Σελίδες

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Η Γερμανία πρώτη στις προτιμήσεις των ξένων φοιτητών

Τα κινητά τηλέφωνα επηρεάζουν τον εγκέφαλο



Η επί 50 λεπτά χρήση του κινητού τηλεφώνου, κολλημένου στο αυτί, είναι αρκετή για να μεταβάλει τη δραστηριότητα των εγκεφαλικών κυττάρων, στην περιοχή του εγκεφάλου που βρίσκεται πιο κοντά στην ενσωματωμένη κεραία της συσκευής. Παραμένει, όμως, ακόμα ασαφές ποιες μπορεί να είναι οι τυχόν συνέπειες για την υγεία, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, η οποία, ούτε αυτή τη φορά, κατέστη δυνατό να καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα αν και κατά πόσο υπάρχει σχέση ανάμεσα στην κινητή τηλεφωνία και στον καρκίνο του εγκεφάλου.

Το σημάδι της Φύσης


Του Σωκρατη Tσιχλια

Εάν οι Ιάπωνες, έθνος μεθοδικό και υπεύθυνο, με υψηλότατη αίσθηση του καθήκοντος, που πρωταγωνιστούν στην παγκόσμια κούρσα της τεχνολογίας, έφτασαν στο σημείο να καταβρέχουν με μάνικες τους πυρηνικούς αντιδραστήρες για να μην εκραγούν, φανταστείτε τι μπορεί να συμβεί αλλού. Στη γειτονική Βουλγαρία, ας πούμε, παλαιόθεν πυρηνοκίνητη, που αγωνίζεται ακόμη να τινάξει τις στάχτες που άφησε πίσω του ο υπαρκτός της σοσιαλισμός, ή στη γειτονική Τουρκία, που ορκίζεται ότι θα υλοποιήσει τα πυρηνικά της όνειρα σε σεισμογενές έδαφος.

Τα ΜΜΕ στα χρόνια της κρίσης


Του Πασχου Mανδραβελη

Κατ’ αρχήν πρέπει να σημειώσουμε ένα δομικό πρόβλημα των Μέσων Ενημέρωσης. Πεντακόσιες λέξεις ή ένα λεπτό. Τόσος είναι ο χώρος ή ο χρόνος που παραχωρείται για να αναλυθεί η σύνθετη πραγματικότητα του παρόντος. Αναγκαστικά σ’ αυτές τις πεντακόσιες λέξεις, ή στο ένα λεπτό του τηλεοπτικού ρεπορτάζ, πρέπει να χωρέσει το συμβάν, η ιστορία του, η εξήγησή του και πιθανώς η θεωρία (δηλαδή η οπτική γωνία) με την οποία περιγράφονται οι εξελίξεις.

Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, τα ΜΜΕ είναι αναγκασμένα να ακρωτηριάζουν καθημερινά πτυχές της πραγματικότητας για να χωρέσει το μήνυμα στο «κουτάκι» που έχουν. Προϊόντος του χρόνου, όμως, συμβαίνει το εξής παράδοξο: η πραγματικότητα γίνεται όλο και πιο σύνθετη και τα Μέσα ζητούν μεγαλύτερη ταχύτητα στη μετάδοση του μηνύματος, δηλαδή λιγότερο χώρο και λιγότερο χρόνο για τα ρεπορτάζ ή τις αναλύσεις. Ετσι, ο προηγούμενος ακρωτηριασμός γίνεται σφαγή της πραγματικότητας. Αφαιρούνται τόσες πτυχές του παρόντος, που τελικά γίνεται αγνώριστο. Το αποτέλεσμα είναι να μην αντιστοιχεί η πραγματικότητα με την πραγματικότητα των ΜΜΕ και όλοι οι πελάτες τους να είναι στο τέλος δυσαρεστημένοι.

