
ελληνική κυβέρνηση… απασχόληση και οριστική στέγαση» + σελ.156: «Η ΕΑΠ
λειτούργησε… απέναντι στους πρόσφυγες»
Θέμα Α2
α)
Λάθος (σελ. 11)
β)
Σωστό (σελ. 62)
γ)
Λάθος (σελ. 105)
δ)
Σωστό (σελ. 133)
ε)
Σωστό ( σελ. 220)
Ομάδα
Β
Θέμα Β1
σελ.91-92
« Όσον αφορά τη δομή… κάθε άλλο κόμμα»
Θέμα Β2
σελ.
208 «Η πρώτη κυβέρνηση… και εγκατάστασής του».
ΘΕΜΑ Γ1
Α) σχολικό βιβλίο :σελ. 121-122, «Ο προσφυγικός συνοικισμός της
Ερμούπολης Σύρου»
«Αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα ίδρυσης και εξέλιξης ενός αυτοτελούς και
ακμαίου προσφυγικού συνοικισμού κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, ο οποίος
βασίστηκε στην πρωτοβουλία των οικιστών του, χωρίς κυβερνητική αρωγή. Η
περιοχή, που το 1825 πήρε το όνομα Ερμούπολη από τους πρόσφυγες οικιστές της,
άρχισε να συγκεντρώνει από το 1821 έως το 1824 Έλληνες πρόσφυγες απ' όλα τα
μέρη της Ελλάδας: Μικρασιάτες, Ψαριανούς, Κρήτες και κυρίως Χίους. Η συμφόρηση
που είχε επέλθει στα γειτονικά νησιά, η θέση του λιμανιού και η ουδέτερη στάση
που τηρούσε το νησί στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης προκάλεσαν την αθρόα
προσέλευση» + δύο πρώτες παράγραφοι κειμένου Α.
«Οι ντόπιοι Συριανοί κατοικούσαν στην Άνω Σύρο, μακριά από την παραλία, στην
οποία συγκεντρώθηκαν οι νεοφερμένοι. Σύντομα η αυξημένη προσέλευση προσφύγων
προκάλεσε την επιφυλακτικότητα και, στη συνέχεια, τις αντιδράσεις των ντόπιων,
κυρίως λόγω κτηματικών διαφορών. Τη διάσταση υποδαύλιζε επιπλέον η διαφορά
δόγματος μεταξύ των καθολικών ντόπιων και των ορθόδοξων προσφύγων.» + δύο τελευταίες παράγραφοι κειμένου Α.
Β) σχολικό βιβλίο: σελ. 20- 21 «Στο ελληνικό κράτος… Αίγυπτο»
Στο
ελληνικό κράτος, στη θέση των παλιών κέντρων που παρήκμασαν, αναδείχθηκαν νέα.
Το πιο σημαντικό απ' αυτά ήταν η Σύρος, η οποία στη διάρκεια της Επανάστασης
δέχθηκε κύματα προσφύγων, κυρίως από τη Χίο. Η στρατηγική θέση του νησιού, στο
κέντρο του Αιγαίου και πάνω ακριβώς στις διαδρομές που συνέδεαν τα Στενά και τη
Μαύρη Θάλασσα με τους μεσογειακούς δρόμους του εμπορίου, συνέβαλε στη
δημιουργία ισχυρότατου -όχι μόνο για τα ελληνικά μέτρα- ναυτιλιακού κέντρου.
Στην ανάπτυξη αυτή σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε η δυναμική παρουσία και δραστηριότητα
των ελληνικών παροικιών στα κυριότερα εμπορικά κέντρα της περιοχής: στα λιμάνια
της Νότιας Ρωσίας, στις εκβολές του Δούναβη, στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη
και αργότερα στην Αίγυπτο. + κείμενο Β (Στοιχεία
κειμένου Β: Η Σύρος αποτελούσε σταυροδρόμι των θαλάσσιων δρόμων που συνδέουν
την Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, τη Θεσσαλονίκη ή τη Μαύρη Θάλασσα με τα μεγάλα
λιμάνια της δυτικής Μεσογείου/Επειδή οι κάτοικοι της άνω Σύρου ήταν καθολικοί,
το νησί τελούσε υπό γαλλική προστασία κατά τη διάρκεια έναρξης του αγώνα/Το
νησί, μέσα σε λίγα χρόνια, έγινε το σημαντικότερο κέντρο του εμπορίου του
Αιγαίου.]