Παιχνίδι με τη φωτιά


Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

Πόσο η πυρηνική τραγωδία στην Ιαπωνία θα επηρεάσει τους επιταχυνόμενους ρυθμούς κατασκευής πυρηνικών σταθμών ανά την υφήλιο; Κατά το παρελθόν πάντως (μετά τα ατυχήματα σε Θρι Μάιλ Αϊλαντ 1979 και Τσερνόμπιλ 1986) πρόσκαιρη ήταν η τάση κατάργησης πυρηνικών εργοστασίων (με δημοψήφισμα στην Ιταλία το 1987 είχαν κλείσει τέσσερις πυρηνικοί σταθμοί, ενώ είχε ψηφιστεί σχέδιο στη Γερμανία για κλείσιμο των μονάδων ώς το 2023). Ωστόσο, μετά μια 10ετία ύφεσης, αναβίωσε πλήρως η χρήση πυρηνικής ενέργειας για ηλεκτροπαραγωγή, με εγκαταστάσεις να ανανεώνονται και νέες να προγραμματίζονται κυρίως σε αναπτυσσόμενα κράτη (15 στα Βαλκάνια). Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου, η ανησυχία για ενεργειακή επάρκεια σε εποχή οικονομικής κρίσης, παράλληλα με την υποχρέωση για δραστικό περιορισμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, προήγαγαν την πυρηνική ενέργεια σε πανάκεια. Στην πραγματικότητα, σ’ ένα παιχνίδι με τη φωτιά, πιο εκτυφλωτική και πιο καταστροφική από χίλιους ήλιους, όπως έλεγε ο πατέρας της, Ρ. Οπενχάιμερ, το οποίο καταδικάζει όσους πλήττονται από την απώλεια του ελέγχου της ισοβίως. Αφού άπαξ και «ραγίσει» ένας πυρηνικός σταθμός, παραμένει ραδιενεργός επί εκατονταετίες!

«Μπάμιες» και λογοκρισία


Tου Πασχου Mανδραβελη

Το δικαίωμα στη βλακεία είναι αναφαίρετο. Μόνο που πρέπει να ασκείται ιδίοις εξόδοις. Δηλαδή, μπορεί κάποιος να χτυπήσει γροθιά σε μια τζαμαρία, αρκεί να είναι η δική του τζαμαρία. Το ίδιο ισχύει και για την ελευθερία του λόγου. Ο καθένας (πρέπει να) μπορεί να γράφει ό,τι θέλει, αλλά στο δικό του το χαρτί. Ο καθένας μπορεί να διακοσμεί το σπίτι του όπως θέλει –ακόμη και να το τοιχογραφήσει–, αλλά για να διακοσμήσει τον κοινόχρηστο χώρο της πολυκατοικίας, πρέπει να ζητήσει την άδεια των άλλων ενοίκων.

Η ζωή με τη ραδιενέργεια



Είναι γνωστό ότι η ραδιενέργεια κόστισε τη ζωή στη Μαρία Κιουρί, την επιστήμονα που την ανακάλυψε, μαζί με τον σύζυγό της Πιέρ. Από την εποχή της Μαρίας Κιουρί ως σήμερα, οι επιπτώσεις της ραδιενέργειας στους ζωντανούς οργανισμούς έχουν μελετηθεί εκτενώς. Περιττό να πούμε ότι οι περισσότερες μελέτες έχουν διεξαχθεί σε πειραματόζωα. Δυστυχώς όμως η ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι και τα ατυχήματα σε πυρηνικά εργοστάσια, με χαρακτηριστικότερο του Τσερνόμπιλ, παρείχαν στους επιστήμονες τη δυνατότητα να μελετήσουν τις επιδράσεις της ιονίζουσας ακτινοβολίας και στον άνθρωπο. Φαίνεται δε ότι τα μαθήματα του Τσερνόμπιλ θα αποδειχθούν χρήσιμα και στην περίπτωση της Φουκουσίμα...

΄Οταν το απίθανο γίνεται εξαιρετικά πιθανό


Οταν πρωτοεμφανίστηκαν οι πυρηνικοί αντιδραστήρες, στη δεκαετία του ΄60, οι υποστηρικτές της πυρηνικής ενέργειας για να υπογραμμίσουν το πόσο ασφαλείς είναι προέβαλαν το επιχείρημα ότι η πιθανότητα θανάτου από πυρηνικό αντιδραστήρα είναι ίδια με την πιθανότητα θανάτου από την πτώση μετεωρίτη. Με το πρώτο πυρηνικό ατύχημα εγκατέλειψαν το παράδειγμα του μετεωρίτη και προέβαλλαν άλλα που να ταιριάζουν σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση.

Δεν είναι λύση, είναι ένα ακόμη πρόβλημα

Ρεκόρ «μετανάστευσης» φοιτητών στον κόσμο


Συνεχίζει να μεγαλώνουν συνεχώς οι αριθμοί των φοιτητών οι οποίοι «προσπερνούν» τα πανεπιστήμια των χωρών τους χάριν σπουδών σε ιδρύματα του εξωτερικού, σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Στατιστικής της Unesco.

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Ο σεισμός και ο Διαφωτισμός


Tου Ηλια Μαγκλινη

Την 1η Νοεμβρίου του 1755, η Λισσαβώνα γιόρταζε την ημέρα των Αγίων Πάντων. Η πόλη, παρότι οι συνθήκες ζωής ήταν άθλιες, εξέφραζε την ισχύ και την αίγλη της πορτογαλικής αυτοκρατορίας και ειδικά το λιμάνι της ήταν ένα από τα πλέον ανθηρά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Κατά τις εννέα και μισή το πρωί όμως, τρεις ισχυρότατες σεισμικές δονήσεις σκόρπισαν την καταστροφή. Τα πλήθη, πανικόβλητα, αναζήτησαν καταφύγιο στο λιμάνι. Εκεί ωστόσο αντίκρισαν ένα αλλόκοτο θέαμα: η θάλασσα είχε τραβηχτεί πολλές δεκάδες μέτρα προς τα μέσα, αποκαλύπτοντας τον βυθό του λιμανιού. Ψάρια σπαρταρούσαν και πλοία «κάθησαν» πάνω στην καρίνα τους κι έγειραν στο πλάι.

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Πάλι για τον εθνικισμό

Η Ελλάδα θυσιάζει τα παιδιά της


Tου Νικου Γ. Ξυδακη

Το περίφημο μέιλ του «τραπεζικού στελέχους» που προειδοποιεί για πτώχευση την 25η Μαρτίου και επιστροφή στη δραχμή σπείρει καχυποψία σε ένα κοινωνικό σώμα ήδη καχύποπτο και καταπτοημένο. Διαδικτυακά αναλφάβητοι και νεοφώτιστοι, διψασμένοι για μια «εξήγηση» των μυστηρίων του σύμπαντος, επαναπροωθούν μαζικά το μέιλ και αναπαράγουν την ανόητη φήμη και τον πανικό. Βεβαίως το μέιλ της Αποκαλύψεως σπέρνεται σε ένα έδαφος έτοιμο να το δεχτεί και να το καρπίσει: σύμφωνα με το Βαρόμετρο της Public Issue, η ανασφάλεια των Ελλήνων και η απαισιοδοξία τους για το μέλλον καταγράφονται σε ιστορικά υψηλά. Εννέα στους δέκα Ελληνες αισθάνονται ανασφαλείς, οκτώ στους δέκα πιστεύουν ότι βαδίζουμε σε λάθος κατεύθυνση, επτά στους δέκα είναι πεπεισμένοι ότι θα βρεθούν σε ακόμη χειρότερη κατάσταση.