ΘΕΜΑ Δ1
Α.) σχολικό βιβλίο: σελ. 250
«Στην Ευρώπη πρωτεργάτης του αγώνα ήταν ο Κ.
Κωνσταντινίδης, ο οποίος από τη Μασσαλία με διαδοχικά υπομνήματα ενημέρωνε τις
συμμαχικές δυνάμεις για την τραγική κατάσταση που επικρατούσε στον Πόντο. Ο
ίδιος επίσης τύπωσε και κυκλοφόρησε χάρτη που όριζε τα σύνορα της προτεινόμενης
ποντιακής δημοκρατίας. Αυτό το χάρτη τύπωσε και σε απλό σχήμα ταχυδρομικού
δελτίου (καρτ-ποστάλ) με γραπτό κείμενο στα γαλλικά: «Πολίτες του Πόντου
ξεσηκωθείτε! Θυμίστε στα φιλελεύθερα έθνη τα ύψιστα δικαιώματά σας για τη ζωή
και την ανεξαρτησία». Η ρωσική επανάσταση ξεσήκωσε τους Έλληνες του Πόντου για
το δικό τους εθνικό αγώνα, ενώ στο πρώτο παγκόσμιο Παν-ποντιακό Συνέδριο, που
οργανώθηκε στη Μασσαλία το Φεβρουάριο του 1918, ο ίδιος ο Κ. Κωνσταντινίδης, με
τηλεγράφημα που έστειλε στον Α. Τρότσκι, ζήτησε επίσημα την υποστήριξη της
Σοβιετικής Ένωσης». + κείμενο Α
Β. σχολικό βιβλίο: σελ. 250-251
«Η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου ήταν αρχικά σύμφωνη με τον αγώνα και τις
εθνικές διεκδικήσεις των Ποντίων. Στο συνέδριο Ειρήνης όμως στο Παρίσι, που
άρχισε το Δεκέμβριο του 1918, ο Ελ. Βενιζέλος πιέστηκε από τις συμμαχικές
δυνάμεις και δεν συμπεριέλαβε τον Πόντο στο φάκελο των ελληνικών διεκδικήσεων,
και, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των Ελλήνων του Πόντου, συμφώνησε να
παραχωρηθεί η περιοχή στην υπό ίδρυση Αρμενική Δημοκρατία.» +κείμενο Β. «Η πρόταση του Ελ.
Βενιζέλου προκάλεσε μεγάλη απογοήτευση στους Έλληνες του Πόντου, οι οποίοι στα
διάφορα συνέδρια που πραγματοποίησαν στο Μπακού, στο Κρασνοντάρ, στο Βατούμ και
στη Μασσαλία, διαμαρτυρήθηκαν έντονα για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης» +κείμενο Γ. «Επίσης, πολλά ποντιακά
σωματεία έστειλαν τότε τηλεγραφήματα στο Παρίσι για να μεταπείσουν τον
πρωθυπουργό, τον οποίο επισκέφθηκε μάλιστα τον Απρίλιο του 1919 ο μητροπολίτης
Χρύσανθος. Μετά τη διεξοδική ενημέρωση που έλαβε ο Έλληνας πρωθυπουργός από τον
Χρύσανθο, για το Ποντιακό Ζήτημα, αποφάσισε να ενισχύσει τις προσπάθειες των
Ποντίων και έδωσε την έγκρισή του στο μητροπολίτη να συνεχίσει την προσπάθεια
ενημέρωσης όλων των πολιτικών που έλαβαν μέρος στη Συνδιάσκεψη.»