Με τη ρετσινιά του Γραικύλου


Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

Σήμερα θα μεταδοθεί στη Γαλλία το πολυαναμενόμενο ντοκιμαντέρ του Canal+ «Με τον Ντομινίκ Στρος-Καν στο ΔΝΤ» και οι Γάλλοι τηλεθεατές θα ακούσουν από το στόμα του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ότι «οι Ελληνες είναι βουτηγμένοι μέσα στα σκατά. Και πάρα πολύ μάλιστα! Οταν μια γυναίκα λέει ότι δεν έχει ψωμί να φάει, λέει αλήθεια. Αυτός ο θυμός είναι θεμιτός. Οι άνθρωποι στον δρόμο έχουν την αίσθηση ότι τους εξαπάτησαν. Κι όμως είναι οι ίδιοι που μαγείρεψαν τα στοιχεία και που δεν πληρώνουν φόρους. Η φοροδιαφυγή είναι το εθνικό τους σπορ. Αλητεία στο έπακρον. Και επιπλέον, είναι οι πιο πλούσιοι!».

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Μια παμπάλαιη απάτη


Tης Τασουλας Καραϊσκακη

Δυστυχώς, δεν έχουν όλες οι ζωές την ίδια αξία. Δεν ανήκουμε όλοι σε μια μεγάλη ανθρώπινη κοινότητα, δεν υπάρχει καμία ενότητα του είδους, μολονότι οι ισχυρισμοί περί του αντιθέτου, ότι ο άνθρωπος γεννιέται, μεγαλώνει, χαίρεται, λυπάται και πεθαίνει παντού και πάντα με τον ίδιο τρόπο, τροφοδοτούν αιώνες τώρα τον ανθρωπισμό μας. Δεν έχει καν η ίδια ζωή την ίδια αξία κάτω από διαφορετικές περιστάσεις. Εχει άλλο βάρος η ζωή ενός παρία στο προσκήνιο της επικαιρότητας και άλλο στο αφανές παρασκήνιο της ανώνυμης καθημερινότητας. Δεν θα μετράει πια η ζωή ενός από τους μετανάστες απεργούς πείνας του Μεγάρου Υπατία ή του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης όταν σε λίγες μέρες η υπόθεσή τους ξεχαστεί. Πολύτιμη ήταν όσο το απονενοημένο διάβημα, η επένδυση στο μέλλον του με την ίδια τη ζωή του, αποτελούσε μέρος του κοινωνικο-πολιτικού αδιεξόδου, της διαδικασίας αποτροπής πυροδότησης νέου κύκλου ταραχών, φωτιάς και χάους, δοκιμασίας των κυβερνητικών αντανακλαστικών και της πολιτικής «ευαισθησίας», ένα συμβάν υψωμένο σε απειροστική κλίμακα, συμβολικό.

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Δωροδοκούν μαθητές Δημοτικού

«Πάγωσαν» και οι διαπιστώσεις

Αντιρρησίας... μπάμιας


Tης Μαριαννας Τζιαντζη

Μια διαφήμιση θεωρείται επιτυχημένη όταν πυροδοτεί συζητήσεις και μάλιστα αποσπασμένες από το προϊόν ή την υπηρεσία που διαφημίζεται. Επομένως, το νέο σποτ μιας γνωστής αλυσίδας καταστημάτων κινητής τηλεφωνίας έχει πετύχει το στόχο της. Κανείς δεν ρωτάει «είδες τη διαφήμιση του Τάδε;», αλλά όλοι λένε «είδες τη διαφήμιση με τις μπάμιες;»



Η περιβόητη διαφήμιση εδώ!

Φθηνή ζωή, ακριβά λόγια


Tου Παντελη Μπουκαλα

Φθηνή ζωή η ζωή του μετανάστη, σε όποια εποχή κι αν μίσεψε, ατομικά ή μαζικά, όποιος κι αν ήταν ο τόπος που άφησε πίσω του, όποια ανάγκη κι αν τον ξενίτεψε. Τώρα, κι όσο ζυγίζουμε, με θεϊκή ψυχρότητα στα όρια της αδιαφορίας, τις πιθανότητες του θανάτου από πείνα και δίψα, στην Υπατία και στη Θεσσαλονίκη, κι όσο οι υπουργοί εξαπολύουν τα αυστηρά τους λόγια και πέφτουν σε σύγχυση για το ποιον ρόλο θα πρωτοδιαλέξουν, του Πιλάτου, του Αννα ή του Καϊάφα, ο θάνατος, με τη δεινή μορφή της θάλασσας ή της πυρκαγιάς, βρίσκει τον τρόπο να μετριάσει κάπως το μεταναστευτικό μας πρόβλημα, πνίγοντας και καίγοντας ανθρώπους που, έτσι κι αλλιώς δίχως χαρτιά όπως ήταν, δεν θα πιάσουν χώρο στα κατάστιχα των τελευτησάντων.

Μέσα και διαφήμιση


Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ
Δεν έχουν περάσει πολλές ημέρες από την μαζική απόλυση 120 υπαλλήλων της Cosmote, της πιο κερδοφόρας εταιρείας του ομίλου και ολόκληρου του κλάδου κινητής τηλεφωνίας. Η είδηση για τις απολύσεις δημοσιοποιήθηκε σε πολλά μέσα ενημέρωσης, αλλά λίγα έως ελάχιστα ήταν αυτά που επέμειναν στη σπουδαιότητά της. Η αρχική υποχρέωση των μέσων να καταγράψουν ένα τόσο σημαντικό γεγονός (μαζικές απολύσεις σε ιδιαίτερα κερδοφόρα επιχείρηση), με το πέρασμα λίγων ημερών αδυνάτισε έως και εξαφανίστηκε.

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

«Και είδον, και ιδού ίππος χλωρός»

Tου Παντελη Μπουκαλα

Και μέσα στον σάλαγο και την ταραχή, μέσα στις επαναστάσεις στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, εμφανίστηκε λέει στο Κάιρο κι ένας «πράσινος καβαλάρης πάνω σε πράσινο άλογο». Ετσι ακούσαμε στην τηλεόραση και στα ραδιόφωνα, έτσι διαβάσαμε στις εφημερίδες. Πού εμφανίστηκε; Σε ένα βιντεάκι του «Euronews» που κατέγραφε στιγμές από τις διαδηλώσεις στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα, ένα βιντεάκι που από κανάλι σε κανάλι και από ιστότοπο σε ιστότοπο αναμεταδόθηκε παγκοσμίως, έγινε μείζον θέμα και θέαμα. Ενας οιωνός, υποτίθεται, με την ερμηνεία του οποίου καταπιάστηκαν ειδικοί κάθε λογής, άλλοι με άκρα σοβαρότητα και άλλοι με ψιλή ειρωνεία. Για πόσο εμφανίστηκε ο μυστηριώδης πράσινος καβαλάρης; Για έξι με εφτά δευτερόλεπτα· ούτε κλάσμα παραπάνω. Ενα απλό πέρασμα δηλαδή, που ωστόσο ήταν αρκετό για να ηχήσουν οι σάλπιγγες και να πληροφορήσουν τον σύμπαντα κόσμο ότι να, έρχεται, ήρθε κιόλας η Συντέλεια· ότι δηλαδή η κρίση δεν είναι οικονομική, αλλά η Εσχατη Κρίση.

Εγκλημα με αιτία

Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

«Η ανασφάλεια είναι η πρώτη από τις ανισότητες και η χειρότερη αδικία: πλήττει βάναυσα τους πιο αδύναμους, αυτούς που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ζήσουν στις ακριβές συνοικίες», είχε πει ο Νικολά Σαρκοζί πριν εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Η παραπάνω αλήθεια, νεοανακαλυφθείσα στη χώρα μας, έγινε «καραμέλα» στο στόμα και των Ελλήνων πολιτικών, τόσο εκείνων που στην πράξη διαθέτουν φρουρούς για την προστασία επωνύμων «στις ακριβές συνοικίες», όσο και των αντιπάλων τους, που θεωρούσαν για χρόνια την εγκληματικότητα ως συνέπεια των κοινωνικών ανισοτήτων, ενώ σήμερα βλέπουν μόνο τα θύματά της.